Door knooppunten verrast tot in ... Eeklo

Van vorige woensdag wist ik al dat Andy en Jeroen vandaag niet zouden meekomen. Zij gingen bootje varen in Durbuy en/of omstreken.

Toch deed ik onze beide afspraakplaatsen aan; je weet immers nooit dat anderen (ge moet maar eens naar het lijstje kijken) mij zouden gaan vergezellen. 8:20 aan de Kromme brug en 8:30 aan Grammenebrug. Ik heb nog gewacht tot 8:35 en dan maar besloten dat merijenniezere vandaag 'krijeniezere ging zijn.

Ik had de nummertjes mee die ik daar eens van plan was te rijden met Sven, maar waar we toen gekozen hadden om mee te rijden met de groep van Sven's vader, tot groot genoegen. Nu met dezelfde cijfertjes op de bovenste buis van de kader gekleefd, kon ik starten aan een mooie biljartvlakke rit, een brug of 7 niet te na gesproken.

Via Grammene, Wontergem, Vinkt en Poesele belandde ik in Bellem. Van Bellem ging het naar Aalter. Daar ging het even mis met de nummertjes. Daardoor was ik even een stukje weg richting Brugge langs het kanaal Gent-Brugge, maar gelukkig kwam al snel het besef dat het niet snor zat. Snel terug en dan maar de brug over. Dat bleek de juiste keuze te zijn.

Na Aalter kwam Ursel en in Ursel of er een stukje voorbij kwam de knooppunten-verrassing. Een knooppuntentocht doet je toch altijd wel eens afwijken van de goed berijdbare weg, en dat was nu niet anders. Een weg uit verharde aarde en kiezel voerde mij door een bos. Adembenemend mooi is dat: fietsen met links en rechts formidabele groene partijen struiken en bomen.
Klik maar op de foto's om ze iets groter te zien, je zal dadelijk merken wat ik bedoel.

Even verder hadden we weer mooi asfalt onder de wielen, die de daaropvolgende knooppunten voerden mij naar Ronsele. Daar leidden mijn cijfertjes op mijn kader mij op het eerder smalle jaagpad van Veldekens Vaart. Daar heb ik een skeeler-er (of hoe noem je iemand die skeelert) voorbij gestoken. Die Veldekens Vaart is zeer recht en langs de oever staan hele rijen bomen. Kijk maar !

Zo kwam ik in Eeklo en passeerde ik langs het provinciaal domein aldaar. Een stukje langs de spoorweg, herinner ik mij ook nog. Dan ging het over Waarschoot naar Lovendegem. In Vinderhoute vonden de knooppuntcijfertjes en ikzelf het jaagpad langs bekende waterlopen terug.

Tot slot bracht het Schipdonkkanaal mij terug naar Deinze. Maar in dat laatste stuk heb ik verschrikkelijk moeten opboksen tegen zeer felle tegenwind. Die was er, toch niet in mate, toen ik vertrok. Anders had ik mijn rit wel anders ingedeeld. Precies alsof hoe de voormiddag vorderde, hoe meer wind er was opgekomen.

Toch heel de tijd goed proberen doorrijden maar op het laatste zat ik er (door de wind) een heel klein beetje door. Maar de rit die ik gemaakt had en vooral wat het Vlaamse landschap mij weer allemaal heeft getoond, woog totaal niet op tegen de vermoeidheid die ik had na een rit van een 93-tal km.

Schitterend !

Nog de cijfertjes voor mocht je zin hebben:
82 - 80 - 83 - 81 - 16 - 18 - 17 - 19 - 49 - 99 - 97 - 14 - 13 - 11 - 7 - 6 - 5 - 85 - 83 - 81 - 83 - 73 - 72 - 66 - 52 - 53 - 59 - 56 - 54 - 51 - 55 - 57 - 58 - 62 - 5 - 11 - 24 - 30 - 34 - 32 - 53 - 29 - 14 - 77 - 82 - 91 - 95 - 4 - 3.
En leer ja maar best uit het hoofd hé ! Hihi.