Zat 23-04-2011: Davitamon Classic 100km...

...of hoe 20cm genoeg kan zijn..

Zaterdag stond de Davitamon Classic op het programma.  Waarschijnlijk de beste organisatie van het jaar, is het niet voor het parcours, dan toch wel voor de bevoorradingen.  Ooit hoorde ik Eddy zeggen: van deze rit vermager je niet, maar kom je nog kilos bij.  En ja, ook deze keer was het in orde.

Omstreeks 7u30 stond ik aan de start met Pascal, Jeroen, Steve, Maarten en Vincent.  Op het laatste kwam ook nog Steven onverwacht zijn opwachting maken.  Dus met 7 man sterk vertrokken we, de ene voor de 100km, de andere voor de 145km. 

Via enkele binnenwegen kwamen we al vlug aan de Schelde uit die we volgden tot in Zingem.  In Zingem de brug over waar vroeger dan verwacht al de splitsing lag.  We wensten elkaar succes met de fietstocht en gingen elk ons parkoer verder. 

De 100km kreeg al vlug een eerste helling voor de wielen, Steven en Pascal waren vandoor gegaan nog voor de klim, Jeroen en ik lieten begaan, maar op de lange klim kwamen we op einde toch dichtbij.  Een late uitvalspoging van mij verliep eerst goed, maar toch kwam Pascal mij nog voorbij gereden.  Een beetje draaien en keren, en korte kasseistrook en een platte band voor Steven was zijn deel.  Vlug werd dit euvel opgelost en voor we het wisten hadden we al een eerste bevoorrading. 

Berg te Stene naar beneden ging snel, daarna was het weer klimmen geblazen.  Pascal kon zich niet houden en reed van ons weg, een andere toerist reed het gat bijna dicht, Steven maakte de sprong naar Pascal.  Jeroen wou ook maar kwam niet dichter.  Ikzelf wou nog mijn hartslag volgen en liet ze begaan, we zien elkaar wel bij de bevoorrading.  Eigenlijk gingen al de beklimmingen goed voor mij, ik haalde alleen maar mensen in, zelf op het vlakke kreeg ik alleen maar wielzuigers in mijn wiel. 

Eens op de bevoorrading gekomen was ik vlug weer weg, een beetje voorsprong uitbouwen. Ik wist van het parkoers dat er toch enkele hellingen inzaten die niet als officiële helling op de kaart stonden.  De eerste officiële was die van de Hotondberg, beter gekend als de Schapeberg.  Lang met een steil stuk 19% in.  In de aanloop naar het steile stuk enkele toeristen laten rijden, op het steile stuk er voorbij, nog de inspanning aanhouden en ik was op de afdaling richting Ronse.  Daar zag ik voor het eerst ook Steven en Pascal terug.  Jeroen volgde wat later. 

Op de volgende helling: Cote de Russignies.  Ook een lange klim, op een niet goed lopende weg.  Samen met Steven begon ik aan de klim, maar ik besloot op mijn tempo te rijden en moest Steven laten gaan.  Even lachen naar de fotograaf en ik was al terug boven.  Ik gaf mezelf tijd om Pascal en Jeroen te laten terug komen.  Achteraf gezien een goed idee want Pascal zette zich op kop en zou er niet meer afkomen.  Dat de benen goed waren van Pascal moest niet gezegd worden, we zagen het gewoon. 

Plots zagen we Steven weer voor ons opduiken, na 20km alleen te rijden konden we hem inhalen vlak voor de klim van Gijzelbrechtegem.  De laatste officiële helling van het parkoer.  Hier probeerde ik, maar moest terug mijn meerdere herkennen in Steven en Pascal.  Jeroen reed alle hellingen op hartslag naar boven.  Slim, achteraf bekeken.

Op weg naar de laatste bevoorrading van de dag te Huise probeerde ik nog met een late uitval en parkoerskennis een gat te slaan.  Echter van korte duur, want de benen wouden niet mee.  Het korte stukje bergop op de kasseien in Huise lag vlug achter ons, net als de weer meer dan voldoende bevoorrading.  Weer had je ruim keuze wat je zou eten, drinken, zelf ham kon je kiezen. 

Het laatste deel tussen Huise en de aankomst lagen nog 10km, eerst nog wat actiefoto’s getrokken, daarna nog even de gaspedaal ingedrukt.  Terug waren Pascal en Steven de motoren van ons groepje.  Ik wist van vorige edities dat de aankomst aan de andere kant lag, op een goeie 300meters van de finish waagde ik nog een laatste uitval, de vorige goedmaken, maar daar kwam dan Jeroen, je weet wel, op hartslag naar boven en zeggen dat de benen niet goed waren.  Jeroen reed naar mij toe en had zo’n 20cm over op de finish.  Zoals een echte kopman het afmaken aan de finish dus.

Al weer een geslaagde rit, met zo’n organisatie en bevoorradingen kan je alleen maar positief zijn over deze rit.  We mogen ons van geluk spreken dat deze rit zicht bij ons in de buurt start.  We moesten dan nog onze goodiebag gaan afhalen, de voorinschrijvingen kregen er nog een extra bij.  Steven gaf nog een interview voor de camera, nog wat genieten van de zon en met de fiets terug naar huis was ons deel.

David