Zon 28-3-2010: de E3-prijs voor wielertoeristen (83 km)

Ik had zo een vermoeden ... en 't is uitgekomen.  De "rappe" mannen hebben zich laten nemen in snelheid.  Ziehier het eerste verslag van de E3-prijs.

De weermannen voorspelden regen en wind, maar de goden dachten er van deze keer anders over. Het was een mooi weertje en de voorspelde wind bleef nog even uit. Een uurtje minder slapen zou ons niet minder motiveren integendeel zelfs. We spraken rond 7u af bij Pascal en om zo samen naar Harelbeke te rijden. De E-3 prijs is een populaire rit voor wielertoeristen en dat merkten we toen we de parking opreden. Bij de inschrijvingen aan de sporthal ‘De dageraad’ stonden onze maten reeds klaar: Laurent, Jeroen, Dirk, Andy, Steven, David. Maarten zat blijkbaar nog eventjes in zijn winterslaap, maar kwam toch nog net op tijd aan. Eddy zou gaan fietsen aan zee en genieten van wat rust.

Yes, Lets go... and eat some Flemish hills. Eerlijk de 83 km leek ons een haalbare kaart. Op het menu staat De Kapelberg, De Patersberg, Oude Kwaremont, Kluisberg en Tiegemberg. Vooral 'Den Pater' zou zorgen voor een adrenalinestoot en hopelijk niet voor een losse flodder. Degenen die de 133 km deden, zouden wel eens hun het tanden stukbijten op regen, wind en hellingen. Andy zei me nog: 'niet te onderschatten die E-3 prijs.'

Goed we waren vertrokken voor een mooi ritje. De slechte staat van het wegdek zorgde weliswaar eerst nog voor een platte band(en) bij Dirk, maar dat werd nogal vlug opgelost. Zo reden we via Deerlijk, St. Lodewijk, Tiegem, Kerkhove, Melden naar Zulzeke. De Kapelberg reden we eigenlijk op zonder te weten. De Kapelberg is de aanloop naar de Paterberg en we hebben het geweten.

De weliswaar mooi effen aangelegde kasseien zijn bij nat weer zeer glad en zorgen voor menig wielerliefhebber met zijn 20% steile helling een harde dobber. Je gaat van een hoogte van 32 meter in de vallei naar 80m boven de zeespiegel aan de top van de heuvel.
Met een korte knik naar rechts rees hij plots uit de grond... schakelen doe je best aan de voet, want veel tijd heb je niet. Pascal die van ons de beste klimmer is, ging nogal te keer. De leeuw in hem zou de prooi in geen tijd verschalken. Man man, respect toch als ik dat zo zie. Ikzelf reed hem eigenlijk nogal vlot naar boven op kracht, want van souplesse was geen sprake. David had me hiervoor nog gewaarschuwd, maar het lukte me bij wonder zeer goed. Had ik eerder vernomen eeuwig respect te krijgen van iemand? Bij deze...Nog even wachten op onzen Laurent die toch even moest afstappen, waarvoor ook ons respect voor iemand die dit jaar zijn eerste rit reed.
Even recupereren om zo naar de Oude Kwaremont af te zakken. De helling van de Oude Kwaremont, is 2.2 km lang. Het steilste stuk van de Kwaremont is 11%. De kasseien lagen er soms zeer gevaarlijk bij. We voelden ons toch een beetje Flandrien toen we hem naar boven reden.

Eens boven genoten we van de bevoorrading bij het café 'D'Oude Hoeve'. Een lekker blikje Aquarius en een frangipanneke kunnen toch deugd doen. We bleven niet te lang, kwestie van niet koud te krijgen. De heuvels en prachtige vergezichten volgen elkaar hier in een sneltempo op. Een mooie afdaling leidde ons naar de kluisberg. Een mooi bergske met een mooie lange beklimming. Pascal was niet te houden en lanceerde zichzelf naar de top. Éénmaal boven besloten we om het laatste stukje van de Kluisberg ook op te rijden. Tis toch even op de tanden bijten om tot bij die molen te geraken. In de afdaling besloot Pascal om zijn nieuwe fiets eens te testen, bleek toch net iets te vlug te gaan en besloot om even de zijn MTB kwaliteiten boven te halen. Eerlijk ik vond het een beetje gewaagd en zelfs gevaarlijk, maar goed sommige mensen hebben een kick nodig om zich goed te voelen he. De afdaling aan 65 km/u is toch altijd genieten. We dreven het tempo wat op om zo via Orroir, Ruien, Avelgem, Kerkhove naar onze laatste helling te rijden, Tiegemberg. Deze wordt vaak in ons trainingsparcours opgenomen en dus niets nieuws.
De laatste 4 km besloten Pascal en ik om nog eens flink door te trekken. Ja dit was de kers op de taart. Een zeer mooie tocht en alweer was het een gezellige bedoening.

Na een traktatie van Laurent keerden we huiswaarts met een bijna voldaan gevoel. Er zat misschien iets meer in vandaag. De power was er, maar om met de 133 ers mee te rijden op een degelijk tempo zou toch iets te hoog gegrepen zijn. Ik spreek dan voor mezelf natuurlijk. Volgende week de Ronde Van Vlaanderen. Hopelijk wordt het niet al te nat, want de weerkaarten geven regen en nog eens regen...

Merci voor de mooie rit mannen.

Thx voor het verslag Dieter. Mooi werk man !