Zon 7-3-2010 : Over eerder vlak parcours rustig de zaterdagrit verteren

Het kaartje was redelijk snel klaar.  Het tekstuele verslag liet iets langer op zich wachten, maar toch ... u kan het lezen hé ;-).
Het was behoorlijk fris die zondagmorgen.  -4° C. wees mijn buitenvoeler aan toen ik zou gaan vertrekken.  Een kledijlaagje méér aanttrekken en dat was ook weer geregeld.  Het geheim van de kledij zit hem trouwens in het aantal laagjes hé.

Op naar de Kromme Brug in Deinze om daar te wachten op de mede-rijders van ons kanten.  Niet lang nadat ik er was, kwam Erik ook aanrijden.  We stonden er nog een tijdje en op tijd zijn we rustig naar Machelen getrokken.  In Machelen verzamelden stilaan Andy, Dirk, Dieter en Kris.  Samen met Erik en ikzelf zagen we nog een troepje van 4 man aanrijden die ook vanuit de richting Deinze kwamen.  Ze verrasten ons: het waren Sven, Kristof, Koen ... en nieuwkomer Roeland (of het middenveld van Grammene).  Nog even later kwam er nog een groepje van aan het afspraakpunt Kromme brug aangereden.  Ook hier een verassing want Jeroen komt anders niet van daar. Samen met Jeroen was Steve en Steven er ook (en nee, dit is geen typfout).  Dertien man sterk, opnieuw een "schone bende", gelijk daze al ons kanten zegg'n.

We vertrokken voor een rustig ritje, lichtjes klimmend en zeer rustig ... want we moesten die om en bij 100 km van gisteren nog verteren.  Langs binnenwegen naar Waregem, zo naar Wortegem om daar Tiegemberg te doen en verder zouden we wel.   ... Althans, dat was het plan bij vertrek.

U ziet dat Tiegemberg nogal waarheidsgetrouwe indrukken van de Nieuwe kwaremont naliet.  Tja, ons rustig zijn diende zich op de flanken van de Nieuwe Kwaremont te etaleren.  Hartslag in de gaten en cadans in de andere ooghoek, en weg waren we.  Hoe het vooraan ging, kan ik jullie niet zeggen maar ik zag wel dat er een groepje ervoor aan het gaan was en dat minstens één merijenniezere'r zich in die debatten aan het moeien was ;-)
Eens boven reden we de Ronde Van Vlaanderenstraat uit om dan de N36 te kruisen en zo enkele heuvelruggetjes af te dalen.  Helemaal beneden gekomen draaiden we nar links.

Onze koplopers namen ons mee naar ... pfff ... de Kortekeer !  Ik zei Dieter nog bij me te blijven; dat zou het verstandigst zijn.  Op ons "gemak" naar boven.  Hartslag nu niet zo goed onder controle, maar dat zal wel met de scherpte van de helling te maken hebben gehad.  Toen wij boven kwamen stonden er 11 te wachten achter "Voadre", die niet stopte (ahja, anders ben ik mijn beweging kwijt).  Ik draaide de N60 links op om zo de afdaling richting Oudenaarde aan te vatten.

Bijna beneden, aan de overweg van Nukerke, hadden onze koplopers nog een verassing voor de groep. Rechtsweg was de boodschap.  Jeroen en Kris (beiden om andere redenen) moesten ons daar reeds verlaten.  Voor de rest was het de weg vervolgen en even verderop links opdraaien om daar de ... Ladeuze te beklimmen.  Trekken, sleuren en zwoegen ... juist dat waren de werkwoorden die toch wel moesten gebruikt worden, om ééns hélemaal boven, te kunnen mee kennismaken.

Na de beklimming van de Ladeuze heb je natuurlijk de afdaling van de Edelareberg als kado (maar heb ik geen collega-reporter hetzelfde ziet neerzetten ?).  Eens dat achter de kiezen zochten we de boorden van de Schelde op, zodat we daar goed konden uitfietsen, ... losfietsen.

Zo kwamen we in Zingem waar we de Schelde verlieten om via Asper in Gavere te belanden.  Van daaruit gingen we stilaan naar huis, ... want onze tijd was al goed op.

Tot de volgende guy's