Zat 20-3-2010: Omloop Passage Fitness te Gent

Zaterdag stond voor Merijenniezere de eerste georganiseerde rit op het programma. We zouden de 110km rijden van eerste rit van de Bank van De Post cycling tour. De weervrouw/man voorspelde slecht weer, dus in de aanloop vrijdagavond werd er over en weer getelefoneerd wie zou rijden en niet. Uiteindelijk vertrokken we met 5 man: Jeroen, Maarten, Steven, ikzelf en Steve die al met de fiets van Deinze was gekomen.

De aanloop was vlak, maar de wind was wel van de partij. Via Drongen naar Baarle kwamen we al vlug in groepje terecht die ons tempo reed. Door verkeerslichten moesten we het groepje laten rijden. Daarna het gat weer toegereden op een ander groepje, maar dit groepje was niet ideaal voor de veiligheid. We waren al in Deurle, zo naar naar Nazereth waar we werden voorbijgestoken de groep van het SMO triatlonteam. Ons wagonnetje aangehangen, maar na een 10-tal kilometers toch tot het besluit gekomen om deze groep te laten rijden.

Na een goeie 36km kwamen we aan de eerste bevoorrading in Scheldewineke. Iedereen zat nog goed, het weer was ook nog goed gezien de voorspellingen. Na de bevoorrading begon het zware gedeelte van deze rit. Zware gedeelte is veel gezegd, want op papier 2 hellingen en een kasseistrook is dit niets in vergelijking met andere ritten. Echter stonden er veel hellingen niet op het parkoers, niet lang, maar het ging toch bergop. Reken daar nog eens bij dat de wind telkens in het nadeel blies, dan kan je wel raden dat het klimmen was op hartslag. 

Via Velzake, de paddestraat lieten we rechs liggen, ging het naar de helling van Van Petegem. Eens boven gekomen doken we de Haaghoek naar beneden. In de eerst afzink werden we opgeschrikt door een valpartij. De ambulance was al ter plaatse, dus goed nieuws zal het wel niet zijn. De groep viel hier volledig uit elkaar, na de kasseien kwam de Liberg. Boven reed iedereen verder op een rustig tempo zodanig dat ook de laatste terug konden aansluiten. Voor de volgende helling werd gedacht om deze langs een zijkant te beklimmen, want de Molenberg oprijden als het nat ligt, liever niet. Op de weg naartoe kwamen we tot de conclusie dat we geen voorliggers hadden en de Molenberg wel droog zou liggen. Iedereen ging vlot naar boven. Even later kwamen we de tweede bevoorrading tegen. In de verte zagen we nog Philip wegrijden, we zouden hem moeten inhalen.

De bidons werden bijgevuld, de innerlijke mens aangesterkt om het laatste deel, dat vooral vlak was, aan te vatten. Even werd er getwijfeld op een splitsing waar de pijlen weggenomen waren. Daar kwamen we ook Philip tegen die bij ons aansloot. Via Zingem, Gavere en Nazareth kwamen we in Astene terecht. Hier moesten we zowaar op grintwegen gaan rijden. Gelukkig hadden we nog geen regen had, ‘t zou hier mooi geweest zijn. Dit zijn baantjes die we in de winter doen met de mountainbike, het is wel mooi rijden, maar niet met de koersfiets. Nadat we eindelijk van de grintwegen afwaren kregen we nog een derde kasseistrook voor de wielen geschoven, in Nazareth een tweede, nu die van de Ooidonk kasteel. Onverwachts, maar plezant voor de kasseirijders. 

Niet veel later waren we al terug aan de aankomst. Maarten was even daarvoor al huiswaarts gekeerd en Steve, waren we kwijt geraakt. Vraag met niet waar, maar Steve vonden we niet meer aan de aankomst, pertan is Steve groot genoeg om er naast te kunnen kijken.

Soit, het was een mooi ritje, geluk had met het weer, ik vind dit nog steeds een ideale voorbereiding als je de Ronde wilt rijden. Wij die ons piek later hebber voelden wel duidelijk het verschil tussen de “Ronde-rijders.” De organisatie moest toch weer een steekje laten vallen met de grintwegels en vooral…Ename in plastiek bekers!

David