Zat 06-06-2009: Flanders field 2009

De Flanders Field rally is een tocht die ik al enkele jaren geleden de eerste keer gereden heb. Daarna een jaar of 2 niet gelukt, vorig jaar met Dirk alleen en zaterdag samen met de broeders Dirk en Erik. Na enkele mailtjes naar de andere Merijenniezeres kwamen er alleen maar afzeggingen, spijtig, maar dan toch met ons drieën vertrokken richting startplaats in Waregem.

Na een korte opwarming van een 20-tal minuutjes schreven we ons in. Voor maar 2 euro (een euro korting dankzij de VWB en punten voor onze club) kregen we ons deelnemerskaart. Nog vlug een plasje en weg waren we. In het begin was het veel draaien en keren. Dirk en Erik zetten zich direct op kop, het tempo ging meteen de hoogte in tot 35. Ik zat mij al af te vragen waarom dit goed was en we waren nog maar vertrokken.

Klik op de kaart voor een grotere weergave met meer mogelijkheden.

Na een goeie 10km kwamen we de eerste helling van de dag tegen: een zijkant van Tiegemberg, lang maar ideaal als opwarmer. Dirk op kop, Erik en ikzelf in zijn wiel reden we naar boven. De rest die ons wil zat moest ons hier al laten rijden. Boven gekomen de afdaling genomen richting Anzegem, tot we rechtsaf gingen om via veel kronkelende baantjes in Kaster te komen, even later zelf in Wortegem.

Eens we uit het centrum van Wortegem waren ging al vlug richting Oudenaarde, op weg naar de tweede helling van de dag: de Achterberg, of Vlaamse Ardennendreef. Deze steile kant van de Edelare is wel een helling dat ik zelf graag doe. Steil in het begin met een lange uitloper waar je jezelf kan tegen komen of een kloof slaan op de andere. Ikzelf voelde de benen niet en zette me direct op kop van ons groepje dat al uitgebreid was tot een 10-tal wielertoeristen. Het steile stuk ging vlot, ik kwam al eerste boven na het steile stuk. Nu nog de lange uitloper, een stuk waar ik vreesde dat Dirk over mij zou gaan, maar ik zag dat Dirk toch wel wat achterstand had op mij dus zou ik toch niet alles moeten geven. Ik was bijna boven en besliste om te wachten op Dirk en Erik. Dirk kwam op dat moment juist aansluiten.

Boven gekomen ging het richting de top van de Eikenberg, en de afdaling van de Kokkerelle. Vlug wat kleiner schakelen want een kort stukje bergop kwam eraan. De volgende helling voor de bevoorrading was de Varent, Dirk zijn favoriete helling. Ikzelf had mij al voorgenomen om te proberen voor Dirk boven te komen. Eens lang in zijn wiel blijven zitten en kijken wat het brengt. In de afdaling naar de Varent gaf ik al een hint aan Dirk in de vorm van "zijje klaar?". Dirk begon op kop aan de beklimming, ik zette me in zijn wiel. Ik nam mezelf voor om te wachten, te wachten,…tot ik zag dat Dirk wat vertraagde en we bijna boven waren demarreerde ik vanuit zijn wiel. Ik kreeg nog een renner mee, die op zijn beurt van mij weg reed als ik wat stilviel. Een vlugge blik achterop gaf me voldoening dat het gat groot was, maar de "overwinning" nog niet binnen. Ik was alles aan het geven, Dirk kloppen op zijn helling, ik was al aan het genieten. Ik kwam kapot aan de bevoorrading aan, stak tevreden de armen in de lucht, maar moest hier wel 5minuten van bekomen.

Na de bevoorrading ging het verder bergop, bergaf langs dorpjes zijnde Mater, Horebeke, Rozebeke. Dirk en Erik bleven hier maar "gas" geven, wind in de rug of wind op kop, niets kon de broers tegenhouden. De snelheden zakten niet onder de 30! We kwamen via de Rekelberg in Roborst terecht waar de Paddestraat op ons lag te wachten. Erik en Dirk vloekten over te veel druk in hun banden. Niet klagen was mijn motto, maar rijden…vooral op mijn geliefde kasseien. Na een goede doortocht tijdens de Ronde van Vlaanderen op de kasseien wou ik mezelf nog eens bewijzen op de deze strook. Het ging vlotjes, de molen ging vlug rond, af en toe wat schakelen om toch het ritme te houden en de kasseien waren voorbij toen we rechts afreden een korte knik naar boven. We reden verder samen langs Munkzwalm, Zingem waar de tweede bevoorrading lag. Dirk en Erik gingen zodanig snel dat ik moest roepen, want beide hadden ze niet gezien.

Na de bevoorrading bleef het tempo hoog, in geen tijd stonden we aan de voet van de Korte Ast. Een molshoopje in Mullem, maar een helling waar ik niet wil geklopt worden. Dirk nam op de kasseien enkele meters, ik zag hem versnellen maar nog voor het echte steile stuk zat ik in zijn en ging ik er vlot over. Boven gekomen ging het richting Huise, Ouwegem, Kruishoutem om in Nokere nog Nokereberg te bedwingen. Dirk kwam hier eerste boven, gevolgd door Erik en ikzelf.

Boven gekomen trokken Dirk en Erik direct door, ikzelf had een gat van 20-30 meter en in een afdaling dit inhalen tegen de gebroeders was een onmogelijke opdracht. Ik dacht dat ze op het vlakke wat zouden vertragen, maar neen, ik zag 48 staan op mijn metertje, bleef maar rijden en kwam niet dichter. Gelukkig vergistten de gebroeders zich voor een tweede keer van route, ik had dit wel gezien en sloeg meteen een gat op hen. Naarmate we dichter kwamen aan de finish ging het tempo meer en meer de hoogte in. We hadden een andere toerist opgepikt die met ons meedraaide. Snelheden van 40 en meer waren nu constant te zien op ons metertje.

Na 93km en geen 100km zoals aangegeven kwamen we moe maar tevreden terug aan in de kantine van Racing Waregem. Dit was een mooi ritje, rustige banen, een beetje bergop, dan een stukje kassei. Alles zat in deze rit wat een wielertoerist moet hebben, wat ik goed vind is dat niet alles overdreven is.

Ik wil toch nog bij iets stilstaan: wie is de beste? Dirk en Erik die bijna de volledige rit wind tegen, wind mee op kop hebben gereden. Of iemand die op de hellingen uit het wiel kon komen. Voor mij nog altijd Dirk en Erik, want wat ze uit hun benen hebben geschud gisteren was echt wel sterk. Ik kon volgen, maar overpakken zat er maar af en toe in.


David



Ps: De volgende 2 zondagen rijden Dirk en Erik een wedstrijd. Volgende week in Nazareth, maar belangrijker is zondag 21 juni in Grammene. Ik wil jullie dan ook vragen om deze zondagmiddag vrij te houden en met zijn allen naar Grammene af te komen want: "als Dirk niet wint geeft em een vat"…is het niet Jeroen?