Hm, zondagmorgen ...
We gaan het fietsje weer kunnen bestijgen. Nice !
Wat een mens zich eerst afvraagt is, welk weer we gaan krijgen vandaag. Volgens de weerberichten eerder op de week zou de zondag de betere dag zijn van een minder weekend op weergebied. Ik zit daar eerlijk gezegd vaak naar te kijken : "welk weer gaat het zijn zondag" en "gaan we wel kunnen fietsen" zijn vragen die mij reeds van in het midden van de week bekruipen.
Heel vroeg in de ochtend was het schitterend zonnig weer, maar naarmate 8 uur naderde des te meer wolken er kwamen om ons die zon te ontzeggen.
Beentjes dan maar insmeren, de mouwstukken aan en het regenvestje mee. Om 8:50 stond ik aan de kromme brug te Deinze. Misschien kwam er iemand mee. 9:00 uur, toch niet. Ik vertrek naar Grammebrug in Machelen. Om 9:07 ben ik daar. Juist op tijd.
Andy, Marc, Patrick en Geert komen er aan.
"Naar Kortrijk ?", vraag Andy aan me. Ik vind dat goed. Eerst wat gewoon rijden om alles weer warm te laten lopen en dan weer stilaan de snelheid laten stijgen.
Tussen Olsene en Zulte vallen de eerste regendruppels. Nog bescheiden eigenlijk, die regenbui. Absoluut nog niet van aard om het regenjasje aan te trekken.
Het tempo dat geduwd wordt, stuwt de kilometerteller toch naar de 33 à 35 km/u. Tuurlijk rijden we dat niet constant, maar toch.
Eens we aan het containerpark van Wielsbeke kwamen zat ik in laatste positie. Vlak voor ik rechts indraai (juist voorbij het containerpark) komt er enen met de wit sportivotruitje mij voorsteken in de bocht.
Er schiet mij een gedacht door het hoofd. Zou dat ... zijn ? Een kleine inspanning om naast deze witte sportivo te komen en effectief ik kon zeggen: "dag meneerke, ik ken u van ergens". Marc !
Een paar woorden wisselen en hem vertellen dat onze kopman Andy was, waren meer dan genoeg voor hem om vooraan aan de zijde van Andy te gaan rijden.
Enfin, te gaan trekken aan het groepke zal er beter op trekken. Nonkel Marc heeft heel de tijd met ons meegereden, tot we terug waren in Olsene. Nonkel Marc ! Wie had dat gedacht ?
Aan een mooi tempo bereiken we Harelbeke waar relatief veel gewone fietsers tegenkomen. Blijkbaar is er een gezinsfietstocht aan de gang. Veel vaders, moeders en kinderen.
In Kortrijk aangekomen besluiten we nog door te steken tot Wevelgem. Na wat gesukkel met werken en een marktje waardoor de weg is afgesloten, komen we toch aan de Menenpoort. "Hoe weet jij dat, Marc?". "Omdat het daar op geschreven staat". Hihi. Leuk, hé !
Toen we even verderop de Leieoevers terugvonden, hebben nog goed doorgegeven tot in Wevelgem. Daarna keerden we terug. Langs dezelfde route. In Kortrijk, even voorbij de Menenpoort was de GPS van de groep even gestoord, maar zonder veel erg. Eens we buiten Kortrijk waren, ging het tempo weer mooi omhoog.
Even voorbij Harelbeke heb ik een putje in het wegdek gezien en daardoor stond ik even verder vooraan met een platten.
Ja zie, van de week was het duidelijk mijn beurt. Diegenen die al regelmatig met ons meereden en tot nu toe nog niet plat gevallen zijn, zouden beter hun hart vasthouden. Eén van de volgende keren zal het wel aan hen zijn. Na de bandenwissel konden we onze terugweg verderzetten.
Nonkel Marc verliet ons in Olsene. Het beste, Nonkel, de groeten aan t vrouwke en wie weet, tot nog eens.
Wij voor de rest hebben weer een mooi ritje gemaakt. Een dikke 70 km aan een meer dan mooi gemiddelde, met af en toe wat regen op het koppeke. Het haar zal goed groeien.
De fiets niet vergeten afwassen hé, met al die nattigheid en dus ook vuiligheid.
Tot een volgende hé, Geert, Marc, Patrick en Marc.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.