Zon 01-03-2009: Naar de Poggio en terug.

Inderdaad, ook wij hebben hier in de Vloanders een Poggio liggen…bekend als scherprechter in Milaan - San Remo. Dat we er uiteindelijk gingen overrijden was niet de bedoeling, maar het lot besliste er anders over.

Zondagmorgen 9u, Dirk en ik waren al goed 45 minuten aan het fietsen toen we naar enkele lussen toekwamen op ons afspreekplaats. Jeroen en Andy waren er ook. Na enkele minuten te wachten daagde niemand meer op en met ons vieren vertrokken we naar voor de rit van Jeroen.

Langs Machelen, wielerclub nummer 1 kwamen we tegen, reden we richting de Marolle. Van de Marolle rechtdoor, wielerclub nummer 2 kwamen we tegen, langs de Zandvlooi. We bleven rechtdoor rijden, door het hinterland van Kruishoutem, wielerclub nummer 3 kwam aansluiten bij ons, reden we naar Huise. In Huise was het dokkeren over de kasseien om dan de afdaling aan te vatten van de Kolpaart.

Na enkele lussen rond Mullem en Heurne kwamen we uit aan de brug over de schelde in Zingem, de brug over, links en hup, even later waren we in de Zwalmstreek. We reden wat naar links, wat naar rechts, wielerclub nummer 4 kwamen we tegen, en we waren onze weg kwijt…nu ja, we waren de nummers kwijt. We schakelden dan maar over op gps David.

We kwamen uit aan het station van Munkzwalm…ikzelf kreeg goesting in de kasseien van de Paddestraat…maar we bleven toch op de gewone weg, wielerclub nummer 5 kwamen we tegen. We deden hier een lange helling, ideaal om te klimmen en toch niet in het rood te moeten gaan. Boven links, waar Dirk zijn duivels ontbond en alleen Andy mee kon.

Wat verder reden we dan richting de Molenberg, of toch naar de Poggio? Het werd dus de Poggio die Zwalm, ofte Korsele. Deze lange helling hebben we ooit al eens gedaan, en een spurt werd het toen. Ik nam resoluut de kop, reed op een deftig tempo naar boven gevolgd door de andere. Naar het einde toe vulde ik druk van achteren komen en versnelde ik nog wat...uiteindelijk kwamen we allemaal samen boven. Was er niemand die wou aanvallen of was het van niet beter kunnen?

Boven deden we nog een lus en kwamen we weer op een lange helling uit. Deze zou ons naar Horebeke brengen en de N8 naar Oudenaarde, wielerclub 6 kwamen we tegen. We reden de Edelare naar beneden, Jeroen liet hier een boerke die men tot in Keulen kon horen, langs het centrum van Oudenaarde de bekende weg naar Kruishoutem.

Een mooi tochtje, volgende keer wat beter letten op de nummers op de borden, op een dag dat blijkbaar alle wielerclubs hun eerste rit reden, daar waar wij al de volledige winter hebben gereden. Merijenniezere is the best!

David