Zat 7-3-2009: een ritje Vlaamse Ardennen

Zaterdag stond er zoals gewoon de laatste weken, ook nu een ritje richting Vlaamse Ardennen op het programma. De bijna vaste aanwezigen waren ook deze keer van de partij. Andy, Jeroen, Dirk en ikzelf vormden een 4-delig peloton.

Deze keer vertrokken we niet langs de stilaan vaste route. We reden nu de andere kant op het van industriegebied en kwamen al vlug in Kruishoutem uit. We bleven aan de buitenkant van Kruishoutem en reden richting Ooike, waar we de steenweg verlieten om richting Mullem te rijden. We reden verder tot aan de N60 die we overstaken richting Heurne. Van Heurne, waar de bussen niet rijden wegens staking, naar Eine, de buffelbrug over naar Ename.

In Ename wachtte ons de eerste beklimming van de dag: de Kattenberg. Een lange beklimming in valse kasseitjes. Ik begon op kop, maar al vlug kwamen de andere mij voorbij gereden. Jeroen en Dirk gingen dan nog vol aan, Andy moest later ook lossen. Toen we boven kwamen vonden Dirk en Jeroen er niet beter op dan nog de kasseien van de Holleweg er ook bij te nemen. Ik als kassei liefhebber zag hier geen problemen in en al vlug zat ik in het wiel van Dirk en Jeroen. Jeroen moest er later af en na een versnelling van Dirk moest ik ook lossen. Op het einde van kasseistrook was ik dan ook aan het harken, al moet ik zeggen dat ik niet alleen was.

Na de afdaling van de Boigneberg konden we bijna niets anders dan de Varent erbij te nemen, vooral omdat de man op kop Dirk was en de Varent nu eenmaal als zijn favoriet genoemd mag worden. Voor we konden starten aan de klim zette Dirk nog even voet aan de grond door een piepend tandwiel. Een euvel dat nog gans de rit zou meegaan. We reden min of meer gezamenlijk de klim naar boven.

Eens boven aan de brouwerij Roman, was de goesting naar een Ename groot, maar we moesten verder. Het gedacht van nu een vaste route eens omgekeerd te rijden kwam naar boven. We reden dus de Frunte naar beneden, en de Ganzenberg naar boven. De Ganzenberg, anders een gevaarlijke afdaling, was nu een steile helling. Eens boven reden we verder richting Schorisse om zo via enkele binnenbaantjes, en korte hellingen, de top van de Taaienberg te bereiken. Deze keer geen beklimming maar verder naar Etikhove waar we richting Eikenberg reden.

Op weg naar de Eikenberg zagen we dat er ons enkele andere toeristen voor gingen zijn, een ideaal doelwit straks op de beklimming schoot mij direct te binnen. Ik begon op kop aan de helling, was al vlug bij een eerste fietser en haalde de rest nog voor de top in. Ik zag dat ik een 15tal meter voorsprong had op Dirk en de rest. Eens boven gekomen zag ik nog 1 voorligger rijden. Nog voor ik de andere kon inhalen zat Dirk al in mijn en sprong direct weg, de voorligger verschoot hier toch wel enorm.

Na de afdaling van de Edelare reden we door Oudenaarde zo op weg naar Kruishoutem. Jeroen nam afscheid van ons, even later zou ook Andy zijn weg vervolgen naar Machelen.

Het was een al bij al kort ritje, maar toch was het zwaar en voelde iedereen het goed in de benen.

Nu zaterdag weer een ritje?

David