11/11/08: VTT Dwars door Kruishoutem

Vandaag stond de tweede VTT op het progamma in 4 dagen tijd. Vannacht stonden de hemelsluisen open, wat mij toch wel deed twijfelen om te starten. Een telefoontje naar Dirk overtuigde me toch om aan te zetten...


Om 8u stond Dirk aan mijn deur en reden we richting de Marolle waar de start lag. Onderweg zagen we duidelijk dat er veeeeeeeeel regen gevallen is deze nacht. We moesten hier al een 100tal meters door 20cm water rijden, en we waren nog maar vertrokken. Dit beloofde voor de rest van de rit. We schreven ons in en samen met Andy en Erik (broer van Dirk) vertrokken we.

We vertrokken richting Machelen, reden de brug over en hup, direct het veld in. Deze strook was al één al modder. We zagen hier al iemand letterlijk overkop gaan. We zetten onze tocht verder, 100m verhard, 1km in het veld, landwegelke in, landwegelke uit. Telkens was het ploeteren en balanceren van links naar rechts voor recht te blijven.


Na een 10-tal kilometers kwamen we bijna aan Jeroen zijn deur maar reden we verder richting Nokere. Hier lag de eerste bevoorrading na 20km.

We reden weer verder en kwamen een mooie afdaling tegen, Nokereberg naar beneden in het bos. Hier zag ik dat mijn remblokjes versleten waren. Ik moest dan ook mijn companen laten rijden. Wa verder waren we bijna in Nokere, reden we naar Wannegem-Lede waar de tweede bevoorrading lag. Hier waren mijn remblokjes totaal weg. We reden ook een stuk over de nieuw aangelegde kasseiweg.

We reden nu verder via Huise, waar we (voor Dirk en mij) een pad moesten doorkruisen waar het water letterlijk tot aan ons voeten kwam. Het voordeel was dat onze fiets terug proper was. De Korte Ast naar boven, de Langen Ast naar beneden...zonder remmen...afslaan ging dus niet, uitbollen en omdraaien was het enige wat ik kon doen. Nadat ik hierdoor een grote achterstand had opgelopen op Andy, Dirk en Erik beslisste ik als ik ze zou weerzien (wachten doen ze wel eens) dat ik zou zeggen dat ze niet meer naar mij moesten kijken...zonder remmen was het gevaarlijk geworden.

Ik reed dan maar door naar de Marolle, de andere reden nog een lus in Lozer bos. Na het afspuiten van mijn fiets kwamen ook de andere toe.

Dit was een mooie, zware, vernieuwende rit. Voor mij mocht er wat minder modder gelegen hebben maar voor één keer is dit geen probleem. Achteraf hebben we onze sponser nog tevreden gesteld door enkele van zijn betere bieren te nuttigen.

David