Zon 12-08-2007: opnieuw een zondagrit en ...

Het was weer dik in orde.
De opkomst was bijzonder mager. Andy daagde op.
Frederik is aan het werk, er zijn er dan nog een paar die met de rug op de sukkel zijn (heel veel beterschap Patrick en Tony) en Jeroen zag het niet zitten vanmorgen maar volgende week is hij mee.
Wat gaan we doen ?
Rijden we richting Kruishoutem ? Ja, dat doen we.

Kijk maar wat we deden.

Deinze - Oudenaarde - Melden - Gavere - Deinze

http://www.bikely.com/

Jaja, hij zat er weer tussen: de col du point de vue. In Kruishoutem besloten we naar Oudenaarde te rijden. Dus Wannegem en Ooike schoven ook onder onze wielen en dat klimmetje naar Ooike is eigenlijk ook niet echt te onderschatten.

In Oudenaarde zijn we naar het straatje gereden dat je laat klimmen om halfweg de Edelare-beklimming uit te komen. Dat is niet lang maar je mag toch ook aardig wat duwen.

"Rijden we nu terug naar de Schelde ?" "Ja, maar zitten we hier ver van één van de beklimmingen van de Ronde van Vlaanderen ?" Het bleek echt niet ver te zijn.

Dan maar naar het rond punt van Leupegem. Oversteken om de weg te volgen richting Berchem. En dan stond daar links een wegwijzer met erop in witte letters op een bruine achtergrond : "Koppenberg"

Die had ik nog nooit gedaan. "Gaan we hem doen ?", vroeg Andy. Ik zei dat ik wel wilde beginnen met er eens te gaan naar kijken.

Ik ben gaan kijken en zag iets werkelijk indrukwekkends

De foto moet een klein beeld geven. Het is eigenlijk behoorlijk indrukwekkend om beneden eens gewoon naar boven te kijken. Jawaddedadde !

We zijn eraan begonnen. Andy zei me nog dat ik naar de allerkleinste versnelling moest schakelen die ik had. Andy uiteraard voorop; den dezen achter hé ... en maar duwen, duwen, ...., duwen, en nog eens duwen.

Alles ging relatief goed. Maar "what the hell" is relatief goed als je op de Koppenberg aan het klimmen bent. En dan is een mens zich zot aan het duwen om boven te geraken en dan komen er daar nog een paar met hun auto ook naar boven rijden, pfff. Dat vond ik nu echt niet aangenaam.

Nu, het heeft zeker niet aan die auto's gelegen, evenmin aan het feit dat ik toch niet op mijn allerkleinste reed maar ik ben hem niet boven geraakt. De Koppenberg heeft mij gedwongen hem een 10 à 15-tal meter te voet te beklimmen. Nadien heb ik toch weer gefietst en dat laatste stuk dan wel boven gereden, onder luide aanmoedigingen van Andy die al lang boven was. Nog aan toevoegen dat Andy naar boven is gereden op zijn middenblad vooraan, hij kreeg zijn ketting niet op het kleinste mes (zoals ze zeggen). Toch een straffe gast hé, onze Andy. Voor diegenen die er zouden aan twijfelen, merijenechtniezere hé !

Enfin, voor mijn eerste kennismaking ben ik zeker niet ontevreden maar mocht ik zijn bovengeraakt, dan had dat wel het summum geweest. Maar dat komt nog wel. Ze zien mij daar nog wel eens.

Boven even uitblazen, wat drinken, wat op adem komen en een beetje babbelen, deden de nodige tijd verlopen zodat we weer goed genoeg gerecupereerd waren om verder te rijden. Het naar beneden rijden richting Oudenaarde vergt de nodige concentratie en stuurvaardigheid. Eens beneden hebben we de N60 gekruist en dan naar links langs de N60 om zo terug naar Leupegem te rijden. Van Leupegem naar Oudenaarde is maar een zuchtje en in Oudenaarde zochten we de Schelde op.

Bedoeling was om relatief rustig naar Gavere te laveren.

Dat relatief rustig ging effectief ook zo zolang we niet op het autovrije gedeelte van het traject zaten. Maar eens we aan het autovrije gedeelte kwamen, zagen we er daar al twee aan komen stuiven die we beter eerst voor lieten vooraleer zelf aan de rechterkant van het jaagpad plaats te nemen en de snelheid op te drijven. De twee gaan halen ging niet gaan. Andy en ik concentreerden ons op een voorligger nog wat verderop.

We hebben die mens ingehaald en nog wat verderop was er nog iemand. Die tweede hebben we ook ingehaald en die bleef bij ons. Even later pakte hij zelfs eens opnieuw de kop, dan Andy weer en dan ik. Stel je voor : ik nam de kop ... Aan, ik vermoed, toch al 35 km/u.

En wat er dan gebeurde, weet ik niet echt goed. Van waar ze kwamen weet ik echt niet, plots was daar een heel peloton. Andy nestelde zich eerst in derde positie; ik in vierde. Het tempo ging alsmaar meer de hoogte in. Hallelujah, ik kon voorlopig nog volgen. 37 km/u al.

Nog even verder gingen er twee uiterst links van de weg rijden, Andy volgde die mannen in 3de stek. We reden 38 km/u en ik kon geen versnelling meer aan. Ik ging naar de rechterkant en had het gevoel dat het hele peloton mij volgde. Allicht dacht men dat ik het gat ging toerijden. Toen duidelijk was dat ik dat niet ging doen, sprong de ene na de andere naar de drie koplopers.

Er is mij toen zo ongeveer 20 à 25 man gepasseerd. Wat ook opgevallen was dat er een paar Quick Step-ers bij waren, een CSC-er en ook één van wielertoerist.be. Die van Quick Step schoten als pijlen uit een boog; die van CSC moest niet al te veel onderdoen.

Bleek later dat de Quick Step-ers Wouter Weylandt en Kevin Van Impe waren. Andy heeft nog de hele tijd kunnen volgen. Straffer nog: toen Wouter Weylandt op een moment uit het groepje wegsprong is Andy erachter gesprongen en riep Keven Van Impe naar Andy dat hij er niet als een zot mocht achter springen, dat hij dat rustig moest doen. Uiteindelijk hebben ze nog voor Gavere die twee gasten ingehaald die wij voor lieten toen we op het autovrije gedeelte van het jaagpad kwamen.

Ik daarentegen, heb het genot gehad van - naar mijn normen - behoorlijk lang mee te kunnen met die bende. Toen ik ze liet gaan, reed ik 38 km/u. De snelheid heb ik zo lang mogelijk aangehouden. Al snel begon ik mannen "op te rapen" die dat peloton ook hebben moeten lossen. Ik haalde ze in, ze reden wat in mijn wiel en sloegen dan af. Bijna altijd dat scenario. Tot ik op een gegeven moment een andere wielertoerist heb opgeraapt die in mijn wiel is blijven zitten. Overnemen van mij zat er niet in, ook niet toen ik mijn snelheid liet zakken. Dan maar weer verdergedaan en uiteindelijk nog een man in het wiel. Met twee achtervolgers kwam ik bijna in Gavere aan toen Andy terugkwam om te zien hoe het mij vergaan was. Goed dus, eigenlijk.

Van Gavere zijn we dan nog naar huis gereden. Weer prijs: weer een prof aan het trainen maar deze deed het rustig. Hij was op souplesse aan het trainen. Wij twee hebben die gast zonder veel woorden te wisselen (een mooi knikje goedendag volstond) ge-escorteerd tot in Petegem. Eerst Andy, dan die Chocolade Jacques-er en dan ik. Hij had er niets op te tegen, in tegendeel.

En zo waren wij bij mij thuis aangekomen met fantastische ervaringen. Heel goed gereden en ontmoetingen gedaan: de Koppenberg en dan langs de schelde een bende snelle fietsers met enkele snelle profs erin. Amai, mijn oor.

Jawaddedadde !