Tijdens de verlofperiode stonden de tochtjes van ons groepje op een laag pitje. Maar we moeten toch eens terug ons tochtje maken. Vandaag stond het eerste weektochtje gepland na het verlof.
Alleen bleek het weer, dat eigenlijk hoogzomer zou moeten zijn, eerder iets mee te hebben van een lichte neiging tot moessons. 's Morgens vroeg hadden ze in de Westhoek (De Panne, Koksijde, ...) te kampen met een echte wolkbreuk. Er viel ongeveer 80 liter neerslag per vierkante meter, een hoeveelheid die anders in een hele maand valt. De gevolgen waren er ook naar: veel werk voor de hulpdiensten, ondergelopen kelders, bedrijven met schade aan stocks en goederen ... en Plopsaland dat gesloten bleef wegens de wateroverlast.
In onze streek was het allemaal veel minder, maar het regende wel een heel groot deel van de dag.
De buienradar werd bekeken en de sms-jes om zich te bevragen over het weer alhier vlogen aardig door de "ether". Uiteindelijk viel er geen regen meer. Tegen 18:00 uur was er in Deinze geen regen meer en begonnen de straten al een beetje te drogen.
Toch zegden er een paar af.
Uiteindelijk vertrok ik om rond 19:00 aan de kromme brug te zijn. En, ik was niet alleen. David had een half uur eerder in De Pinte zijn Merckx bestegen en vaart gezet richting dezelfde kromme brug in Deinze. We hebben nog enkele minuten gewacht - we konden niet weten dat er nog moedige zielen waren - maar zijn na een minuutje of vijf toch vertrokken.
Ik en David.
Liever niet langs de Leie. "Laat ons hier de brug weer oversteken en zo maar wat rijden, we zien wel". Zo gezegd, zo gedaan. Kromme brug over en Stadionlaan door. Wat stonden er veel auto's aan KMSK Deinze. Bleek dat er jeugdwedstrijden aan de gang waren zodat de hoeveelheid auto's meteen verklaard waren. Aan de lichten rechts af richting rond punt aan Petegem kerk. Juist ervoor rechts weg langs Machelen binnenweg. Uiteindelijk zijn we naar Machelen gereden om zo naar Kruishoutem te rijden.Even voorbij het station van Machelen (enfin, dat heet nog altijd zo, hoewel er in geen jaren nog treinen stoppen) zijn we dan toch rechts in gedraaid om zo de fameuze Col du Point de vue te gaan oprijden.
Hoe we de wegen voor de rest van de tocht hebben uitgekozen zie je in het routeplan.
Wat was dit een zalige tocht. Het weer is dus fantastisch meegevallen hé. De lucht klaarde uit en de zon kwam er zelfs nog door. Wind was er wel, maar in feite niet te veel of te fel. Eigenlijk ... was het weer ideaal om te fietsen, hé David ?
Man, man, man, wat was dat zalig. Rustig doortrappen, niet treuzelen maar zeker ook niet koersen. Enfin, perfect.
Uiteindelijk was het tochtje iets van een dikke 50 km aan een gemiddelde van 28,2 km/u. Mooi hé !
Fietsen, berijders, goed weer, rustige wegen, ... wat moet een mens meer hebben.
Ik ben er zo ongeveer zeker van dat de afwezigen echt ongelijk hebben gehad.
Thanks hé, David, voor het gezelschap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.