Don 3 april 2014 : ronde van vlaanderen MRNZ

In samenspraak met de deelnemers werd het startuur van vandaag uiteindelijk wat verlaat naar 11h30. Hierdoor konden uiteindelijk nog 2 extra mrnz mannen aansluiten , gezien dit uur meer verzoenbaar was met de werksituatie.

Aldus startten we met 5 aan de rit : Maarten , David , Gunther , Jonas en ikzelf Michael.

 

Afspraakplaats was thv de fietserstunnel in Leupegem. Gunther en Jonas waren zelfs met de fiets tot daar gekomen (chapeau voor die mannen, ook nog terug met de fiets achteraf, terug dikke 160km op de teller!), de rest nam het gemotoriseerd vervoer daarheen…

 

Toen we uit de auto stapten en de voorjaarszon voelden, waren we het erover eens : prachtig weer , ook toch wel warm , dus : korte broek ! Wel redelijk wat wind en die hebben we bij momenten goed gevoeld.

 

 

Slechts een 4tal kilometer kregen we om in te rijden, en daar was helling 1 al (op het traject van de profs voor hen helling 3, want die hebben dan al Kortekeer en Oude Kwaremont bedwongen, en uiteraard ook al 125km op de teller staan). Daar pikten wij dus in : Eikenberg.

Iedereen was het er ook over eens : deze rit was er om te genieten : RVV sfeer opsnuiven, genieten (alhoewel…) van het parcours, genieten van het MRNZ gezelschap en genieten van het prachtige weer !

 

Boven op de Eikenberg kort efkes op de N8 om dan de afdaling aan te vatten richting voet van de Wolvenberg, die er vorig jaar niet in zat door wegenwerken. Hierna volgt dan een strook die licht hertekend is tov de vorige 2 ‘oudenaarde finish’ edities : vorige keren reed men de ganse Holleweg af om aan de Ruiterstraat te beginnen, nu beginnen we direct met de Ruiterstraat, bijna onmiddellijk gevolgd door de kasseien van Kerkgate, maar die volgen we nu ‘all the way’ tot je dus terug uitkomt op de Holleweg. Die Holleweg mag je dan nog een 300tal meter omhoog en op de slechtste kopkes doen tot je terug op de N8 komt.

 

Oef, dat voorbij , efkes gewoon op de N8 bekomen. Een kleine 20tal km achter de rug , ondertussen al overduidelijk gebleken dat jullie verslaggever de minste van den hoop was… op de hellingen en kasseistroken eigen tempo rijden en dan na de strook goed doorgeven om zo snel mogelijk ‘vooraan’ terug post te vatten. Was wel leuk achtervolgen telkens na de hellingen / kasseistroken.

 

Linksaf dan , afdalend. En dan weet iedere toerist wat volgt : de Molenberg. David ging er gezwind omhoog, ondertussen luidkeeld reporter spelende.

 

Na de Molenberg ging het dan richting Paddestraat. Maarten was daar de enige die echt volledig op de kasseien reed , wij waren wat luier en zochten toch waar mogelijk het gootje op …

 

Dan een gans stuk N454, amai wat een slechte fietsstrook ligt me daar. Het parcours volgt dit dan ook nog verschillende kilometers, en daar blies de wind goed in het nadeel. Ik was op pad met enkele mannen in goede form, nu al, want zij op kop en ik in het wiel en bij momenten voelde het aan alsof we terug op een helling of kasseistrook zaten.

Afdraaien, voorbij B&B le pavé , en dan weet je het terug wel hé : de Haaghoek , gevolgd door Leberg. Hier in het parcours het eerste teken van leven van RVV … al wat campers langs het traject en wat horeca bedrijvigheid…

 

Na de Leberg boven op de top een plaspauze en momentje tot wat eten. Hierna volgde een strookje van een 7tal km met toch wat herademings mogelijkheid… op weg naar Brakel, voor de Valkenberg.

 

Ook hierna terug enkele kilometer op de N8, terug wat recuperatiemoment dus, om dan wat verder af te draaien richting Schorisse, een aangename en lange afdaling, die we voorbije zondag tijdens de E3 nog bergop gereden hadden…

 

Voorbij Schorisse dan de Kaperij kasseitjes, maar dalend. Wat erger is , is die verdomde betonweg die toch wel lang en akelig lastig omhoog loopt… Gunther had vandaag poten die krom draaiden , en bleef zelfs wat rond mijn geburen tijdens de klim (zonder naam) hiervan.

 

Op die manier kwamen we op de hoogte van La Houppe, waar we de grote weg richting Ronse opdraaiden… inderdaad op weg naar de Kanarieberg, ook zo’n ambetant ding.

Eerder gegroepeerd ging het hier omhoog, op rustig tempo.

 

Na de Kanarieberg dan wat voor mij aanvoelde als zowat het meest slopende stuk van het traject (en dat we 2 x zijn door gepasseerd) : de Ommegang straat N425, die uitkomt aan de top van de Kruisberg… in de eerste passage was het Jonas die daar tegen de wind in beukte dat het geen naam had, in de tweede passage was David goed op stoom… Maar niemand brak in het wiel, bij mij kraakte het wel wat , vooral in de tweede passage spokte en kraakte het overalrond, maar we beten door…

 

Zo weg vervolgen ‘rechtdoor’, dus naar de Hotondmolen omhoog, om dan de Nieuwe Kwaremont af te dalen.

 

Beneden in Berchem zat iedereen door zijn drankvoorraad heen en reden we efkes door naar het supermarktje aan de brug, gekende stopplaats bij MRNZ… bidon van 5liter water, wat blikken cola en wat rijsttaartjes. Schafttijd dus…

 

Met goed gevulde maag vervolgden we zo onze weg. Ondertussen zaten er 80km op en hadden we net geen 27 gemiddeld.

 

Nu kwam nog een laatste 1/3 van het traject, maar wel met de kleppers van namen erin… We begonnen aan het infernale trio : Oude Kwaremont , Paterberg , Koppenberg. Iedereen reed overal boven. De kasseitjes lagen er dan overal perfect droog, tot zelfs stoffig bij. Ik kon zelfs volledig in het zadel de Koppenberg omhoog geraken dit jaar… Wel mijn quadricepsen daardoor wat kapot gereden, voelde ik in de slotkilometers erna.

 

Hieronder wat foto’s van de bovenkomst op de Paterberg… geen foto’s van David en Maarten, want die waren ons allemaal voor… tjah, er moet iemand foto’s trekken hé…

 

 

 

 

Na dit stuk was zowat het ergste wel voorbij… Op de grote weg tussen Oudenaarde en Ronse waar het voor de profs laatste bevoorrading is herstelden we wat , hoewel het daar toch pijndoend omhoog loopt, om dan boven op de top het laatste venijnig stuk aan te vatten : opeenvolging van Mariaborrestraat – Steenbeekdries – Stationsberg (dalend, maar toch in mijn geval pijn doend aan de polsen op die verdomde kasseien) – Taaienberg.

 

Tjah, Taaienberg zo diep in de koers… in de handen van Tommeke getekend ?

 

Hierna dan terug ‘afzakken’ naar die lastige passage op de Ommegangstraat, maar als toemaatje loodst het parcours je ditmaal naar de put van Ronse, waar je dan helemaal terug omhoog mag kruipen, via de Oude Kruisberg.

 

Dan de Hotond voor een tweede keer , in mijn geval toch al wat minder gezwind… , omhoog en dan eindelijk de verlossing : afdaling van de Nieuwe Kwaremont en eindigen via de vlakke spoorwegbedding richting auto.

In berchem wacht de profs dan nog een finale van 25km (het spandoek hing er al klaar) : nog eens de lus Oude Kwaremont en Patersberg, maar na deze laatste direct terug naar Berchem, om de brug over te rijden en aan het rond punt af te draaien in de laatste rechte lijn.

 

Wij na 125km moe maar heel voldaan terug aan ons startpunt in Leupegem. Net ietske meer dan 26 per uur gemiddeld over deze mooie maar toch eigenlijk helse tocht. Op dit moment smaakt dit naar een herhaling volgend jaar !

 

De 5 MRNZ RVV’s

 

 

 

Dank aan mijn companen !

 

Nu zondag rijden we een ‘vroeger’ stuk van het traject, met Heule dorp van de Ronde als centraal thema.

 

 

 

Michael