De dag van het fantastisch exploot van Stijn De Volder in Vlaanderens mooiste zou het volgens de weersvoorspellers formidabel slecht weer zijn. Winterse buien zou ons deel gaan zijn.
Dat is vandaag alleen op pad was had met die twee elementen te maken volgens mij. Dé Ronde van Vlaanderen was de dag ervoor vooraf gegaan door de editie voor wielertoeristen en twee merijenniezere's hebben in Ninove 140 km aangevat en beëindigd. Dus geen Andy en Jeroen vandaag.
De anderen zullen zich waarschijnlijk bij de neus hebben laten nemen door de David Dehenau's en de Sabine Hagedorens van dit weekeinde, die fantastisch slecht weer voorspelden.
Maar, wat zag ik vanmorgen toen ik de trap afdaalde ? Zonneschijn, pure zonneschijn. Het was weliswaar niet warm, koud is zelfs meer op zijn plaats. Zonnig én ... droog. Geen neerslag.
Het gaf me veel moed en een opgewekt gevoel. Ik naar de Kromme brug. Niemand daar ! Dan maar tegen 9 uur naar Grammenebrug. Stijntje had me gezegd dat hij wel zou meekomen per mail, maar ... ook aan Grammenebrug niemand, zelfs geen Stijn.
Dan maar alleen vertrokken met de cijfers van de knooppunten op mijn fiets beschikbaar. Ze waren : 10 - 15 - 18 - 16 - 25 - 88 - 89 - 97 - 36 - 32 - 34 - 35 - 6 - 13 - 14 - 8 - 7 - 95 - 94 - 83 - 65 - 64 - 56 - 44 - 42 - 41 - 53 - 51 - 7 - 79 - 87 - 5 - 94 - 86 - 82 - 80 - 2
Het was een ritje dat ik al lang eens uitgetekend had, maar di
t nog nooit gereden werd.
Ik begon eraan en ik moet zeggen dat het best wel lastig was. Bergen ben ik niet echt tegengekomen, maar wel veel hellingen tegen dat ik in Anzegem aankwam. In Anzegem zag ik dat het tijd werd om terug te keren. Zo heb ik toch niet alle nummertjes aangedaan. Maar toch een mooie rit. Hij gaat zoals op deze kaart afgebeeld.
Het was goed duwen met de toch wel behoorlijke wind die er stond. En alleen is maar alleen hé. Dat wil zeggen dat je het allemaal zelf moet doen hé. Je kan je nooit eens uit de wind zetten.
Maar het is goed geweest.
Na in St-Eloois-Vijve het jaagpad van de Leie te hebben opgezocht om zo terug naar Deinze te keren, heb ik er nog een madammeke haar achterband vernieuwd. Dankbaar kon zij daarna met haar vriendin haar weg richting "Rosebeke" verderzetten. En ik naar Deinze.
Thuisgekomen met een goeg gevoel en zonder één druppel neerslag.
's Namiddags was hier en daar helemaal anders bij de profs en hun Ronde van Vlaanderen. Hagelbuien maakten de koers nog zwaarder dan hij zo al is. Maar wat een vertoning van een beresterke Stijn De Volder. Chapeau !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.