Onze andere gezellen en gezellinnen van de voorbije weken lieten het ook afweten. Zou de koude en de wind hier voor wat tussen zitten. Kan zijn, maar feit is dat we vandaag slechts met zijn drieën waren: Andy, Jeroen en den dezen.
De wind was stevig maar vooral zeer fris. De thermometer gaf amper positieve temperaturen aan; de gevoelstemperatuur moet redelijk onder nul geweest zijn.
Aan grammenebrug nog wat van gedachten gewisseld en besloten, nu we met zo weiningen zijn, om eens wat andere baantjes te gaan zoeken.
In Machelen direct het schipdonkkanaal verlaten en zo langs binnenwegen naar Olsene rijden. Daar de "grote baan" kruisen en verder langs binnenwegen naar Zulte rijden. Zo naar Waregem, verder naar Desselgem, Ooigem, Bavikhove om zo uiteindelijk in Harelbeke toch de oever van het schipdonkkanaal te vinden. Zo toch nog eens langs het jaagpad naar Kortrijk doorsteken om daarna volledig langs het kanaal terug te keren naar Machelen.
Op de landkaart geeft het ritje een rare tekening. Oordeel zelf maar :
"We gaan het vandaag wat rustig aan doen", zei onze Andy. Dat klonk als een symphonie in de oren. Maar ... bloed kruipt waar het niet gaan kan, zeker bij Andy. Aan het einde van de rit bekijk je al je instrumenten en je realiseert je : "wat zou dat geven mocht hij het niet rustig aan hebben gedaan ?".De nieuwe wegen die we zochten waren wel tof. Je komt weer eens andere landschappen tegen. Mooi.
Voor het overige was het vandaag vooral een verhaal van koud, kouder, koudst. Amai, was dat koud.
Volgende week weer, natuurlijk. Terwijl ik het zinnetje "volgende week weer" moet ik aan Frank De Boosere denken die zijn weerbericht steevast afsluit met "...ben ik er weer met meer weer". Waar een mens toch zo allemaal niet aan denkt hé.
Anyway, tot de volgende hé. Tegen die tijd zullen er wel een paar verloren gelopen merijenniezere-schaapjes terug zijn. (hihi)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.