Zon 27/01/2008: een rondje mandeldalroute

Formidabel toch, zo kunnen opstaan op zondagmorgen om te kunnen fietsen. Zeker zo nadat ik vorige zondag alleen heb kunnen geniet puren uit het schitterende verslag van Peter. Maar fietsen was er toen voor mij niet bij.

Ik had vorige week niet alleen de rit gemist maar ook de kennismaking met Johan en Lucy. Vandaag kon ik dat wel doen. Ik kon dat trouwens ook met Bruno. Aangenaam, tof ! Mooi bendeke al weer: zeven man: Johan, Lucy, Bruno, Peter, Jeroen, Andy en ik.

Even halt gehouden aan de kromme brug tot 8:50; je weet immers nooit dat er nog iemand zou afkomen en daarna samen met Peter naar Grammenebrug in Machelen gereden, waar Johan, Lucy, Bruno, Jeroen en Andy ons al stonden op te wachten. Nog vlug even geïnformeerd welk krachtvoedsel onze locomotief vanmorgen weer gegeten had en vertrokken om de Mandeldalroute te rijden.

Het vertrekpunt van deze route is het provenciaal domain de Baliekouter te Wakken. Zoals de naam laat uitschijnen, verkent deze route het stroombekken langs de benedenloop van de Mandel. De Mandel ontspringt in de streek van Passendale en mondt te Vijve uit in de Leie. De streek vormt een uitgespoken landbouwgebied. De bodem bestaat overwegend uit lemige gronden van aaluviale oorsprong. We fietsen richting Oostrozebeke waarvoor we 2 maal de Mandel moeten oversteken. Je vervolgt je weg waar we na enkele kilometers de Poelberg (45 meter hoog) opmoeten. De route buigt daarna af richting Oost-Vlaanderen. Het tweede deel van deze fietstocht loopt langs de Leie die je van Wontergem tot Ooigem een twaalf tal kilometer aanhoud. Je passeert er het 18de-eeuwse Kasteel Te Lake. In Ooigem aangekomen verlaat je de Leie en maakt de fietser kennis met het Leielandschap. Via Oeselgem en Ooigem wordt tenslotte naar Wakken terug gefietst

Zo wordt de Mandeldalroute beschreven in een toeristische folder. Dat de streek waarin de Mandeldalroute zich kronkelt in uitgesproken landbouwgebied, hebben we vandaag aan de staat van sommige wegen goed genoeg geweten. In principe kom je op de weg de lemige grond van aaluviale oorsprong niet tegen. Maar sommige landbouwers langs de route moeten gedacht hebben dat die wielertoeristen vandaag maar een stukje echt veldrijden moesten doen. Kersvers wereldkampioen, Lars Boom, heeft zoveel modder niet gezien tijdens zijn wedstrijd om de wereldtitel dan wij bvb bovenop de Poelberg. Een wonder dat niemand daar is gevallen.

Het parcours dat we reden ging van Machelen naar Sint-Eloois-Vijve om daar van oever te wisselen. Aan de andere kant van de Leie reden we door tot Desselgem. Daar de brug over, langs het sluiscomplex om zo van Ooigem naar Wielsbeke te rijden.

Langs binnenwegen kronkelen we langs Wakken, Ginste om zo tot het zuiden van Tielt te rijden. Daar gaat het wat omhoog en krijgen met zijn zevenen te maken met de Poelberg. Veraderlijk is dat je halverwege de helling naar omhoog de Poelberg opdraait. Schakel je daar niet goed, kan je het bijna schudden.

Vandaar rijden we naar Dentergem om zo in Wontergem aan de Kerk het standbeeld van Lucien Buysse voorbijrijden. Eens dhr. Buysse voorbij draaien we onmiddelijk richting Leievallei. Bij het bereiken van de oevers van het schipdonkkanaal, maakten wij onze Mandeldallus rond.

In het naar huis rijden langs het schipdonkkanaal hebben Andy, Jeroen en vooral Johan en Bruno een paar cartouchen afgeschoten. Een spurtje om een orgelpuntje te zetten na een mooie zondagse fietstocht.

Aan de Grammenebrug was het moment gekomen om Jeroen en Andy een fantastische week toe te wensen. Voor Peter, Johan, Lucy en Bruno werden deze wensen nog wat uitgesteld.

Jullie zijn weer allemaal bedankt voor het gezelschap en de mooie rit van "Merijenniezere". What's in a name, hé Johan.

Ohja, nog dit: een auto is geen camionnette en een camionette is geen auto. Tot zover wat inside information.

Tot volgende week allemaal, maak er een mooie werkweek.