 |
| Klik voor grote weergave |
Wie was er zoal aanwezig: Eddy, Dirk, Jeroen, Michael, Gunther, Pascal, Maarten, Eric, Steven en ikzelf stonden om 9u vertrekkenklaar in Machelen, op weg naar de Nieuwe Kwaremont, de Côte du Trieu, Paterberg en Kortekeer.
Ik had de week ervoor het parkoers uitgetekend, vertrok dus op kop met Jeroen met in mijn gedacht het parkoers, alleen…na 2 straten was ik al mis. Het overkomt met niet veel, maar nu dus wel!! Gelukkig waren er enkele met een gps en even later zaten we alweer op het parkoers.
Langs Olsene, ging het naar Kruishoutem. Eens niet de grote baan tussen Kruishoutem en Oudenaarde, maar evenwijdig lopen er ook baantjes met minder auto’s en veel minder gevaarlijk. Even een ommetje in Ooike om zo naar Wortegem te rijden. Langs het domein De Ghellinck waar ooit nog de Grote Prijs Mario De Clercq zijn aankomst kende.
We kwamen dan uiteindelijk na een goeie opwarming aan de voet van de Nieuwe Kwaremont. Elk op zijn tempo, boven de Ronde van Vlaanderen straat in om daar te wachten op elkaar. Zo ging het ook, Steven en Scallie waren vlug weg van de groep. Ikzelf bleef mijn tempo rijden. Achter mij verzamelde zich een groot peloton. Boven besloten we om de Côte du Trieu te doen.
Ik had de week ervoor het parkoers uitgetekend, vertrok dus op kop met Jeroen met in mijn gedacht het parkoers, alleen…na 2 straten was ik al mis. Het overkomt met niet veel, maar nu dus wel!! Gelukkig waren er enkele met een gps en even later zaten we alweer op het parkoers.
Langs Olsene, ging het naar Kruishoutem. Eens niet de grote baan tussen Kruishoutem en Oudenaarde, maar evenwijdig lopen er ook baantjes met minder auto’s en veel minder gevaarlijk. Even een ommetje in Ooike om zo naar Wortegem te rijden. Langs het domein De Ghellinck waar ooit nog de Grote Prijs Mario De Clercq zijn aankomst kende.
We kwamen dan uiteindelijk na een goeie opwarming aan de voet van de Nieuwe Kwaremont. Elk op zijn tempo, boven de Ronde van Vlaanderen straat in om daar te wachten op elkaar. Zo ging het ook, Steven en Scallie waren vlug weg van de groep. Ikzelf bleef mijn tempo rijden. Achter mij verzamelde zich een groot peloton. Boven besloten we om de Côte du Trieu te doen.
Als er een helling is die ik niet graag doe is het wel deze. Omdat het Eddy zijn eerste kennismaking was besloot ik dan maar gids te spelen voor Eddy. Ik zag in de verte weer Steven, Scallie en Dirk onder elkaar uitmaken wie als eerste zou boven komen. Sorry, ik weet het niet meer.
Iemand goesting in de Paterberg? Alleen Scallie had er goesting in, tot ook Dirk goesting kreeg. Toch waren ze met 4 de Paterbergbeklimmers want ook Steven en Maarten waagden zich aan de zware klim. De rest reed verder en zou aan de top wachten. We moesten ons zelf haasten want als ik aan de top kwam waren ze al bijna boven.
Niet veel later stond al de laatste helling van de dag op het programma. Een helling die jammer genoeg niet meer in het parkoers van de Ronde zit maar daar wel gerust mag inhoren: de Kortekeer. Enkele malen een scherpe bocht met een hoge hellingsgraad. Weer waren Scallie en Steven er vlug bij naar boven te vliegen. De rest reed op zijn tempo naar boven, elk op zijn ritme, elk op zijn hartslag.
Eens boven gekomen reden we de N60 naar beneden richting Oudenaarde. Na het vele klimmen was een lange afdaling welgekomen. Vlug een ommetje in Oudenaarde om via ons Delilah-helling de weg naar huis in te zetten. In Kruishoutem gingen de meeste hun weg naar huis.
Bedankt voor de rit en de complimenten over het parkoers gasten, maar de Karnemelkbeekstraat staat nog wel eens op het programma ze!
David
Iemand goesting in de Paterberg? Alleen Scallie had er goesting in, tot ook Dirk goesting kreeg. Toch waren ze met 4 de Paterbergbeklimmers want ook Steven en Maarten waagden zich aan de zware klim. De rest reed verder en zou aan de top wachten. We moesten ons zelf haasten want als ik aan de top kwam waren ze al bijna boven.
Niet veel later stond al de laatste helling van de dag op het programma. Een helling die jammer genoeg niet meer in het parkoers van de Ronde zit maar daar wel gerust mag inhoren: de Kortekeer. Enkele malen een scherpe bocht met een hoge hellingsgraad. Weer waren Scallie en Steven er vlug bij naar boven te vliegen. De rest reed op zijn tempo naar boven, elk op zijn ritme, elk op zijn hartslag.
Eens boven gekomen reden we de N60 naar beneden richting Oudenaarde. Na het vele klimmen was een lange afdaling welgekomen. Vlug een ommetje in Oudenaarde om via ons Delilah-helling de weg naar huis in te zetten. In Kruishoutem gingen de meeste hun weg naar huis.
Bedankt voor de rit en de complimenten over het parkoers gasten, maar de Karnemelkbeekstraat staat nog wel eens op het programma ze!
David
Het was een schoon ritje! Jammer dat ik wat ziekjes was. Voor volgend weekend geven ze al vrij mooi weer uit, nu nog wachten op de schitterend uitgetekende parcours hé! :-)
BeantwoordenVerwijderengeestig, maar niet te onderschatten ritje, waarschijnlijk zat de wind daar ook voor iets tussen. mooi verslag
BeantwoordenVerwijderen