Zon 28-06-2009:de Merijenniezere zeerit

Reeds enige tijd werd er naar uitgekeken ... die Merijenniezere zeerit. Van hier naar Zee, ginds picknikken en vervolgens terug naar huis fietsen.

Allereerst een woord van dank voor onze sponsor Electra Contractors, die een bestelwagen ter beschikking stelde als materiaal- en bezemwagen. Schitterend, Electra ! Ook een zeer deftige dank-u-wel naar Andy, die nog in volle revalidatie na zijn operatie dit keer niet zelf kon meerijden. Ik vermoed dat hij hier meer pijn van gehad heeft dan van de gevolgen van zijn operatie. Dankjewel, Andy !

Met 8 man, deels verzameld aan Grammenebrug te Machelen en deels verzameld in Zulte, vertrokken we richting Noordzee. Wordt het Nieuwpoort, De Panne of iets tussenin, het was nog niet beslist ; we zouden wel zien. Jeroen, Geert, Pascal, Dieter, David, Dirk, Arno en ikzelf hadden onze benen goed voorbereid om de lange afstand te gaan overbruggen.

De reisweg kan u afleiden uit het bikely-kaartje, maar eigenlijk volgden we in grote lijnen het traject van de NMBS-far-west-express naar De Panne. Zulte, Tielt, Lichtervelde, Kortemark, Diksmuide, ... allemaal plaatsen die we hebben aangedaan met de kleinere dorpen zoals Zarren en Werken er tussenin.

Jeroen zat van bij aanvang heel goed. Veel kopwerk eiste hij op. Ik ging toen relatief vaak mee. In de achtergrond hoorde ik David zeggen aan Arno dat hij gelijk hoe in mijn wiel moest blijven ... da was de beste ploatse, daar zitte uit de wind :) "Gaat Eddy naar achter, gij ook ; gaat hij naar voren, gij ook".


Na enige tijd te hebben gereden kwam plots de vraag eens een kleine stop in te lassen. Er waren bepaalde kleine behoeftes die moesten gelenigd worden. Maar goed, eens stoppen met een camionnette achter je aan doe je niet zomaar en zeker niet overal. Niets beters gevonden om te stoppen aan een kerk (ik weet echt niet meer van welk dorp). Daar was een mooie parking waar Andy onze volgwagen ook gemakkelijk kon parkeren. Een plasje, de drinkfles wat bijvullen vanuit de voorraad uit de volgwagen, ... en hup vooruit, snel weer op weg.

Vlug erna stoven we door Diksmuide en roken we eigenlijk de zee al naderen ... Wat ook een feit was, was -hoewel iedereen het erover eens was dat er zo goed als geen wind stond- dat naarmate we de zee naderden er toch iets meer wind kon gevoeld worden. Daarmee is het nogmaals onderstreept dat het aan Zee altijd waait hé.

Vlot als we verder reden kwamen we al snel in Nieuwpoort, waar we afdraaiden richting Oostduinkerke. Op naar Koksijde ! En, wat nog niet gebeurde, bleef niet uit. Een lekke band voor onze David. Een reservewiel uit de camionette erin en hop, weer weg. Bij de picknick zouden we dan wel de tijd nemen om de band te herstellen.
Toch praktisch hé, zo'n dinges.

Rond 10:30 draaide ik in Koksijde een straatje in dat ons eigenlijk op een ideale plaats bracht zeer dicht bij de Zee en de dijk, met een mooie parking waar we de bestelwagen gemakkelijk konden parkeren. Iedereen had al een voldaan gevoel. We waren immers zonder al te veel troubles en met niet veel moeite mooi in Koksijde aanbeland en voor onze neus lag de Noordzee, gehuld in wat nevel. Schitterend weer en een zee die ver teruggetrokken was en in mistige nevel gehuld was.

De helmen gingen van de hoofden, de rugzakken werden meegenomen en de laatste meters naar de Koksijdse dijk werden afgelegd. Al onze fietsen tegen de reling van de dijk, en wij begonnen er onze picknick.

De ene al uitgebreider dan de andere. Ondertussen werd de band in David zijn wiel vernieuwd.

En ik en Geert maakten ons klaar om in het zoute zeewater een pootje te baden. 80km fietsen en mijn voeten niet natmaken ... no way !

Daarna konden we stilaan de terugrit aanvatten. Het moet zowat tussen 11u - 11u30 geweest zijn. In het begin reden we eerder op 't gemak Koksijde buiten. Maar plots kwam daar Jeroen naar voor en hij gaf er een snok aan. Dirk ging er achter en we waren op dreef. ... En auwla zeker, ... Arno ging ook eens aan de boom gaan schudden. Tedju, diegene in wiens wiel hij moest blijven, kreeg het verdorie even knap lastig toen die jongeling doortrok. Man, man, man.


Maar uiteindelijk hebben we het goed overleefd en konden we weer netjes in groep verder. Merijenniezere was wel niet al te letterlijk te nemen maar het ging, hé ?

Even verderop stapte Arno, die door het boomschudden misschien nét dat ietsje teveel had gedaan dan nodig, bij Andy in de bestelwagen. Toen waren we nog met zeven. De adenaline begon weer te stijgen ... Er werd weer aardig gereden, en weer kreeg ik het een moment knap lastig. Maar onze groep had oog voor mij en zorgde ervoor dat we weer mooi samen kwamen. Daarna kreeg ik in het snotje dat David altijd achteraan bleef en ging ik met hem even gaan surplassen om hem van de wieltjeszuiger-positie weg te krijgen. Tedju, het lukte niet en ik wilde niet verder bluffen want de anderen reden natuurlijk steeds verder weg ... Tedomme. Dan maar inhalen hé ... pfffff

Nog wat verder had Dieter zijn grens bereikt en besloot hij de zaken eens vanuit een ander perspectief te bekijken. Hij klom bij Andy en Arno in de Electra-car. Wij verder. Het werd ook steeds warmer en even verderop moesten er weer een aantal zonodig bij een kerk wat grond gaan inzegenen ;) Na er een fotoke van genomen te hebben heb ik dat dan ook maar gedaan.

Door naar huis toe, en hoe dichter we kwamen, hoe straffer sommigen hun stal roken. In Tielt draaide Geert al af om zo naar Vinkt te fietsen. Het is goed geweest hé, Geert. De anderen trokken nog harder aan de boom en ik moest eraf. Maar, net op dat moment haalde Andy uitzonderlijke kwaliteiten als koersdirecteur boven. Ik achter da camionette en naar het schijnt heb ik 55 km/u gehaald. Maar ja, zo helemaal uit de wind ... Weer bij de groep verschoot David zich een bult en een hoedje tegelijk: "Hedde gij dat gat toegereden ?" vroeg hij met angstige blik in de ogen. Ik antwoordde er droog op : "Ja, natuurlijk". Schitterend hé, hoe je iemand te grazen kunt nemen hé

Enfin op een wip en een knip stonden we weer in Zulte. Allemaal met een zééééér voldaan gevoel, van de eerste tot de laatste ! Als dit geen traditie mag worden !!!