Naar Dadizele

De rit van vandaag startte als een mooie tocht: zonneschijnen, 7°, een milde tegenwind (die bizar genoeg toch steeds even leek op te steken als je zelf aan kop kwam) en zeven dapperen: uiteraard de voorzitter - het protocol vereist dat je hem eerst vermeldt, liefst nog met hoofdletter of met een omschrijving die hem eer aandoet -, Vincent, Tom, Dirk, Steve, Koen en mezelf. En in tegenstelling tot eerdere verzuchtingen afgelopen weken was het tempo vrijwel de hele rit constant en vlot doenbaar. De hartslagen bleven onder het niveau als toen die keer de vrouw des huizes me vroeg: 'schat, kijk jij soms porno?' - en eerlijk: dat was tijdens een fietstocht al geleden van mijn periode voor MRNZ. Maar toch kent de rit een donkere bladzijde. Want bij het doorkruisen van Kortrijk moest Steve bruusk uitwijken voor een medefietser(tje) dat wellicht aan zijn eerste kilometers zonder steunwielen bezig was (En nee, dit is geen prozaïsche omschrijving voor Tom, ik bedoel echt een vijf/zesjarige). De toekomstige Boonen kon hij prima ontwijken, het houten paaltje naast hem niet. Het gevolg liet zich, afgezien een pijnlijke grimas, blijkbaar vooral na de rit voelen: gebroken hand en geraakte knie. Steve is enige weken out. Jammer, want ik denk wel dat alle zeven dapperen het vandaag eens zijn: het was één fijne MRNZ-tocht. Op Kortrijk na dan.

Veel sterkte, Steve!
P.