Wij hier zouden er ook een mooie tocht van maken. Daarin werden gesteund door de zon, maar niet door de wind. Hij zou ons ferm parten spelen op de terugweg.
Michael kon niet mee wegen wachtdienst ; om dezelfde reden moest Andy ook verstek laten. Bovenop dit werkend geweld was er ook nog vaderdag en dat uitte zich in brunches, het ophalen van een nieuwe huisvriend, ... Dat alles zorgde ervoor dat we slechts met drie man klaar waren om deze rit aan te vangen.
Vers aangesloten Wim, Tom VL en ikzelf. Tom had wat krakende problemen met zijn tweewieler en besloot aan Zulte brug dan toch om niet mee te rijden. Hij zou zot komen van dat geluid. En, geloof me, elke wielertoerist gelooft een dergelijke bewering.
Enkele weken geleden maakten Wim en ik ook een mooie rit vol, en we zouden dat nu ook doen. We reden langs het water van Zulte naar Sint Eloois Vijve, en zo langs Waregem naar Deerlijk. Vichte lieten we links liggen. Na 24 km waren we in Avelgem. Op echt maar een kleine zucht van Ruien. Daar namen we de oude spoorwegbedding. Zo ging het vrij vlot naar Berchem en niet zo heel veel later stonden we aan de voet van ... de oude kwaremont.
Voor ons beiden was het een mooi weerzien met deze kasseihelling van sedert de Ronde Van Vlaanderen. Voor mij de MRNZ-versie op donderdag ; voor Wim de echte versie van 's zaterdags. Het was er zooo moooi. Rustig, rustgevend ... geen tenten, geen spandoeken, ... alleen rust. Zalig was het om zo deze echt wel hele mooie kasseihelling te doen. Boven aan het plein ging het naar rechts om daar naar de nieuwe kwaremont te rijden en zo nog een stuk van die helling te doen ... tot aan de Ronde van Vlaanderenstraat.
Even verderop draaiden we rechtsaf om zo de Karnemelkbeekstaat naar beneden te rijden. Op die manier zaten we eigenlijk al een stuk in franssprekend Belgie. Het straatnaambordje "Chaussée de Renaix" illustreerde dat. Even verderop reden we door Russeignies, door Amougies. In Orroir draaiden we rechts de klim van de Kluisberg op. Volledig in MeRijenNieZere stijl reden we elk zijn eigen tempo de helling op en wachtten we mekaar op boven. De wachttijden waren kort, zo vertrouwde Wim me toe.
Naar beneden ... en ja hoor, een stukje cyclocrossen want ook daar waren ze met wegenwerken bezig. We waren er beiden vrij zeker van dat er geen atelier meer is waar nog bordjes van werken en wegomlegging staan opgeborgen. Dat kan niet meer, ze staan allemaal langs vlaamse wegen !
Langs de plaatsjes Rugge en Waarmaarde reden we zo stilaan weer huiswaarts. Alleen in Tiegem lag er nog een hindernis op onze weg. De Tiegemberg was zo goed als het toetje van deze rit.
Daarna van Anzegem over Waregem naar Zulte en ... elk naar huis. Goed op tijd om nog te gaan eten voor Vaderdag hé, Wim.
Bedankt voor het gezelschap en heel graag tot de volgende.
Volgende week ... de jaarlijkse zeerit.
Eddy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.