Woe 15/08/2012 : naar Lahamaide... hamai...

Op deze midweekse feestdag stonden bij het krieken van de dag 7 mrnz’s klaar om de zware tocht naar het pays des collines aan te vatten : david, eric, vincent, john, steve, bruno en ikzelf michael.

We vertrokken nog eens door het centrum van Machelen, om zo via binnenwegen op de Deinzesteenweg uit te komen, eens een andere toegangsweg tot Kruishoutem.

En ook vanuit Kruishoutem eens de grote weg naar Oudenaarde in omgekeerde richting genomen. Eigenlijk, mede dankzij het volledig her-asfalteren, toch wel goed te doen om vrij vlot en snel in Oudenaarde te raken.

We passeerden het centrum ronde van vlaanderen, waar freddy maertens op het terras al zijn
ochtendkoffietje zat te slurpen. Vermoedelijk eric was het die hem luidkeels begroette.

Wat verder de eerste helling van de dag : 1. EDELAERE BERG. Iedereen zocht en vond vrij snel zijn goed tempo. Op een steenworp van de top hoorden we plots een fikse knal : het was Steve die zijn volle 9bar uit zijn achterband voelde ploffen en tengevolge daarvan dus plat stond… Het euvel werd snel verholpen. Het terug insteken van zijn achterwiel lukte zelfs ook.

Boven de Ladeuzestraat naar beneden en dan via Etikhove snel naar de 2. TAAIENBERG. Het gootje lag goed berijdbaar en op die manier kan je die knuist echt op het gemak nemen (zoals ik deed).

Ondertussen was David afgedraaid net voor Etikhove, hij moest op tijd terug geraken.

Boven op de Taaienberg dan rechtsaf, om via de mooie Vlaamse Ardennenstraat stilaan grondgebied Ronse te bereiken.

We doorkruisten Ronse en wat verder draaiden we rechts van de Ellezellessesteenweg. Hier klommen we naar de hoogte van ‘les hauts’ , maar via de 3. RUE DE L’ARABIE. Een beklimming die we al enkele keren afdaalden, maar toch ook echt mooi is in de lastiger richting.

Hier boven dan de echte ‘les hauts’ afdalen, richting het dorpje Saint Sauveur. Hier namen we voor enkele kilometers de grote weg richting Frasnes.

Op het grondgebied van dit Frasnes kwam dan het aangekondigde trio van beklimmingen.

Eerst 4. Le Bourliquet. Een lastig ding : steil in het begin met dan wat uitlopende hectometers nadien. Wel vrij rechttoe rechtaan qua wegen. Via een lusje kwamen we terug in het dorp terecht, waar we dan de weg richting Lahamaide insloegen. Maar langs deze weg eerst nog links afdraaien voor 5. Hameau Les Papins, terug een mooi lastig ding en terug vrij steil.

We kwamen door wat links links te draaien terug op de grotere weg en vervolgden deze tot op de top van helling 6. Lahamaide. Een langere en ook meer lopende helling, maar daarom zeker niet minder mooi en zeker ook niet minder lastig.

Hierna reden we verder langs de gekende rustige glooiende wegen van pays des collines richting Flobecq. Wat verder konden we hier rechtsaf draaien, omhoog op 7. Les Plachettes. Volledig in het nieuwe asfalt en daarom nog mooier geworden. Steil genoeg, wat draaien en keren.

En bovenal : boven op de top woont op de linker hoek (als je omhoog rijdt gezien) een heel vriendelijk meneer : we mochten er allemaal onze drinkbussen heropvullen met Vloesbergs Stadswater…

Boven linksaf, om zo de volgende helling te gaan opzoeken : 8. La Houppe.

Net voor La Houppe was Eric afgedraaid, om ook op tijd zijn thuisbasis terug te vinden. We gingen dan verder met 5.

La Houppe bleek echter niet bereikbaar, want er was een rommelmarkt. We namen dan maar de helling naar Les Quatre Vents.

Hier dan de grote baan dwarsen om zo via een gekende afdaling met het bochtje met 20% (zo zegt de volksmond althans) en via de Ellestraat de voet van de 9. Eikenberg te bereiken. Deze werd terug door iedereen vlot verteerd.

Boven rechts, om dan wat verder links af te draaien, richting Volkegem.

Zo kwamen we stilaan terug in Oudenaarde. Via parallelwegen van de grote weg naar Kruishoutem en de Doorn zochten en vonden we onze weg terug tot in Wannegem en zo verder richting Marollen en Machelen.

Dik 120km op de teller en een voldaan gevoel in de benen…

Tot volgende week hopelijks!!

Michael