Zon 26-02-2012 : Vlaamse Ardennen Berchem

klik voor groter

Terug positieve temperaturen deze morgen, wel mistig, maar tegengevolge daarvan wat minder wind.
Samengevat : toch wel heel doenlijk fietsweer, en dat bewees dan ook de opkomst : met 12 man stonden we om 8h30 vertrekkensklaar in Machelen : Dirk, Andy, Eddy, John, Fred, Vincent, Steve, terug ook Tom, Eric, Maarten en Michael.

We vertrokken via de gekende kasseistrook richting Olsene en daar thv de lichten van de Gentse Baan troffen we nr12 aan : Gunther, die daar dichtbij woont.

Via de groeneweg en de karreweg reden we al gauw de brug over de E17 over, om zo stilaan richting Nokere te trekken. De trend was gezet : vandaag zou er niet al te veel vlak gereden worden.



Nokere berg afdalend reden we wat verder rechts weg, om zo naar Wortegem Petegem te rijden, waar we via de gekende uitvalswegen verder trokken, fel afdalend via Gijzelbrechtegem om op die manier via Kaster in Berchem te geraken.

Daar begonnen we aan de korte opeenvolging van echte hellingen-met-naam : Nieuwe Kwaremont, en net voor de ronde van vlaanderenstraat rechtsaf om op die manier de top van de Trieu te bereiken, die we afdaalden om dan terug dezelfde heuvelrug op te klauteren via de Karnemelkbeekstraat.

Op die manier zaten we terug in de ronde van vlaanderenstraat en staken we de ronsebaan over, om via de getrouwe nauwe kronkelweg de voet van de Paterberg te bereiken.
Iedereen reed deze zonder aarzelen en zonder problemen omhoog.

Na de afdaling reden we rechtsaf naar Zulzeke, waar we afdraaiden en wat verder de Kortekeer beklommen.

Boven linksaf, de grote baan over en wat verder de kasseien van de Steenbeekdries door en dan de afdaling van de Stationsberg, om direct aan te sluiten met de Taaienberg, waar we in de voet nog de sporen zagen van de schuiver van Lars Boom.

Hier ook terug bovengeraakt, reden we stilaan richting Oudenaarde, maar eerst verteerden we nog de Ladeuze.

Via de afdaling van de Edelaere bereikten we dan echt Oudenaarde, om dan de klassieke terugweg aan te vatten naar Kruishoutem.

Veel commentaar behoeft deze rit niet : ik ben van mening dat het razendsnel opeenvolgen van de hierboven genoemde hellingen u als lezer zelfs de benen doet voelen... Diegene die meereden zullen misschien hun benen opnieuw voelen verzuren bij het lezen.

Lastig maar toch zo geestig, met 12 deftig goede rijders, die deze 866 hoogtemeters vlotjes verteerden...

Volgende week trekken we opnieuw de Vlaamse Ardennen in , om dan de wat langere hellingen in de streek van Ronse te doen (streek Flobecq). Tot dan!

Michael