Maa 13-06-2011 : naar Werviq Sud

We hebben opnieuw een feestdagrit op het programma staan, wat wil zeggen dat we reeds om 8 uur starten om zodoende een iets langere afstand te kunnen doen.
In tegenstelling tot gisteren was het vandaag qua weer véle minder.  Er was véél wind, heel veel zelfs.  Dat en wat dreigende wolken deed iets met de opkomst.  Andy, Vincent, Gunther en ikzelf waren van de partij.

Om 8 uur waren we schampavie, zoals ze dat zeggen.  Met eerst nog een ommetje langs het huis van Gunther om hem toe te laten zijn drinkflessen mee te nemen.  Grotendeels langs de Leie reden we, richting Kortrijk.

Klik op het kaartje voor een grotere weergave met meer mogelijkheden.

En dat het waaide hebben we geweten.  Ik weet niet hoe het komt maar naast sterke tegenwind-rijder Andy, mocht ik ook veel kop doen vandaag.  Men zat precies weer redelijk graag in mijn wiel.

Op dat traject langs de Leie kwamen we een duo tegen dat vanuit Waregem was vertrokken. Eén met een rood regenjasje en een met een Scapino outfit.  Deze laatste nam eens de kop om het werk in de heenrit wat te verdelen.  Gunther kwam ook op kop, ondanks zijn Tilff- Bastogne - Tilff van daags ervoor.

Met vereende krachten stonden we voor we het wisten in Kortrijk.  Maar we waren nog niet waar we moesten zijn.  Wervicq Sud moest en zou bereikt worden, wind of geen wind.  Via Bissegem en Wevelgem naderden we dan toch ons doel van de dag.  Na Bissegem komen we nog langs "Koekuit" en komen we in Wervik.

Een beetje wegdraaien naar links om zo niet zo veel last meer te hebben van de wind en we rijden naar de "schreve", oftewel de Belgisch-Franse grens.  Daar valt die schreven midden de Leie.  ... Een beetje verder, schoon in la douce France ligt dan Wervicq-Sud.  Eens het centrum door kwamen we aan een rond punt, waar we zogezegd rechtdoor moesten.  Een daar hadden we een toch wel heuse klim te verwerken hoor.  Laat ons zeggen de peper in onze rit, die een door wind gekruide heenrit kende.

Na de klim volgt altijd een afdaling en nadien konden we weer links wegdraaien, om zo stilaan de terugtocht naar Belgie aan te vatten.  En daar zagen we wéér met zijn allen dat ze in Frankrijk toch altijd een stapje verder staan in het verkeersbeheer dan alhier hé.  We reden daar op de D945 op een zeer mooi fietspad.  Maar eens een rond punt naderde werden de fietsers verplicht de rijstrook van de auto's te nemen om zo volledige deelnemer van het verkeer te zijn op de rotonde.  Hierdoor neem je als fietser helemaal deel aan de normale bewegingen op de rotonde en moet je geen rijstroken dwarsen, zoals dat hier spijtig genoeg maar al te vaak is.  Leerzaam, zo'n tripje naar het buitenland. :)


Een beetje verderop komen we in Halluin terecht en brengt het parcours ons naar Rekkem.  Vlak voordien kruisten we weer de "schreve".  Daar in de buurt lieten we ons vangen in een markt, en daar waar ik dacht dat het niet te lang ging duren, hebben we toch via een parallelle zijstraat moeten ontsnappen aan het marktgewoel en -geslenter.

 U ziet praktisch is dat niet tijdens een fietstocht.

Nadien bracht onze tocht ons nog langs Lauwe en Marke om zo in Kortrijk te belanden, waar we een hele tijd langs de spoorweg konden fietsen, lekker totaal afgescheiden van het autoverkeer.

Op den duur kwamen we op grondgebied Stasegem over een voetgangers- en fietsersbrug het Kanaal van Bossuit over.  Zo konden we Stasegem doorkruisen om verder via Deerlijk en Waregem stilaan de eindmeet te kunnen ruiken.
Op naar Zulte, het fameus brugje over de spoorweg dat zo steil er nog bij als toemaatje, zo langs binnenwegen naar Olsene, waar Gunther afscheid van ons nam.

Zo verder naar Machelen en Deinze en voor mij sloot de rit af met om en bij de 110 km.  Voor Vincent zullen er dat nog een beetje meer geweest zijn.

In elk geval was het wéér een uitermate mooie rit, zefls over de landsgrenzen dit keer.