Zon 12-10-2008: Naar de Zwalmstreek met gids David ... spijtig van de mist

Heb ik hier naar uitgekeken. Twee weken ... twee volle weken heb ik niet kunnen rijden wegens allerlei omstandigheden. Maar ja hoor, ... het was weer zondag en ik mocht mijn trouw fietsje opnieuw bestijgen.

Opnieuw stond er nogal wat mist. Daardoor was het -wat men noemt- vuil weer om in te fietsen. Aan de Kromme brug in Deinze stonden geen medefietsers; aan Grammenebrug in Machelen stonden het gezelschap van de dag: David, Jeroen, Kodie en op Andy hebben we een beetje gewacht. Hij had immers vannacht al moeten gaan werken. Opletten hé, Andy, dat dat niet te veel wordt hé.
Langs waar zouden we rijden ? Een vraag die David al in zijn hoofd had beantwoord. Hij zou ons neenemen naar De Pinte om van daar uit naar de Zwalmstreek te rijden.

Klik op de kaart voor een grotere weergave en mogelijkheden.

Langs de boorden van de Leie ging het eerst naar Deinze om zo via het Station en de nieuwe parking naar Astene te rijden. Zo ging het verder langs de militaire domein naar De Pinte. Hoe het volledige traject ging, zie je natuurlijk het beste op de kaart.

In De Pinte zijn een paar kennis van David wel uit hun bedde geschreeuwd. "Ik op mijnen fiets, de anderen uit hun bedde", moet David gedacht hebben. En hij kan goed roepen zulle.

Op een moment staan we in Eke voor de rode lichten, klaar om over te steken richten Semmersake. Het begint stilaan naar omhoog te gaan. Niet steil maar eerder lang. Doseren is de boodschap. Andy gaat -as always- goed naar boven. Kodie volgt uitstekend.

Voor we het weten zitten we in Dikkelvenne. Meilegem, Sint-Maria-Latem, Zwalm, Munkzwalm, Sint-Denijs-Boekel, Sint-Blasius-Boekel, ... Allemaal plaatsjes uit een zeer mooie streek. Alleen was die vandaag zo verstopt achter een dikke laag mist. Jammer, want zelfs in de mist zie je dat het er schoon is.

Onderweg nog gestopt om een aantal foto's te nemen. Achter deze groepsfoto zie je in de achtergrond, wat ik daarnet bedoelde. Die mist, hé !!!

We zaten in een streek waar je af en toe al eens goed moet werken voor de prachtige landschappen die voor je voorgeschoteld krijgt. Dat werken vertaald zich in mooie stevige klimmetjes. We zaten trouwens heel dicht bij de Molenberg, maar we lieten hem voor wat hij waard is. We waren immers van mening dat hij nat zou liggen van al die mist, en dat het bijgevolg niet te doen was om hem naar boven te willen rijden.

Via Nederzwalm en Zingem ging het langs Kruishoutem en de Col du Pointe vue terug naar onze startplaats.

Veel meer kan ik er niet over vertellen. Ik voeg er nog aan toe dat Kodie, Andy, Jeroen en David vandaag met elkaar kennis gemaakt hebben. Ik, ik keek ernaar en zag dat het goed was.

Bedankt guys, voor de rit. David, gij een speciale merci voor deze rit.
Tot de volgende ... tot merijenniezere.