Een week met een feestdag betekent voor twee redenen extra lol: enerzijds heb je één dagje minder boterhammekes te smeren om in de kantine/refter te zitten aftellen, anderzijds heb je twee dagen MRNZ in het vooruitzicht. Nou, ik toch in elk geval.
Vrijdag had ik verdomd veel kompanen: Koen, Hans, Jonas, Cédric, Joeri, Tom, Nick en Vincent. Stuk voor stuk exemplaren van het MRNZ-ras met meer talent én (bijgevolg meer) wattages in de benen. Eigenlijk kan ik er zelfs geen verslag van maken. Tenzij vanuit de achterhoede, zéér beschrijvend naar alles wat (ver) voor me afspeelde. Al vanaf de Edelare voelde ik dat ik de hele dag rekker zou spelen - en dat gebeurde ook. Mijn 'aanwezigheid' in het MRNZ-peloton duurde ongeveer tot Garmin aanwees dat we 4% of meer gingen klimmen. En ere wie eer toekomst: op 90km ging dat tellertje regelmatig naar +4% - waarvoor dank, Michael. En dan zag ik ze weer aanzetten, die acht jongens. Boven wachtte men mij op - waarna 5 minuten later datzelfde procédé volgde. Soms bleef er eens eentje bij mij. En naar het einde toe hadden ook Koen en Joeri zachtjesaan zin om mee rekkertje te spelen. Al vermoed ik dat die twee dat vooral deden uit sympathie. Zeer mooie rit, leuk gezelschap en velen die - helaas voor mij, één van die normale stervelingen met flanellen benen - zo zachtjesaan klaar zijn voor hun cyclo's.
Zondag beloofde een vlakke tocht. Een rit waarbij die Garmin zeker niet naar +4% stijging zou verspringen. Prima. Zalig zelfs. Daar word ik al snel opgewekt van. Helaas, blijk ik daarmee eerder een uitzondering te zijn. Van mijn acht kompanen op vrijdag dook niemand zondag op. Even dacht ik de slaap te kunnen inhalen die Wim me vorige week ontnam door warempel ook op te dagen, tot ... Gunther toekwam. Verdorie, weeral een kompaan. Weeral te fietsen. Gunther zag gelukkig aan mij dat ik open stond voor eventuele parcourswijzigingen (ja, dat is Pieterjanees voor een kortere tocht) - en gaf zelf aan liefst in de buurt te blijven (om professionele redenen). Als nieuwbakken Deinzenaar laat ik me graag rondleiden. En zo geschiedde. Gunther stippelde een best leuk (zéér lichtglooiend) parcours uit richting Poelberg en Pittem. En nog sterker: hij bewaakte het tempo. Het moest en zou een rustige duurtraining worden - bij lichte regen. Met een prima gevoel en 77 rustige maar aangename km's op de teller stond ik terug thuis. Overigens, Gunther, mijn vrouw zegt dankjewel: voor één keertje was ik niet bij elkaar te vouwen na het fietsen. Er zat zowaar nog een normale namiddag in!
Twee zeer diverse ritten, maar twee keer prima genoten van gezelschap en parcours. Wat kan een mens nog meer wensen? Nou méér kompanen om de grupetto te bevolken. Op je eentje ben je rap uitgepraat in de achterhoede :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.