Met het prachtige weer in een prachtige streek met een prachtige groep op een zondagmorgen fietsen… wat wil een mens nog meer ? Velen waren vandaag het met mij eens, te zien aan de opkomst : we telden er 10 stuks bij de start : David, Dirk, Gunther, Fanny, Eddy, Maarten, Vincent, Tom L, ikzelf Michael en ook Cedric M kwam terug een stuk meerijden.
Hoewel een toegangsweg bleek deze opeenvolging van grote wegen toch ook al lastig hoor. Binnen ons peloton zocht iedereen bergop zijn tempo. Boven werd telkens zoals het in onze principes hoort respectvol gewacht.
In Ronse beklommen we in eerste instantie de bult naar les hauts. Hierna dan via Saint Sauveur en een stukje grote weg richting Frasnes, waar we bij het binnenrijden terugdraaiden, om le bourliquet op te rijden. Een niet te onderschatten helling die ook net langer duurt dan je graag zou hebben… ik trok het tempo wat aan in de eerste honderden meters, maar zocht dan een rustiger tempo op. David, Tom L, Maarten, Gunther en Vincent waren de 5 van onze groep die op iedere helling zouden strijden om de punten boven. Zij trokken mijn startinspanning door en reden zo een strakke beklimming.
Een stuk verder beklommen we le sartiau. Hoofdeuvel aan deze beklimming waren de eerste 50meter, waar door de stortregens van de dagen ervoor een ganse slagveld aan kleverige modder over het wegdek en de zijbermen gelopen was. Efkes ploeteren doorheen de modder en dan je omhoog trekken.
En dat in ondertussen heel erg oplopende temperaturen…
Slechts een paar kilometers verder draaiden we na een snelle afdaling plots rechtsaf, omhoog op hameau des papins. Tom L stond de ganse dag nogal flitsend ingesteld, en hij was net voorbij geflitst tijdens de afdaling, maar deed dit dan ook aan de afslag naar de helling. Terug leute in de bende…
Vrij steile kost deze papins hoor.
Boven op deze beklimming kwam het besef dat de rit van vandaag, in deze hitte en met het idee om toch niet al te laat thuis te geraken, wat te lang gegrepen was… We beslisten en grouppe om de rit een stukje in te korten en vanaf Ellezelles de meer rechtstreekse route naar huis te nemen. De helling Bruyère namen we wel nog , maar les plachettes zijn voor een volgende keer.
Op die manier sneden we een lus af, en kwamen automatisch terug op het parcours, om op die manier ook nog la houppe te doen.
Op de grote weg direct links-rechts, op weg naar Schorisse.
Zo kortwiekten we terug een aantal kilometers, om terug in Oudenaarde uit te komen. In dit stuk deden we nog een tweetal hellingen, waarvan de naam en de plaats mij ontsnapt, graag hulplijn David hiervoor…
De Edelaere naar beneden duiken en zo terug via de grote weg richting Kruishoutem.
Op die manier iedereen toch tussen 12.30 en 13.00 thuis, met een deftige 110 à 115km op de teller en vooral de herinnering aan een prachtrit.
Ik onthoud voor de toekomst dat we een pays des collines gerust eens als dagrit kunnen inplannen, en dan mogelijks nog wat extra hellingen erbij kunnen nemen, maar dan weten we dat we de ganse dag op weg zijn.
Een dergelijk lange pays des collines rit past niet op een doordeweekse zondag.
Komende zondag 4 augustus trekken we naar Hooglede – Gits, vlakker maar ook leuk en minder gekend qua traject.
Kom maar terug af hé!
Michael
Volgens mij zijn we daar de Kokkerelle opgereden, maar effectief gps David.zal wel.aanvullen
BeantwoordenVerwijderenJeps, Kokkerelle en die andere was Steenbeek. Niet te verwarren met de Steenberg, die in 2003 tot 2006 beklommen is in de Ronde van Vlaanderen. Beide liggen niet ver van elkaar maar de ene is iets langers, de andere iets steiler :-)
BeantwoordenVerwijderenDem, voel me just Maurice Depraetere van FC De Kampioenen :-)