Zon 9-9-2012: de Innergetic Pijl

Naar jaarlijkse traditie stonden we ook deze keer aan de start van de Innegeticpijl in Tielt.  We dat zijn: Dirk, Steve, Maarten,Vincent en de verslaggever: David.  Johan Devroe kwam ons ook vergezellen.  Steven VR was ook nog eens op post.  Eddy reed ook de rit maar vertrok al vroeger met de woorden: ge zult mij wel inhalen.



Even over 9u vertrokken we met in het kielzog van een Keisse, Van Keirsbulck, Maes, Fenn, Chicchi en nog enkele renners van Omega-pharma Quickstep.  Vele gegadigden bij de start, hoeveel er zouden aankomen in hun wiel weten we binnen 100-tal kilometers.

De start was rap, de eerste gaten vielen al dus moesten we toch enkele kilometers achtervolgen tot we min of meer vooraan het peloton zaten.  Het ging plat langs Dentergem, naar Machelen voorbij ons wekelijkse startplaats richting Col du point Vue.  We reden dit aan meer dan 30gemiddeld  naar boven volgens Strava.   Eens in Kruishoutem ging naar Wannegem waar we een stuk van de kasseien voor ons wielen kregen.  De groep viel uit elkaar, zeker nadat we nog eens de kasseien in het centrum ook moesten doen.  Toen bleek echter dat we verkeerd gereden waren, dus de ganse meute, inclusief motards, terug.   Dit was hier toch wel even zoeken want blijkbaar zaten we plots op een bevoorrading van een kortere afstand.  Uiteindelijk toch verder gereden zonder profs en motards.

Steve(n) beschikte over goeie benen en reed lange tijd op kop met een pak toeristen in zijn wiel.  Persoonlijk vond ik het wat te gevaarlijk en haakte dan ook af.  Samen met “zotten” Hans verder gereden en 1 voor 1 kwamen we geloste toeristen tegen die ook niet lang in ons wiel bleven.   Hans bleef het tempo stevig onderhouden langs de volgende klimmen: Braambrugstraat, de klim naar Sint Maria Horebeke en de Parkstraat in Schorisse.  Dan reden we naar de top van La Houppe waar we weer samen kwamen.  Dirk die plat gevallen was onderweg stond ook al te wachten, verbazend zich af te vragen waar de groep bleef.

Na de bevoorrading mocht ik La Houppe naar beneden rijden in het wiel van Keisse.  Een wiel dat ik lange tijd zou kunnen vasthouden.   We kregen nu mooie binnenwegen voor de wielen geschoven, het tempo ging vlug de hoogte in.  Keisse met Hans op kop hielden er het tempo stevig in.  Een in Oudenaarde kwamen bij mij de krampen wat op.  Ik kon me nog even in de groep verschuilen maar de een strook wind op kop tussen Moregem en Ooike waren er teveel aan.   Hier zagen we ook Eddy terug.  Nog even kon ik aansluiten maar eens in Nokere liet ik de groep rijden.  Ik denk dat hier enkel nog Steve en Johan inzaten.  Ik bleef koppig doorrijden op een toch zo hoog mogelijk tempo.  In Zulte kwamen Dirk en Maarten aansluiten, samen met nog iemand hielden Maarten en ik het tempo erin tot aan de Poelberg.  Nog een laatste sputterend spurtje naar boven.

Terug op de aankomst werd één woord veel gehoord: zot, ahzo rijden.   Het napraten bij de cola’s!!!  was leuk en het zonnetje maakte het af.  Deze keer een rappe editie met meer pijn en kramp dan andere jaren maar daarvoor doen we het toch: het afzien en je grenzen verleggen.

Tot volgend jaar


David