1000 komkommers en granaten, ‘t was weer schoon!

Na de komkommer tijd, weer Merijenniezere tijd. Zondag stonden we terug met een mooi groepje aan de afspraakplaats in Machelen. Dirk en ik waren de eerste, in de verte zagen we ook Eddy al afkomen met een nieuwkomer, Steven (aangename kennismaking trouwens). We zouden niet met 4 blijven want ook Jeroen kwam aangereden, Andy en Frederik. Aangezien de meeste de laatste weken redelijk vlak gereden hebben besloten we vlug om richting Vlaamse Ardennen te rijden. Gps David had wel wat in zijn gedachten.

We vertrokken – gelukkig maar – rond half 9 met zijn allen richting Machelen. Verder naar Lozer, voorbij den Edemolen richting Asper om in Gavere, waar we de eerste strook bergop voor ons wielen kregen geschoven. Een kort nijdig hellinkje in het centrum was voor Dirk meteen het sein om eens de benen te testen. Andy en Steven schoven mee, gevolgd door de rest. We reden verder richting Dikkelvenne waar ons een volgend strookje bergop lag te wachten. In groep reden we naar boven richting Saksenboom.

Klik voor een grotere weergave met meer mogelijkheden !

Even laten stonden we al in het centrum van Munkzwalm om onze derde hellende strook te nemen. Wederom geen problemen, samen naar boven. Hier konden we nog alle kanten uit: Molenberg, Berendries, veel hellingen lagen in het ronde. Even kwam de gedachte om naar de Muur van Geraardsbergen te rijden maar uiteindelijk kwam de beslissing om naar La Houppe te rijden. We namen de afdaling richting Brakel, Jeroen en ik reden een wedstrijdje om ter rapst, ik zag 63 staan op mijn metertje. Jeroen ging nog sneller.

Aan het rondpunt reden we naar rechts om even later in Opbrakel links af te slaan. Een rustiger baantje dan de grote steenweg is plezanter en een ideaal opwarmertje voor La Houppe. Dit baantje is golfachtig. Op weg naar, nam Eddy de kop en reed zelf een eindje voor. Enige ongerustheid sloop in de groep, dus besloten we het gat toch maar toe te rijden voor we aan de beklimming begonnen. Ik zette mij op kop van onze groep en paste het tempo aan zodat iedereen toch in het begin zou meekunnen. Naarmate we verder naar boven reden trok ik het tempo op. Ik had blijkbaar een klein gaatje en zag Dirk met Andy dichter komen. Voor mij het teken om ook een tandje bij te steken. Met ons 3en kwamen we boven, de rest volgde op korte afstand.

Boven ging het verder richting Schorisse. Nu de werken gedaan zijn zullen we wel eens meer door dit mooi dorpje komen. Dirk stelde voor om eens Berg te Stene naar boven te rijden. Steven begon de klim met een voorsprong van een 15-tal meter op Dirk, ikzelf, Andy. Eddy, Jeroen en Frederiek reden nog wat verder en zouden op eigen tempo naar boven rijden. Na een enkele meters voelde ik mijn benen kriebelen en besloot dan maar om de kloof met Steven in een ruk te overbruggen en door te gaan tot het steile stuk voor bij was. Ik verschoot echter dat ik al zo’n gat had. Ik had nu 2 keuzes: wachten of doorgaan. Ik besloot voor het laatste te gaan, en proberen te zorgen dat Dirk en Andy mij niet meer zouden terug halen. Ik zat a block maar ik wou niet plooien. Ik kwam alleen boven voor Dirk en Andy.

Boven reden we richting brouwerij Roman voorbij, de goesting naar een Ename kwam al boven. We besloten dan maar na weer een rappe afdaling van de Edelare een terrasje te doen in Oudenaarde. Na enkele weken was er veel bij te praten. We reden uiteindelijk naar huis via de Delilah-helling naar Kruishoutem waar we elk zijn weg naar huis gingen.

David