Zat 14-02-2009: Een rondje Vlaamse Sven Ardennen…

Nog 7 weken voor de Ronde Van Vlaanderen, we mogen al keer naar de 100km, liefst Vlaamse Ardennen, nog liever goed weer, ideaal: een zonneke. Zaterdag was dit zo, met een parkoers uitgestippeld door Sven, een 6-man sterk peloton vertrokken we in Zulte voor onze tocht. De 6 waren: Andy, Pascal, Sven, Dirk, Jeroen en ikzelf. Start was om 13. 30u

Van Zulte reden we richting de eerste helling van de dag: de Holstraat in Nokere. We reden nu verder langs het mooie landschap tussen Nokere en Wortegem zodat we in Wortegem uitkwamen. Hier reden we dan verder richting Anzegem, over de spoorweg naar het rondpunt van Kerkhove, rechtdoor naar Bercherm waar we links afsloegen op zoek naar de Kluisberg.

De tweede helling van de dag: de Kluisberg, lang en stijl op het einde. Ik begon op kop, kon lang standhouden, maar moest op het einde toch plooien voor Dirk. We namen de afdaling, goed op tijd remmen was hier de boodschap. We waren nu aan de Waalse kant van de Kluisberg, reden naar de Cote de Trieu ook wel gekend als de Knokteberg. In mijn ogen een kl*te helling, en ik was niet de enige hoorde ik. Dan maar vlug op rijden, om er zo vlug mogelijk van af te zijn. We reden met 3 man op kop, Sven, Dirk en ikzelf het eerst stuk over. Andy volgende op 10meters, Jeroen en Pascal op 20m. Op het tweede gedeelde reed Dirk van ons weg, Sven ging ook te rap voor mij en op het einde moest ik ook Andy nog voorlaten. Oef we waren boven en konden op weg naar de Paterberg.

Omdat ik al het gevoel had van wat krampen besliste ik van de Paterberg niet te doen en foto's te trekken. Jeroen, Andy, Sven en Dirk reden hem wel naar boven. Zwoegend op de kasseien zag ik ze één voor één boven komen –in omgekeerde volgorde -terwijl ik foto's aan het trekken was. Een mooi zicht was het, elk bezig met het gevecht tegen de Pater.

Na de afdaling van de Pater kwam de Kortekeer er al aan. Dat is een beetje mijn helling…en aangezien ik niet de Pater in mijn benen had moest ik hier wel vlot naar boven kunnen rijden. Ik kwam als eerste boven gevolgd door Dirk en de rest van het peloton.

Dat er wat geklommen werd, mag blijken uit dit klimprofiel (klik erop voor een grotere weergave)

Volgende helling op het parkoers we La Houppe of de Pottelberg. Via binnenbaantjes – een gps is toch ideaal - kwamen we aan de voet van La Houppe. Sven begon hier met een verschroeiend tempo, zo rap zelf dat zijn ketting in de soep draaide en Sven voet aan de grond moest zetten. Daar zat ik dan alleen, met Dirk en Andy die op mij aan het jagen waren. Ik liet me dan ook bewust inlopen door Dirk om hem dan in de laatste haarspeldbocht te laten rijden. Dirk was hier weer out-standing, gevolgd door mezelf, Andy, Pascal –reed hier met een mooie verzetje naar boven- en Jeroen. Van Sven nog niets te zien, dan maar eventjes terug keren om hulp te bieden. Gelukkig was dit niet nodig want Sven kwam de hoek al omgedraaid.

Klik hier voor méér foto's

Nu hadden we het zwaarste deel al had maar moesten nu nog Schorisse vermijden met de werken die er bezig zijn. Ik kende nog wel een onbekende helling, de Frunte genaamd, liggen. We reden dan nog als verrassing van mij naar daar, nog een foto in een kapel en weg waren we voor de laatste helling van de dag. Enkele weken geleden had ik deze ook al eens gedaan met Andy en Jeroen en had hier een goed gevoel aan over. Pascal ging hier op kop aan, maar kwam dan op het steile stuk zijn eigen een beetje tegen, ik ging er over met Sven en Dirk in mijn wiel. Op een goed 30meters van het vals plat ging Dirk vol gas aan, Sven en ik wouden ons niet laten doen en schakelden dan ook een tand groter, ik moest al vlug parkeren en zag Dirk en Sven een gevecht uitvechten dat gewonnen werd door Dirk. Eens bovengekomen, namen we de N8 naar Oudenaarde. Nog een stukje langs de schelde in waaiervorm gereden onder leiding van orkestleider Andy. In Zingem de schelde af om langs Ouwegem naar Lozer te rijden waar we afscheid namen van Jeroen en Pascal die naar Kruishoutem reden. Wij reden naar de Marolle waar Sven op zijn beurt afscheid nam. Andy nam afscheid in Machelen, Dirk en ik vervolgende onze weg naar Zulte. Eens thuisgekomen had ik 104km op de teller.

Verslaggever van dienst,
David