Opnieuw zaten onze weersvoorspellers er goed naast. Hahaha.
Sommigen zagen het door die weersvoorspellers niet zitten om te fietsen, want nat worden zagen ze gelijk niet goed zitten vandaag. Het zij zo.
Anderen hadden zich toch laten verleiden wat meer kledij aan te trekken dan normaal.
Maar al bij al hebben we uiteindelijk relatief wat zon gehad, geen druppel regen maar enorm veel wind.
De rendez-vous stekjes hebben we op tijd aangedaan, maar niemand was er om op de "trein" te springen. Uiteindelijk was het juist Andy en ik die zich richting Kruishouten begaven. Ja, de col du point de vue inclusief. De volgorde van bovenkomen hoeft niet beschreven te worden, iedereen kent ze toch en vandaag was hier geen uitzondering op !
Aan het rond punt in Kruishoutem even op Jeroen gewacht. De tijdsafspraken klopten wondermooi. 9:30 en de Gulden Eiroute moest eraan geloven.
Dank zij een andere fietsliefhebber op Bikely hoefde ik zelf de route niet uit te tekenen. Thanks Blutch ! Op de website van onze provincie vindt men deze route ook.
Vanuit het centrum van Kruishoutem begonnen we met de klim die het centrum achter ons laat. Aan de linkerkant lieten de MIK liggen (of is dat nu geen MIK meer?) om daar even verderop links in te draaien, de kleinere landwegen op.
Het draaien en keren dat we kenden van tijdens de Berenroute werd vandaag nog aangevuld door de gevolgen van het slingeren doorheen een glooiend landschap. Kleine klimmetjes, de éne al nijdiger dan de andere, zorgden voor het tabasco van deze tocht. En of dat nog niet genoeg was, blies de wind heel hard vandaag. En wees maar zeker, we hadden de indruk heel de tijd tegen wind te rijden.
Maar het moet gezegd: het is een lastige maar zeer mooie tocht, die Gulden Eiroute.
Pech ? Jaja, natuurlijk. Toen we bijna aan het einde van de route waren had ik weer een lekke band. Achteraan dit keer.
Een zeer mooie fietsvoormiddag werd onder een zeer zonnige hemel afgesloten aan het huis Jeroen. Bedankt voor de rit, maat !
Waarop Andy en ik ons ook huiswaarts begaven. Nadat ik aan de Marolle Andy richting Machelen zag indraaien en ik richting Deinze verder reed, heb ik nog een tweede lekke achterband gehad. Pech, verdomme, pech.
Maar dat kan me het voldane gevoel van deze rit niet ontnemen. Mijn bilspieren genieten nu al na ; wat gaat dat morgen zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.