Trots ! Trots op mijn bende die ondanks de wind de daardoor nog pittiger rit tot een goed einde bracht. Echt trots ! Viva MeRijenNieZere ! Dat waren mijn woorden na de rit. Je zal het wel begrijpen na het lezen van dit ritverslag.
De voorbije dagen was het echt behoorlijk slecht weer : regen en felle wind. Zo dat daags voor deze rit nog twijfel ontstond of de rit wel zou doorgaan. Een combinatie van felle wind en regen is immers geen pretje om in te fietsen. "Neem een beslissing en geen verwarring ..." verscheen nog op de prikker, daar waar geprobeerd werd te polsen. En uiteraard moesten we wachten wat de zondagmorgen zou gaan brengen.
Ik durf wedden dat er velen gekeken hebben op de buienradar. En het ging zo goed als niet regenen.
Dus, aanzetten hé. Op de weg naar het startpunt in Machelen trok ik de remmen aan toen ik Vincent tegenkwam en een beetje nadien kwam Tom VL naast me rijden. En dan .... pssst, pssst, pssst, pssst. Inderdaad een platte achterband. Merde ! Weer fel gesukkel om die banden van die fulcrumkes te krijgen. Nieuwe band erop; een bommeke CO erin en weer op pad. Vincent was ons intussen al weer gepasseerd en zou aan het startpunt de mannen gaan inlichten. Na reparatie kwamen Tom en ik om 9:01 aan de startplaats. En daar werd nog een band gewisseld. Eric was zijn lekkende voorband aan het wisselen. Nog een bommeke en we konden starten.
Dirk, Eric, Maarten, Vincent, Tom en ik vormde de bende die startte aan de rit. Net toen we de brug overstaken kwam Steve ons ook vervoegen en met die 7 startten we een hele mooie rit. De rit stond op de kalender aangekondigd met "Eerste echte rit in de Vlaamse Ardennen ! Et c'est parti !!"
En het was parti. Al heel heel snel wisten we dat we een serieus zware rit voor de boeg hadden met die massa's wind. We gingen via de Marolle van Kruishoutem en Lozer draaiden we snel af op wegen die we verdorie nog niet al te dikwijls bereden hadden.
Tussen Huise en Mullem waaide Eric zijn ketting begod van het voorste tandwiel. Kan je je dat voorstellen. Een heel klein oponthoud, de ketting er weer op en we waren verder aan het rijden. Een tunnel onder de N60 maakt het wel zeer veilig. Van daar uit ging het naar Zingem om zo verder te duwen naar Nederzwalm. Daar begonnen we de kleinere wegen kronkelend te volgen. Ons tempo was vrij deftig te noemen, gegeven de winderige omstandigheden.
Een lastige passage was de klim naar de kerk van Paulatem. Sint-Denijs-Boekel passeerden we en we reden de Molenberg op langs de betonweg. Verder kronkelden we door de Zwalmstreek met regelmatige klimmen voor de wielen. De passage van de Rekelberg werd door iedereen, en zeker door mezelf, als een heel lastige ervaren. Ik was immers de minst sterke van de groep. Ik was immers met de fine fleur van MeRijenNieZere op weg.
Op een bepaald moment bleef Eric wat bij mij terwijl de groep al wat door was. Daar heb ik ondervonden dat een leesbril misschien geen overbodige luxe was. Tot 2 keer toe had ik mijn gps fout gelezen met wat overbodige klimmeters erbovenop. Dat maakte dat we redelijk laat de anderen vergezelden die niet het politiebureau uitkwamen : ze hadden me net geprobeerd als vermist op te geven. Maar dat lukte niet, volgens Maarten : er moest al 24 uur tussen zijn. Lol.
Even verderop kwamen we door Sint-Maria-Horebeke en zo kwamen we op de N8 die ons de Edelare naar beneden in Oudenaarde bracht. Op de terugweg van Oudenaarde naar huis was bij mij de soep een beetje ... laat ons zeggen dat het vet een beetje van de soep was. Ik zei tegen de mannen dat wanneer ze wilden doorgaan ze dat van mij mochten, maar ik werd "teruggefloten" door Vinnie die spontaan zei "Nee, nee, Eddy, we wachten toch altijd op mekaar". Yep, inderdaad, samen uit, samen thuis hé. Al was het vandaag sowieso al een een pittige rit die nog serieuze peperbollekes bijkreeg door de felle wind.
Boven op Nokere splitsten we wat uit, nadat Eric in Bevere al gezien de omstandigheden een kortere weg naar de homestede nam. Ik vergezelde Tom richting Waregem terwijl de andere dapperen naar Kruishoutem afzakten om zo naar elk naar hun thuis af te zakken.
Vanuit Waregem moest Tom alleen verder, ik kon met wat rugwind naar huis. En met een goed gevoel van een straffe rit te hebben gedaan in een prima bende. Daarmee dat ik trots ben, zie je ?
Eddy
De voorbije dagen was het echt behoorlijk slecht weer : regen en felle wind. Zo dat daags voor deze rit nog twijfel ontstond of de rit wel zou doorgaan. Een combinatie van felle wind en regen is immers geen pretje om in te fietsen. "Neem een beslissing en geen verwarring ..." verscheen nog op de prikker, daar waar geprobeerd werd te polsen. En uiteraard moesten we wachten wat de zondagmorgen zou gaan brengen.
Ik durf wedden dat er velen gekeken hebben op de buienradar. En het ging zo goed als niet regenen.
Dus, aanzetten hé. Op de weg naar het startpunt in Machelen trok ik de remmen aan toen ik Vincent tegenkwam en een beetje nadien kwam Tom VL naast me rijden. En dan .... pssst, pssst, pssst, pssst. Inderdaad een platte achterband. Merde ! Weer fel gesukkel om die banden van die fulcrumkes te krijgen. Nieuwe band erop; een bommeke CO erin en weer op pad. Vincent was ons intussen al weer gepasseerd en zou aan het startpunt de mannen gaan inlichten. Na reparatie kwamen Tom en ik om 9:01 aan de startplaats. En daar werd nog een band gewisseld. Eric was zijn lekkende voorband aan het wisselen. Nog een bommeke en we konden starten.
Dirk, Eric, Maarten, Vincent, Tom en ik vormde de bende die startte aan de rit. Net toen we de brug overstaken kwam Steve ons ook vervoegen en met die 7 startten we een hele mooie rit. De rit stond op de kalender aangekondigd met "Eerste echte rit in de Vlaamse Ardennen ! Et c'est parti !!"
En het was parti. Al heel heel snel wisten we dat we een serieus zware rit voor de boeg hadden met die massa's wind. We gingen via de Marolle van Kruishoutem en Lozer draaiden we snel af op wegen die we verdorie nog niet al te dikwijls bereden hadden.
Tussen Huise en Mullem waaide Eric zijn ketting begod van het voorste tandwiel. Kan je je dat voorstellen. Een heel klein oponthoud, de ketting er weer op en we waren verder aan het rijden. Een tunnel onder de N60 maakt het wel zeer veilig. Van daar uit ging het naar Zingem om zo verder te duwen naar Nederzwalm. Daar begonnen we de kleinere wegen kronkelend te volgen. Ons tempo was vrij deftig te noemen, gegeven de winderige omstandigheden.
Een lastige passage was de klim naar de kerk van Paulatem. Sint-Denijs-Boekel passeerden we en we reden de Molenberg op langs de betonweg. Verder kronkelden we door de Zwalmstreek met regelmatige klimmen voor de wielen. De passage van de Rekelberg werd door iedereen, en zeker door mezelf, als een heel lastige ervaren. Ik was immers de minst sterke van de groep. Ik was immers met de fine fleur van MeRijenNieZere op weg.
Op een bepaald moment bleef Eric wat bij mij terwijl de groep al wat door was. Daar heb ik ondervonden dat een leesbril misschien geen overbodige luxe was. Tot 2 keer toe had ik mijn gps fout gelezen met wat overbodige klimmeters erbovenop. Dat maakte dat we redelijk laat de anderen vergezelden die niet het politiebureau uitkwamen : ze hadden me net geprobeerd als vermist op te geven. Maar dat lukte niet, volgens Maarten : er moest al 24 uur tussen zijn. Lol.
Even verderop kwamen we door Sint-Maria-Horebeke en zo kwamen we op de N8 die ons de Edelare naar beneden in Oudenaarde bracht. Op de terugweg van Oudenaarde naar huis was bij mij de soep een beetje ... laat ons zeggen dat het vet een beetje van de soep was. Ik zei tegen de mannen dat wanneer ze wilden doorgaan ze dat van mij mochten, maar ik werd "teruggefloten" door Vinnie die spontaan zei "Nee, nee, Eddy, we wachten toch altijd op mekaar". Yep, inderdaad, samen uit, samen thuis hé. Al was het vandaag sowieso al een een pittige rit die nog serieuze peperbollekes bijkreeg door de felle wind.
Boven op Nokere splitsten we wat uit, nadat Eric in Bevere al gezien de omstandigheden een kortere weg naar de homestede nam. Ik vergezelde Tom richting Waregem terwijl de andere dapperen naar Kruishoutem afzakten om zo naar elk naar hun thuis af te zakken.
Vanuit Waregem moest Tom alleen verder, ik kon met wat rugwind naar huis. En met een goed gevoel van een straffe rit te hebben gedaan in een prima bende. Daarmee dat ik trots ben, zie je ?
Eddy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.