Zondag 06-03-2011: Al over Kaster, langs de spoorweg naar de hellingen...

In navolging van vorige week was het terug trainen voor de Ronde van Vlaanderen, hoe doe je dat het best: door te gaan rijden in de Vlaamse Ardennen. Eddy had me deze week gevraagd om eens de Ladeuze te doen. Geen probleem, de Ladeuze zou ik in het parkoer opnemen. Welke hellingen we nog deden kom je verder in het verslag te weten!

Met 11 merijenniezeres waren we aanwezig om 9u in Machelen. De opsomming: David, Steven, Steve, Andy, Jeroen, Dirk, Eric, Eddy, Michael, Maarten en Vincent. We vertrokken richting Olsene, zo verder naar Zulte om zo de eerste korte klimmetjes van de dag voor ons te zien opduiken. Toch is de Holstraat in Nokere altijd een taaie klant. Nokereberg naar beneden, om via het hinterland naar Wortegem te rijden. In die andere Holstraat (die we nog wel eens naar boven zullen rijden) reden we nu naar beneden, de spoorweg over, eventjes de wegkwijt aan het rondpunt in Kerkhove en al vlug zaten we op de spoorwegbedding richting Oudenaarde.

Klik op kaart voor grotere afbeelding met meer mogelijk

Het moet gezegd worden: dank u Steve en Eric voor het op kop rijden. De wind blies hard op kop, jullie waren de ideale kopmannen. Naarmate we dichter bij Oudenaarde kwamen begon de spanning wat toe te nemen, de eerste echte helling: de Ladeuze lag voor ons wielen. Al bij al reed iedereen vlot naar boven, de een wat rapper dan de anderen. Steven en Steve waren hier de rappere. Boven gekomen nog een korte uitleg over het parkoers en de veiligheid daaromtrent en weg waren we terug.

De Eikenberg naar beneden om dan links de Kokkerele verder af te dalen, vlug kleiner schakelen want het gevaar om stil te vallen op de korte knik in het begin van de Kapelleberg is groot als je hier op een te groot “mes” zit. Na het steile stuk draai je even verder naar links tussen de huizen om dan in open vlakte te komen waar de wind vrij kan waaien. Boven op de Kappelleberg was het even wachten op Eddy, verkeerd gereden met een gps moet je toch maar doen (er zijn er nog zo in ons pelotonnetje).

De laatste bekende helling van de dag was de Wolvenberg, een korte helling met steile knik in het begin. Eentje voor alles te geven in het begin en dan hopen om niet stil te vallen. Boven reden we via een nieuw stukje richting het rondpunt van Nederzwalm, maar niet alvorens eens de Hoge Dumpel te beklimmen. Ook een venijnig stuk in het begin, maar voor de rest niet echt de moeite om over een echte helling te spreken.

We reden verder richting Zingem toen een leegloper bij Eddy voor enige zenuwen zorgde. Na enige moeite was dit euvel toch verholpen en konden we terug op weg. Echter niet meer het gewenste parkoers want rond 12uur thuis komen zat er al niet meer in. Elk ging dan ook vlug zijn eigen weg naar huis.

Iemand suggesties voor een beklimming van volgende week? Zet gerust in de reacties!

David