Zon 13-03-2011: langs de Schelde naar een taaie beklimming ...

Aan het weer kon het zeker niet gelegen hebben, maar we waren met niet al te veel vandaag.  Misschien zal het de datum zijn: de dertiende ...  Ook het einde van het carnavalverlof zal een element zijn geweest.  Gelijk hoe, zij die er wel waren, vormden een mooie Merijenniezere-keurgroep: Dirk, Andy, Maarten, Vincent, Steve, ikzelf en "nieuwkomer" Tim, die uiteraard zeer welkom is.

Klik op de kaart voor een grotere weergave met meer mogelijkheden.

Met toch aardig wat wind vertrokken we door Machelen en Petegem naar Nazareth om in Eke de Schelde op te gaan richting Oudenaarde.  Tot aan de Schelde namen Maarten en ik het kopwerk voor onze rekening. Eens langs de Schelde nam Andy de kop en meteen ging het treintje wat vlugger rijden.

Eens bijna in Oudenaarde verlieten we de Scheldeboorden om via Nederename door Ename te rijden.  De Wolvenberg van vorige week lieten we dit keer letterlijk links liggen en draaiden wat verderop naar rechts om langs Dolage en Boembeke in Kerzelare zo goed als boven aan de Edelare boven te komen.

Daar ontmoetten we Eric die vroeger vertrokken was om de simpele reden dat hij vroeger thuis moest zijn ;)
We door langs het parcoers dat David voor ons had uitgezocht.  Sterk hé, zelf afwezig zijn en toch 6 man naar uw pijpen doen dansen ;)   Na een kort intermezzotje van spijs en drank vervolgden we de weg.

De verantwoordelijkheid voor mij was groot, want ik was de enige in het groepje die wist aan de hand van de gps langs waar we moesten.  Langs de Ladeuze naar beneden om zo langs Etikhove verder te rijden op zoek naar ... die taaie beklimming.  En hoe konden ze beter noemen dan de Taaienberg.  Voor mij was het de eerste keer dat ik deze kasseihelling nam.  Bovenop de Taaienberg hebben we dan wel even verkeerd gereden, maar zo toch een mooie molen nog zien staan.

Efkes waren we het parcours kwijt maar we wisten dat we nog naar de Eikenberg moesten en die gps is toch niet slecht hoor (als je tenminste instelt dat hij NIET zijn routes moet herberekenen).  Na een tijdje zaten we weer mooi op parcours en konden we niet snel daarna aan de Eikenberg beginnen.  "Da's nog enen da'k haat", vertrouwde Andy me toe.

Na de Eikenberg stonden we snel weer beneden na de afdaling van Edelareberg en daar stond ... Bietje ons op te wachten.
Samen naar huis met een voldaan gevoel van een taai ritje,  dat zal nog de beste samenvatting zijn van de rit.  En ééns te meer geldt voluit dat de afwezigen ongelijk hadden hé.

Tot de volgende