Zon 15-03-2009: een Mandeldalroutje

Het schitterende weer dat we kregen was waarschijnlijk een hemelse poging tot omkoping om ons alle ellendige toestanden van de voorbije weekends te doen vergeten, maar de rekening is op dat vlak met één voormiddag nog lang niet effen als je het mij vraagt.

Aan Grammenebrug te Machelen verzamelden Andy, Jeroen, Bruno (van lange tijd geleden, welcom back, my friend), Pascal, Dieter, Kodie, Sven en Eddy om zo een 8-koppig pelotonnetje te vormen.

Langs waar gaan we rijden was de prangende vraag die nog niet opgelost was. De rit was normaal voor David, maar die had mij in de loop van de week verteld niet zullen meekomen, want hij wilde zeer vroeg vertrekken om heel veel kilometers te doen met mannen van Gavere of zo. Gelijk hoe, ik had niets geregeld en dus was er geen rit. Zelf had ik evenmin iets voorbereid. Het was dus het moment om een ritje uit de reservekast te halen. Een toerke Mandeldal zou het worden.

Ideaal voor Andy en ik die vroeg thuis moesten zijn, en fantastisch voor de anderen om hierop voor te bouwen van zodra wij hen verlaten hadden.

De Mandeldalroute is een mooie route die we eerder al een paar hebben gereden. Veel verslag kan ik er eigenlijk niet over schrijven dat nog niet eerder geschreven was.

De wind op kop langs de Leie richting Ooigem maakte het wel lastig.

Toen we de Leie in Desselgem hadden overstoken, leek het alsof de wind meedraaide. We bleven hem tegen hebben, tedju !

We reden op hoop hé, ooit ging de wind in ons voordeel blazen hé.

In Wielsbeke hebben we te maken gehad met een lekke band. Kodie en Dieter wilden echter afslaan en zeiden dat we niet op hen moesten wachten. Dat maakte mij wat ongemakkelijk want "samen uit, samen thuis" ... je weet wel hé. Het zat me wat scheef. Maar toch, de Van Parijskes stonden erop. En aangezien ik toch op tijd moest thuis zijn, verbeet ik mijn ongemakkelijke gevoelens en vervolgden we onze onze weg.

We hebben nog een flink eind moeten rijden vooraleer de wind uiteindelijk in ons voordeel zat. We kregen zelfs de indruk dat hij meedraaiden om ons te foppen alleen.

Al bij al waren Andy en ikzelf op tijd waar we moesten zijn, en konden de anderen er nog een lusje bijbrouwen. Bruno deed dat langs het water richting Meigem; Sven trok mee met Jeroen naar Kruishoutem, allicht om de befaamde col du point de vue nog eens onder de wielen te laten schuiven en Pascal deed er ook nog een stukje bij.

Helemaal merijenniezere hé !

Hoe iedereen het op zijn lusje(s) heeft gesteld zullen we wel zien aan de reacties. Gelijk hoe, het was een fijne zondagmorgen met ruimte voor een babbeltje. Toppie !