We vertrokken via de vrij gekende uitvalsweg richting Kruishoutem om vandaaruit de altijd lastige weg richting Wortegem te nemen. Al gauw werd op de hellingskes duidelijk dat Steven er zin in had… En Maarten trok graag mee. Jeroen en ikzelf zetten ons gasvuurtje ietske lager en bleven broederlijk en vooral eerder traag rijdend bij elkaar op de beklimmingen. Boven werd trouwens voorbeeldig en al even broederlijk op elkaar gewacht.
 |
| Klik voor grotere weergave |
Bovengekomen een leuke afdaling om dan beneden linksaf te draaien richting Russignies, alwaar we wat verder de flanken van de Trieu deden, via de Karnemelkbeekstraat.
Daar kom je boven in de ronde van vlaanderenstraat. Wat verder de grote weg over en helemaal binnendoor langs de flanken van de Kortekeer naar de Koppenberg. Al deze hellingen deden we niet, enkel de glooiende stukken weg ertussen.
Op die manier kwamen we via het straatje genaamd ‘onderbos’ (onder het bos van de Koppenberg, een echte aanrader als je er nog eens passeert) in Oudenaarde terecht. Daar beklommen we nog de Edelaereberg.
Even verder boven, linksaf en vandaaruit nog een lus rond Oudenaarde om aldus vanuit die stad aan de definitieve terugweg te beginnen.
We deden niet de grote weg Oudenaarde-Kruishoutem, maar namen het binnenwegje links ervan dat naar Ooike leidt. Een vrij lange venijnige klim waar Steven nog eens deftig aan de boom schudde en iedereen zijn hartslag niet rood maar zwart kleurde…
Vanuit Kruishoutem zocht iedereen zijn weg terug naar huis : Jeroen was er al, Steven en Maarten trokken richting Deinze en verder en ikzelf nam de weg rechtstreeks naar Olsene en Zulte.
Een pittig ritje met eens terug een traject zoals in het voorjaar…
Michael
Dit leek mij een mooie tocht; curieus dat er geen reactie op komt hé. Curieus ...
BeantwoordenVerwijderen