Zon 20-02-2011: Eerste snuifje Vlaamse Ardennen

Het was zover, de eerste hellingen op het menu voor Merijenniezere. Nog wat op het gemak beginnen, om het gevoel van klimmen terug in de benen te krijgen. Nog enkele weken en daar is de Ronde al.

Het weer was er niet naar, maar toch weer een mooie opkomst: Dirk, Eddy, Jeroen, Steve, Steven, nog een Steven, Sven, Kurt, Kristof, Koen, Pascal, Peter en David. Op het progamma stonden enkele hellingen, de een wat langer, de ander wat steiler.

Klik voor een grotere weergave op het kaartje.

We vertrokken richting Lozer. De wind op kop, gelukkig had ik met Jeroen een goede medekompaan op kop van ons pelotonnetje. Eens in Lozer hadden we 100m kasseien, wat verder de eerste helling richting Huise. Elk op zijn tempo en boven werd er mooi op elkaar gewacht.

Van Huise binnendoor naar Zingem, om de volgende klim naar Sint-Maria-Latem. Een korte maar steile helling. Wat later reden we over de Zwalmbeek, de beek naar waar deze mooie streek is naar genoemd. Toen ik de route aan het uittekenen was had ik hier met mijn eigen een korte discussie over welke helling ik zou nemen. Ik koos uiteindelijk voor de Poggio Della Fiandre. Een helling die we toch al enkele keren gedaan hebben, maar toch zo gevaarlijk om te vroeg uw pijlen te verschieten.

Het hoge tempo dat we op de Poggio aanhielden was het tempo dat we normaal in de zomer rijden. Ik voelde me echt in een koers, enkel de camera’s en de helikopter ontbraken. Nu weet ik hoe de Gilberts of Pozzato’s van deze tijd zich moet voelen op de enige echte Poggio Di San Remo.

Boven kwam er nog een stukje bergop bij, eerlijk, ik wist niet dat dit er nog inzat. Wat later waren we al aan de bekende N8 Oudenaarde-Brakel. Wij reden richting Oudenaarde, de Edelare naar beneden.

Een stukje Schelde tot in Eine om zo naar Heurne te rijden. Dit lijkt plat maar toch is dit een vals plat lopend stukje. Gelukkig zat de wind hier in de rug want anders zouden we het wel gevoeld hebben. Vanuit Heurne waren we al vlug in Mullem, om zo naar de Lede te gaan. En na Lede komt Wannegem, de kasseien lagen voor ons.

We waren bijna in Kruishoutem, reden zo naar Col du point vue maar deze keer naar beneden. We namen hier ook voor enkele maanden afscheid van Peter. Peter, je moet gerust zolang niet wachten om nog eens terug mee te rijden.

Na een goeie training voor De Ronde kwamen we terug aan Machelen waar elk zijn eigen weg naar huis terug ging. Volgende week terug klimwerk, hou de website in de gaten voor het kaartje.



David