Gelukkig nieuwjaar !

Van harte veel geluk, succes en al wat je graag hebt

maar vooral enorm veel gezondheid en veiligheid

en laten we er samen een mooi jaar van maken, met zijn allen.

Zaterdag 7 januari: Kemmel

Ooit een klassieker voor de morefretters.

Onterecht vorig jaar een wat lagere morefretter-opkomst.

Tijd om weer eens massaal af te zakken naar de Kemmelberg.

 

Afspraak om 7:30 op de park and ride van Olsene.

 

Wie komt laat zeker iets weten zodat we genoeg auto’s kunnen voorzien J

Feesten ... da's eten van

bij de Culinaire slagerij Peter & Isabel.

Voor kerst- en Nieuw maar zeker ook voor uw gelegenheden in 2012.

In januari komt die en die nog "nieuwjaren", ... ga dan zeker langs bij Peter & Isabel.

U zal verbaasd staan van de culinaire hoogstandjes waarmee zij u om de oren slaan.

Smakelijk.

Kersttijd, VTT tijd

De morefretters denken ook aan uw gezondheid.

 

Om ervoor te zorgen dat we na de feestdagen niet getrakteerd worden op een aantal extra kilo’s programmeren we enkele mooie ritten om het gewicht onder controle te houden.

 

 

We starten op zaterdag 24 december te Veldegem.

Voor wie deze rit niet kent: hij doet het cyclocrossparcours van Ruddervoorde aan (voor de mindere goden: ook op de 15 km).

Om 8:30 aan de start

Sportcentrum De Bosserij

Acaciastr. 31A

VELDEGEM

 

 

Op 26 december zou het een zonde zijn om te kiezen voor een andere rit dan leietocht VTT van Deinze.

We vertrekken om 8:30 aan het voetbalstadion.

 

 

We sluiten tenslotte 2011 af op 30 december in Gits.

En alweer wordt het plaatselijke cyclocrossparcours aangedaan.

Om 8:30 aan de start.

Sadef NV

Stationsstraat 137

8830 GITS

 

En nog steeds met hetzelfde devies: wie mee wil : reageer!!! 

 

Maarten

Zon 18/12 : rollentraining @ koekoekstraat

Voor deze winterse zondagmorgen waren de voorspellingen al niet te denderend, en jawel hoor, voor 1x waren ze vrij juist : tegen het startuur 9h was het nog echt duister, koud en vooral : bij momenten wat hagelbuien.

Voeg daarbij de allicht nog gladde wegen en je had een ideale mix om bij het buiten fietsen ofwel ziek thuis te komen, ofwel tgv een valpartij thuis te komen met gehavende fiets of eigen body.

2011 ... 't is er zo goed als mee gedaan ...

2011 ... een fietsjaar dat zo naar zijn einde loopt ...

Het was in heel vele opzichten een heel mooi jaar.

Er zijn veel kilometers gereden; allemaal veilig.

Zon 4 december 2011 : een simpel vlak winterritje

Tegen 9uur was het afspreken geblazen, voor 4 fietsers van merijenniezere -  a bloc : Steve, Philip Goossens, Eddy en ikzelf.

Winter zijnde beslisten we om de rit niet ingewikkeld te maken en gewoon op vlakkere binnenwegen tegen de wind in te vertrekken. Aldus vertrokken we via kleinere wegen via Grammene richting Dentergem en Markegem.

Verder kwamen we op die manier langs de boorden van de Mandel uit in Oostrozebeke, waar we verder tuften tot in Ingelmunster.

Zaterdag 10 december: de bossen van Vlaanderen in Hertsberge

Na een geslaagde eerste modderrit deze winter:

 

De Bossen van Vlaanderen

 

Misschien wel de mooiste rit uit deze streek.

 

De kans voor de afwezigen van vorige week om kennis te maken met de West-Vlaamse bossen.

 

Eric en ikzelf dachten eraan om 8.00 te starten (maar dit is bespreekbaar met eventuele andere bikers)

 

Start

Zaal Buscampvelt (naast de kerk)

Wingensestr 2

HERTSBERGE / OOSTKAMP

 

Be there, or be somewhere else.

(en laat iets weten als je daar zal zijn)

zaterdag 3 december VTT de lattenklievers Beernem

Zaterdag 03-12-2011

 

V.T.T. De Lattenklievers

 

48 km in en rond de beernemse bossen

 

Afspraak om 8:30 vertrekkensklaar aan de start

 

Parochiezaal Sinjo

Lattenklieversstr. 28

SINT-JORIS / BEERNEM

 

Laat iets weten.

 

Maarten

Zon 27-11-2011: In het Leiedal van Wielsbeke naar Nevele

Klik voor grotere weergave

Winderig, dat was het vandaag.  Zonder meer.  Wellicht zouden er vele zich laten afschrikken hierdoor.

Peter maakte vandaag zijn wederoptreden en Dirk was ook van de partij.  Met ons drieen waren in Machelen nog wat aan het wachten tot er een fietser uit Peter's zomerbende passeerde, die Peter geenszins had herkend in zijn "wintervermomming".  Tom reed dan ook met ons mee.  Zo waren we met zijn vieren.

In welke valleien de anderen aan het zwoegen waren zal wellicht een raadsel blijven.

Zon 13 nov 2011 : in de mist bloso MTB Tielt

Klik voor grotere weergave

De toch stilaan kouder wordende temperaturen trotserend, verzamelden 6 merijenniezere’s tegen 9uur aan Machelen brug. De ene helft verkoos om op verharde wegen te blijven en had een koersfiets onder hun gat geschoven, de andere helft zag een MTB rit wel zitten.

Samen met zijn 6en vertrokken we voor de eerste 10tal kilometer richting Aarsele, waar we inpikten op de gecombineerde rood-groen-blauwe Bloso lus van de MTB route voor Tielt.

Daar zeiden we vaarwel aan Dirk, David en Steven, die hun weg voortzetten op hun koersfiets.

Zon 6-11-2011 : langs Desselgem naar Anzegem en Nazareth

Klik voor grotere weergave

Op zoek naar wegen waar we nog niet al te vaak over reden en een heel andere lus maken dan vorige week, dat was mijn opdracht nadat ik gisterenavond thuiskwam van de (wie had dat durven denken bij aanvang van het seizoen) zespunten match Zulte-Waregem - STVV.

Is het gelukt ?

We waren slechts met vier.  Aan het weer zal het niet zo erg gelegen hebben.  Echt novemberweer hebben we nog niet gehad, het was wel iets minder dan de zaterdag, maar toch was het nog zo slecht niet.

12.11.11 De Grote prijs Marcassou te Loevendegem

Misschien voor een aantal onder ons een niet gekende rit, maar met 60 kilometer, een passage door de Lembeekse bossen en voor iedereen een pakje droge worsten bij de aankomst een aanrader voor de doorwinterde VTT-er:

 

 

13de Grote VTT Marcassou

 

Afstanden:

30-40-50-60 km

 

Polyvalente zaal Sporthal

Sportstr

LOVENDEGEM

 

Aarzel niet en laat iets weten.

 

Maarten

 

11.11.11 Dwars door kruishoutem

Onder het mom

 

goede wijn behoeft geen krans

 

een oerklassieker voor de morefretters

 

Dwars door Kruishoutem

 

48 km

 

Vertrekkensklaar aan de start om 8.30

(hou er wel rekening mee dat er  aan de inschrijving wel een file kan ontstaan, dus niet te lang in de ketel blijven hangen)

 

Zaal Elckerlyc

Deinsesteenweg

KRUISHOUTEM

 

Laat iets weten is het aloude devies

 

Maarten

05/11/2011 Walter achterna in Astene

VTT Walter Godefroot

 

Een rit van 50 km die ons in de streek rond Gavere brengt.

 

Afspraak vertrekkensklaar om 8:30 aan de Ceder

 

Sporthal De Ceder

Nazarethsesteenweg 41

ASTENE-DEINZE

 

Oordeel van de kenner: een mooie rit in een gekende streek, misschien niet het lastigste parcours dat we deze winter voor de wielen krijgen geschoven, maar daarom niet minder geestig.

 

Ik weet wel nog niet 100% of ik er zelf bij kan/zal zijn.

 

 

Maarten

Zon 30-10-2011 : Naar Ruiselede en Lotenhulle.

Klik voor grotere weergave

Vorige zondag viel het weer uitermate mee.  Je voelde wel dat het eind oktober was maar de échte winterkleren konden thuisblijven en daar zit het zonnetje voor iets tussen.

Met vijf man waren we op post om een ritje te maken.  We zouden vandaag eens naar "omhoog" fietsen, als je dat op de kaart bekijkt.

Vanuit onze startplaats in Machelen reden we naar Wontergem en Dentergem om zo richting Ruiselede te gaan rijden.  We waren niet ver of we zagen verkeersborden en ander tijdelijk straatmeubilair dat we nog een aantal keer vandaag zouden tegenkomen.  De wegenwerken ... ze zijn er alom en in verschillende maten en kleuren, om dat zo te zeggen.

VTT Ruislede 1 november 2011

VTT Ruislede

1 november 2011
In Sportcomplex ( tieltstraat ) - 8755 Ruiselede

Start om  8u00 uur.

!crossen in de bossen!

Laat iets weten als je erbij zal zijn.

 

Maarten

Sponsorbericht: Opel Dhont Stockverkoop

Zat 22/10/2011 : mini voetbal in wevelgem

Rond 14.30 deze namiddag was het afspreken geblazen voor een merijenniezere / a bloc activiteit waarbij we geen wielen onder ons gat geschoven krijgen, namelijk een vriendschappelijk maar daarom niet minder fel bevochten matchke minivoetbal.

Met zijn 13 stonden we uiteindelijk aan de aftrap.

Zon 16-10-2011: Target Oosterzele

Drie keer is scheepsrecht, naar het schijnt.  De rit die we vandaag op deze frisse morgen reden stond eerder al een paar keer geprogrammeerd, maar telkens waren er wel een paar omstandigheden die ervoor zorgden dat de rit nog steeds in de voorraadpot zat.

Gedaan nu, we hebben hem kunnen rijden deze morgen.

koppenberg VTT 15/10/2011

Na een meer dan geslaagde eerste rit is het al weer tijd voor een nieuw topevenement :

 

De Koppenberg VTT te Melden.

We zetten aan om 8:30

 

Dorpshuis De Linde

Berchemweg 250

9700 MELDEN / OUDENAARDE

 

Meer info:

 

www.koppenbergvrienden.be

 

 

Laat iets weten als je mee gaat.

 

Maarten

VTT Herfsttocht Willy Naessens nu zaterdag 8-10-2011!

Nu het wielerseizoen op zijn einde begint te lopen, mogen we stilaan beginnen denken aan de winter met de bijhorende vtt-tochten!

Daarom laat ik jullie bij deze weten dat er aanstaande zaterdag een mooie tocht op het programma staat te Wortegem-Petegem (Elsegem).

http://www.vlaamsewielrijdersbond.be/content/events/record.php?ID=5513

Een mooi uitgestippeld parcours, 2 bevoorradingen (voor wie kiest voor de langste afstand tenminste) en een gezellige après!

De weersvoorspellingen zijn niet super, maar we zijn nu al eenmaal oktober en dan kan het wel eens wat minder zijn hé.

Wie geïnteresseerd is om zaterdag om half 9 te starten, laat hier zeker iets na. Dan kunnen we afspreken en weten we ook wie we daar aan de start mogen verwachten!

grtz Jeroen

Zon 02/10/2011 : met een 'zomers' zonnetje naar de Zilverberg...

Klik voor grotere weergave met meer mogelijkheden.

Om 8h30 stonden we met 7 man paraat aan Machelen brug om net zoals vorige week onder een stralende zon en blauwe hemel een eindejaarsrit te verrijden : Dirk en Erik, David, Jeroen, Maarten, Vincent en ikzelf Michael.

Het ging eerst via wegen ‘altijd maar rechtdoor’ via Gottem naar Markegem en wat verder aldus naar Wakken. In Wakken een korte shortcut via een fietsersbruggetje over de Mandel, wiens flanken we dan nog wat verder volgden richting Oostrozebeke.

Zon 25-09-2011 : naar mont saint aubert

Achteraf gezien zullen we het zeker zijn, maar ik denk dat we deze zondag de laatste echt zonnige zondag van 2011 hebben meegemaakt… het kwam goed uit dus dat we net voor deze dag een langere rit hadden voorzien, met vertrekuur al 8uur richting mont saint aubert. Met zijn 5en gingen we op pad : maarten, andy, eddy, frederik en ikzelf michael.

De eerste 60km verliepen heel vlotjes en soepel, zo goed als constant langs een jaagpad langs achtereenvolgens de Leie, kanaal Kortrijk-Bossuit en uiteindelijk de Schelde.

Dit liet toe om af en toe wisselend wie het kopwerk verzorgde, bij te praten, met toch deftige snelheden die tussen 29 en 31 draaiden. Er was dan ook echt niet veel wind.

klik voor grotere weergave

Na een tweetal uur ‘warm draaien’, draaiden we in Doornik aldus af van de Schelde en reden via Kain naar de voet van Mont Saint Aubert. De beklimming niet via de grote algemene weg, maar (zie kaartje) via een kleiner weggetje, waarbij je op de top uitkomt. De beklimming start aldaar met een rechte aanloop, niet al te steil, waarna je dan op een echt smaller wegje terechtkomt, waar de weg voor een 150tal meter efkes terug vlak tot misschien zelfs miniem dalend wordt, om dan het tweede stuk van de klim aan te kondigen met hogere klimpercentages, met op een 200m voor het einde een echt venijnige linke en linkse bocht waar de hellingsgraad flirt met de 20%.

Iedereen reed zijn eigen tempo en ook Andy, die zich echt kapot wilde rijden door aan te treden met zijn mountainbike, hees zich vlotjes naar boven.

In de terugweg wat zijwind gekend, maar door het stralende nazomerzonnetje bleef het aangenaam fietsen, via nu glooiende wegen richting Molenbaix, verder Celles, dan richting Kluisbergen om zo stilaan terug echt gekende wegen op te zoeken in Berchem.

Van daar uit de gekende terugweg richting Machelen via Kaster – Anzegem – Wortegem – Kruishoutem enzoverder.

Met 110km was dit een prima rit in aangenaam gezelschap.

Op naar volgend weekend, stilaan afbouwend in kilometers, maar niet stilvallend, om ons klaar te maken om de toch wel nakende ‘winter’ te overbruggen. . .

Michael

Sponsorbericht: Brut de Pierre bij Verhoye NV

Zoekt u een goede oprit ?
Denkt u daarbij aan asfalt, maar heeft u het niet zo voor de gewone donkere asfalt ?

Weet dan dat je bij parkings en opritten Verhoye NV kleurasfalt kunt verkrijgen.

Daarbij komt dat in het gamma van het kleurasfalt er een nieuw kleur is bijgekomen met de ronkende naam "Brut de Pierre"

Voor meer info en foto's kan u uiteraard terecht op de website van onze sponsor, Verhoye NV asfaltwerken • parkings • opritten

Zondag 4-9-2011 : Naar Bellegem toe

Na de uiterst zwoele dag van gisteren, kregen we na de onweersgolf van deze nacht, vooral natte wegen onder de wielen geschoven.  We was vier man.  De anderen die zich door het weer hebben laten afschrikken bleken achteraf ferm ongelijk te hebben gehad.  De vier waren Maarten, Vincent, David en ikzelf.

Klik voor grotere weergave met meer mogelijkheden

De rit zelf trok eens een andere richting uit, een richting die in het voorjaar al eens min of meer verkend is geweest.  Vlak naar Harelbeke. Van daar uit via mooie wegen en zelfs een stukje oude spoorwegbedding werden we naar Kortrijk geleid.

Daar toerden we wat rond en eigenlijk was het verbazend dat het zelfs daar al hier en daar goed hellend kan zijn.  De Vlaskouter, 't Hoge (vandaar wellicht ook de naam) en het President Kennedypark, dat was zo'n beetje de côté waar we toerden.  Kort daarna reden we een helling op die de naam "Madonettenberg" draagt.

Via "Sint-Anna" en "Smokkelpot" lieten we Aalbeke aan onze linkse kant liggen en reden we door naar Bellegem.  Ook daar ging het weer naar omhoog.  We passeerden Bellegembos en werden door de gps zo langs binnenwegen naar de oever van het kanaal van Bossuit geloodst.  Onderweg was ik zeker niet de enige die deze mooie streek aan het leren kennen was. Ik dacht dat Maarten nog zei : "Ik wist niet dat het hier zo heuvelachtig was, maar we blijven maar bijleren hé".

Eens aan het kanaal, volgden we dat een tijdje om zo de terugweg te vinden vanuit Zwevegem.  Zo ging het naar Deerlijk - Belgiek, Waregem en vonden we al gauw in Olsene de Leie terug om zo naar het startpunt te rijden.

Opmerkelijk was dat we zo goed als geen regen hebben gehad tijdens deze tocht, hoewel de lucht wel heel zwaar bewolkt was.

We zijn weer meegenomen geweest in een hele mooie streek die we eerder nog niet al te vaak hadden aangedaan.

Ik kan er maar één ding aan toevoegen hé: "de afwezigen hadden ééns te meer ongelijk.

Heel graag tot de volgende.  En als u, bij het lezen van deze site, bij uzelf zegt ik moet dit eens proberen, aanzel dan niet.  Stuur een mail om nog een vraagje te stellen of zo, of kom gewoon mee.

Eddy

Zon 28 aug 2011 : als flandriens naar het heuvelland

Tegen 8 uur spraken we vandaag af, in Wevelgem, om de ingekorte maar toch nog altijd 130km (voor sommigen achteraf gebleken 140km) lange rit richting het Heuvelland aan te vangen.

Ondanks het einde van het fietsseizoen en het mindere weer stonden er toch 12 enthousiastelingen klaar om de rit aan te vangen : Dirk, David, Jeroen, Frederik, Luc, Dominique, Dieter, Lieven, Frank (marmotter, buur van mijn vader, die voor het eerst meereed), Vincent, Eddy en Michael.

Klik op de kaart voor een grotere weergave met meer mogelijkheden

We vertrokken met nog periodes van zelfs stralende zon richting Menen, om daar via de ‘Barakken’ Frankrijk binnen te rijden. Via mooie Franse wegen ging het aldus richting Ploegsteert. Onderweg reden we constant op de grotere Franse départemental, evenwijdig met de Leie en passeerden zo dus onder Komen, Wervik, Waasten en uiteindelijk zo richting Ploegsteert.

In het centrum van Ploegsteert passeerden we de herberg van Frank VDB zijn ouders (hostellerie de la place) en een beetje verder het oorlogsmonument.

Dat kondigde stilaan in de plaats van biljartvlakke glooiende tot hellende wegen aan… En inderdaad, iets verder begonnen we aan de eerste klim zonder naam, richting Nieuwkerke.

In het centrum van Nieuwkerke sloegen we rechtsaf, richting Kemmel en inderdaad : daar doemde de hellingenzone dan nog volop in de zon voor ons op.

Via Dranouter stevenden we zo af op de eerste echte helling van de dag : de Monteberg. Iedereen reed en vond zijn eigen tempo. Een 5tal man draaide boven linksaf, nog naar de Kemmeltop, de kasseitjes op. De rest verkoos de lus rond de Kemmeltop te doen.

Wat verder vonden we elkaar terug op het afgesproken punt en zetten onze weg verder.

Van hieruit ging het naar Loker, om vandaaruit de helling van de Rode Berg aan te vatten, een eerder kort maar steil bultje…

Via een klein wegje daalden we af tot in Westouter, om daar rechtsaf direct de Sulferberg aan te vatten.

Hier boven een stukje linksaf langs de grote weg om dan terug rechtsaf de Scherpenberg te doen, althans het laatste mooie stukje doorheen het bos.

Na de Scherpenberg stopten we kort efkes om wat mondvoorraad in te slaan. Een andere fietsrit passeerde daar blijkbaar ook, en we moedigden enkele hoofdzakelijk Franse fietsers aan terwijl zij ook de Scherpenberg opdraaiden.

Daarna ging het via een lus terug richting Westouter om de helling van de Zwarte Berg te verorberen.

Boven op de Zwarte Berg zochten en vonden we een bakkerij waar we wat eten en drank inkochten en ter plaatse opaten.
Hier zeiden we ook vaarwel aan Dominique en Dieter, die de hoge kilometers aan ons lieten en terug naar Wevelgem reden. Ook zij hadden toch 116km, een puike prestatie!

We hervatten de tocht en klommen nog wat verder de Zwarte Berg op, terug richting Frankrijk. Als we rechts van ons keken zag het gehemelte er niet pluis uit, en inderdaad, wat verder begon het te druppelen, nog wat verder te regenen en tegen dat we dan ondertussen de Catsberg aan het beklimmen waren was het aan het stortregen, ja zelfs gieten, bijna een wolkbreuk waardig.

Door die hevige regenval kon je op de steilere stukken van de Catsberg niet recht op de trappers staan, want dan gleed je gewoon door. Al zittend en pompend dus naar boven.

Onderweg reden David en Luc verkeerd… toegegeven, de helling is niet logisch, je hebt verschillende wegen die naar de top leiden. En in dat gietende regenweer niet zo evident.
Na wat schuilen onder de bomen boven en wat over en weer getelefoneer naar de vermisten besloten we te gaan wachten op de grotere weg D10 nabij, net thv Boeschepe. Na wat wachten vonden we onze twee verloren schapen daar inderdaad terug en konden we nu met de wind in de rug de weg naar Wevelgem hervatten.

Deze terugweg ging vlot. Al snel zaten we ter hoogte van Poperinge, van daaruit via Dikkebus en Vlamertinge naar Ieper.
We doorkruisten Ieper via het centrum en reden onder de Menenpoort door.

Eenmaal Ieper voorbij waren we niet meer ver.

Langs de parkings van Bellewaerde, waar er niet zo heel veel geparkeerde auto’s stonden, rarara hoe zou dat komen met dit weer? , en via de glooiende wegen langs de Nonnebossen bereikte we Beselaere. Vandaaruit waren we al gauw op grondgebied Moorsele en dan was het nog maar enkele kilometers en stonden we terug in Wevelgem.

Op enkele kilometer van het einde was mijn vader nog gestopt om te plassen, maar die kwam niet direct terug aansluiten… Bleek dat hij bij het terug willen vertrekken merkte dat hij plat stond… Aldus kwam hij tien minuten later dan ons terug in Wevelgem aan.

De 12 fietsers genoten ongetwijfeld van hun warme douche achteraf en een mondje eten…

Prachtige streek, leuke groep en echte goede sfeer! Voor herhaling vatbaar, maar dan liever onder een zonnetje bij iets warmere temperaturen…

Tot een volgende!!






Michael

mini - voetbal 22 oktober 2011

Beste sportievelingen,

Op ZATERDAG 22 oktober 2011 (van 14h30 tot 16h30) speelt ‘a bloc’ een matchke mini-voetbal.

‘A bloc’ zijn 4 wielertoeristen, die ook in de wintermaanden graag sportief bezig blijven. We zijn dus verre van ras-voetballers, maar kunnen wel een stukje lopen.

Om ons matchke echt te kunnen laten doorgaan, zijn we natuurlijk nog op zoek naar enkele andere zotte mee-spelers voor die dag.

We zouden graag een 12tal man op het veld hebben, 2 ploegen van 5 tegen elkaar met in iedere ploeg zeker 1 reservespeler, om elkaar wat te kunnen aflossen.

Er mogen ook meerdere reservespelers zijn…

Deze braspartij gaat door in :

• sporthal "De Vlaschaard" in WevelgemLocatie:
  Menenstraat 122, bus 1,
  8560 Wevelgem
  Tel: 056/42 22 40 

Er zijn 2 grote parkings en voor de supporters is er ook voldoende plaats (tribune met 411 zitplaatsen...).

We voorzien ons van wat flessen water om te dorstigen te laven, alsook een deftige bal.

Wil je je inschrijven, mail dan terug naar michael@dag.be

De dag zelf vragen wij één symbolische EURO ter dekking van onze kosten.

Groeten en hopelijk tot op 22/10!



Michael Opsomer, namens a bloc.

Zon 07 augustus 2011 : naar Eddy Wally land...

Met een stormachtig te noemen wind en herfstachtig te noemen temperaturen trokken we deze week op pad richting Ertvelde, home of good old Eddy double-U Wally, met zijn 9en : Steve, Steven, Dirk, Eric, David, Tim (de Kameleon naar ik hoor), Vincent en Michael. Sorry, maar de 9^e man ben ik blijkbaar echt vergeten… rarara wie was dat ?

 

De wind blies uit westelijke richting, inderdaad dus pal windmee richting Ertvelde. Aldus liepen de snelheden – ook dankzij het vlakke parcours – al snel een stuk in de 30 per uur op. Via kronkelende wegen geraakten we in Landegem, van daaruit richting Drongen en Gent om zo via Evergem geleidelijk tegen Ertvelde te raken.

 

Daar moesten we de route efkes wat deviëren, gezien de gps ons anders recht een boswegel zou insturen. Al gauw waren we ‘back on track’ (letterlijk) en vervolgden we onze weg. In Ertvelde geen Eddy Wally te zien, aja die zit nu in het rusthuis in Zelzate…

Wel bordjes richting Gent terug, weliswaar nu met ons wezen vlak de wind in…

 

We geraakten zo geleidelijk aan terug in Evergem en van daaruit via Wondelgem geleidelijk de R4 tegenkomend, via Vinderhoute die overstekend om aldus toch vrij snel (de snelheid bleef gestaag boven de 30 per uur, ook al moesten de mannen op kop echt tegen fikse wind boksen) in de regio van Deinze terug te geraken.

 

Een vlakke maar snelle rit werd het aldus, allicht een van de rappere uit de geschiedenis van merijenniezere : gemiddelde snelheid van om en bij de 32 per uur…

 

Volgende week hopelijks wat minder wind…

Tot dan !

 

Michael

Zon 24 juli 2011 : ons ardennenoffensief...

Tegen 7h15 stonden we paraat met 5 van de 7 vooraf ingeschrevenen : maarten, wouter, kevin vandenberghe, eddy en ikzelf.

Het was vroeg, maar het weer stimuleerde alvast meer dan de voorbije dagen: deze morgen geen natte wegen of gurende wind. Een vrij rustig weerbeeld, wel frisse temperaturen.

Over het weer in de ardennen trouwens geen klagen : we zijn gestart op opdrogende wegen, kregen in het eerste halfuur nog wat gedruppel, maar tegen dat we de eerste helling aansneden, bleef het droog. Verder dan op droge wegen kunnen rijden. Halverwege werd het zelfs wat warmer en we eindigden met stilaan open trekkende lucht.

En nu, op weg naar huis in de auto, is er zelfs volop zon!

Soit, vooraleer we vertrokken nog melding maken van onze sterren van de dag : 2 mederijders (die apart vanuit Wetteren waren vertrokken en die heel kort na ons ook arriveerden in camping dieupart, waar we voor achteraf een douche hadden besteld) die de rit op mountainbike hebben meegereden : stijn en fran.
Tegen klokslag 10uur vertrokken we dan aldus met zijn 7enen.

De eerste 12km waren vlak (de enige van het traject). En dan draaiden we rechtsaf : de col de lorcé. Iedereen zocht rap zijn tempo. Maarten en Wouter reden al snel op kop, een constante doorheen de dag. Kevin volgde frequent. En dan kwam eddy en ikzelf, gevolgd door de mtb'ers. Chapeau voor fran!
De de Lorcé kwamen we dan op een stuk grotere wegen terecht, met daarin de volgende 2 hellingen : de cote de Werbomont en de klim naar l'Ancienne Barrière.

Na deze hellingen was het afdalen richting trois ponts, waar de echt mooiere hellingen begonnen. Eerst langs de spoorweg beginnend de cote de Wanne.
In de afdaling hiervan een knal : lekke band 1 voor de verslaggever.... Met de deskundige hulp van eddy en snufjes van stijn waren we al snel terug op pad.

Beneden gekomen in stavelot direct rechtsaf : de Stockeu. Met zijn strook van 22% toch echt wel een kuitenbijter. De uitloper lieten we voor wat het was, en draaiden terug linksaf naar Stavelot. Enkel maarten en wouter reden de ganse beklimming door.
In Stavelot zochten en vonden we een prima bakkerij. We kochten er elk ons proviand koeken en drank en konden in de ondertussen opwarmende temperaturen die opeten op het terras voor de bakkerij. Even later kwamen ook maarten en wouter eraan.
Fran bleef ondertussen maar koeken en pistolets binnenmorzelen : ze had het vervolg van het traject gehoord....

Na onze 'lunch' zetten we onze rit verder via de col de la haute levée. Een ferm steile klim in het begin, wel langs de grote weg, met een uitloper. Hier terug een knal : lekke band 2 van de verslaggever
Boven nog wat verder de hoofdweg oplopend volgen en dan via een binnenwegje naar Ruy, waar we kort rechts de col du Rosier opdraaiden.
Prachtige beklimming met grote stukken doorheen het bos.
Boven ging het linksaf via een lange afdaling richting La Reid. Daar vatten we de klim van de col de la Vecquée aan.
 
Fran en Stijn vervolgden hier de hoofdweg, die iets minder glooiend was en hen na 20Km in remouchamps deed uitkomen. Ook zij reden in totaal een dikke 100Km!!! Die Ventoux zal geen probleem zijn!

De Vecquée is een lastige vrij lange helling met het steilste stuk in de eerste kilometer. De benen begonnen toch stilaan bij iedereen wat zuurder te voelen, maar we gingen dapper door.
Boven verder afdalend, een heel lang stuk de weg vervolgend.

Na deze verpozing sloegen we dan linksaf, de col de maquisard op. Een eerder ongekende maar prachtige helling. Hierna dan de vrije val naar remouchamps.
En wie zat daar op het terras elk een orvalleke te drinken : onze mountainbikende fran en stijn. Schol!
Na nogmaals een proficiat vervolgden wij de weg naar de redoute. Kevin oordeelde dat hij de benen hiervoor niet meer had en schoof nog efkes mee aan aan het terras.

De 4 overige musketiers vatten dan de legendarische redoute aan. Het was voor iedereen buigen of barsten.
Maar iedereen kroop erop!
Echt voldaan reden we nog de afdaling verder om zo terug in Aywaille te geraken. Daar net voorbij de rode lichten : lekke band nr 3 voor de verslaggever. Ik reed er gewoon verder op door : we waren in de laatste kilometer.

In de camping (Camping Dieupart) konden we genieten van een zalige douche. Bedankt voor de prima service aldaar.

Voila zie, ondertussen een blitz-stopke gedaan langs de autostrade : iedereen nog wat 'nuttige calorieën' en ikzelf een zeikkoffie binnen.

We zijn al bijna gerecupereerd voor een volgend avontuur!!
Zon 28augustus wordt de rit naar het heuvelland verreden en daarvoor natuurlijk de wekelijkse zondagse afspraak.

Michael

Zon 17 juli 2011: Good old Vlaamse Ardennen...

Dat het zondagmorgen zou regenen, dat waren de weervoorspellers allemaal eens.  Alleen hebben we geen regen gehad, op enkele druppels na. Blijkbaar kon de weervoorspelling 7 man niet afschrikken om toch aanwezig te zijn.  De namen: David, Dirk, Eric, Frederiek, Jeroen, Maarten en Steve.  De wind was er ook, alleen hadden we deze niet uitgenodigd.

We vertrokken langs het centrum van Machelen richting de Marolle.  De zandvlooi voorbij, op weg naar Lozer.  De eerste helling van de dag die op het programma stond hebben we moeten laten vallen wegens een vinkenzetten.  Elk zijn hobby hé.  Dan maar wat verder een andere helling opgezocht en zo kwamen we ook in Huise terecht.  Na Huise ging het via Mullen en Heurne naar de Schelde. 

De Schelde reden we af in Ename, op naar de tweede helling van de dag: de Kattenberg.  Vlak voor ons reed er een ander groepje toeristen, de ideale springplank voor ons.  Vlug zaten we in het wiel en al even vlug waren we er met ons zevenen voorbij.  Eens we boven waren deden we nu eens Wolvenberg naar beneden om dan 100 meters verder terug naar boven te rijden.  We kwamen boven op de Edelare.  We bleven op en neer gaan want nu reden we de Ladeuze naar beneden. 

De Ladeuze voorbij op weg naar de Eikenberg, maar niet links maar wel rechts, de klim van de Ellestraat.  Lang maar wel eens leuk om te beklimmen.  Aan de molen boven even wachten tot we weer samen waren.  Bij sommige begon het al wat door te wegen, door het slechte weer deze week werden er niet veel kilometers getraind.  Even ontstond er wat paniek toen men dacht dat de parkoersbouwer de Taaienberg had opgenomen in het parkoer, het was geen waar, we reden enkel die richting uit. 

Wat ons wel nog stond te wachten was Berg Tenhoute.   Een helling die ik heb leren kennen tijdens de Van Petegem Classic, met een piek in van 14%.  Ieder reed hier op zijn tempo naar boven, de een wat rapper dan de andere.  Boven was het tijd om wat energievoorraad op te slaan, daarna reden we de afdaling richting Schorisse.  De laatste helling van de dag was Berg te Stene.  Deze helling doen we regelmatig aan, dus voor niemand nog geheimen.  Wederom elk zijn tempo naar boven. 

Na deze klim zat het klimmen erop voor vandaag.  We reden nog voorbij de Molenberg, zo naar Zingem waar we terug de Scheldeboorden opzochten.  In Asper verlieten we de Schelde, moesten we nog eens rondrijden wegens een rommelmarkt, maar reden we nog even op het parkoers waar Steven enkele weken geleden zijn gloriemoment beleefde door de tijdrit in de ronde van Nazareth te winnen. 

We reden verder richting Oudenaarde tot Steve dorst begon te krijgen.  De eindstreep werd deze keer getrokken ter hoogte van de Zandvlooi.  Een treintje werd opgezet, het tempo ging de hoogte in, de Cavendishen en de Greipels begonnen zich al klaar te maken tot plots…een auto 100 meter voor ons besloot traag op de weg te komen.  Weg spurt maar geen probleem want de Zandvlooi verwachte veel volk voor een bbq, gelukkig was er nog plaats voor 7 renners een Ename te laten drinken.  Na deze uitgedronken te hebben reden we elk naar huis.

Ondanks het mindere weer, de vele wind hebben we toch een mooi ritje achter de rug, met hier en daar onbekende hellingen.  Volgende week staat de Ardennenrit op het programma.

David

Marmotte 2011: Vinnie in the Alps

Ongeveer een jaar geleden rijpte het plan om de Marmotte te proberen uit te rijden. Mijn fietservaring was op dat moment heel beperkt. Twee jaar geleden reed ik de Lautaret/Galibier op zonder fietstraining met een huurfiets, sportschoenen en in loopoutfit, maar vanaf die dag kreeg ik de smaak te pakken. Vorig jaar in juni kocht ik een deftige koersfiets, en begon ik vanaf de zomer af en toe te fietsen, en reed ik de Stelvio op. Dit lukte relatief goed, maar 1 berg oprijden is natuurlijk nog een groot verschil met een tocht zoals de Marmotte....

Ik hoopte dat de basisconditie die ik had van het lopen, me zou toelaten om relatief snel vorderingen te maken. Nadat de inschrijving begin december een feit was, werden de fietstrainingen opgedreven. Er werd vanaf dan regelmatig meegereden met Merijenniezere op zondag, en ’s avonds tijdens de week of bij heel slecht weer trainde ik op de rollen. Omdat ik het lopen niet helemaal wou laten vallen, was de verhouding ongeveer 3 keer lopen/2 keer fietsen per week. Naar het einde van de voorbereiding toe werd het aandeel fietsen steeds groter, en liep ik slechts 1 keer per week. Op zaterdag en zondag werden lange trainingen afgewerkt, tijdens de week kortere intensievere. De grote dag kwam snel dichterbij...

Op donderdag kwam we aan in Les Deux Alpes. Steve en zijn vader stonden aan de parkeerplaats, en al snel werd er beslist om nog even de beentjes los te rijden. We reden naar beneden tot aan het stuwmeer, en vanaf daar rechts tot aan La Garde en terug naar boven, zo’n 45 km in totaal met 11 km klimmen op het einde. Het gevoel was goed. Vrijdag reden we met de auto naar Alpe d’Huez om mijn nummer op te halen en deden we daar nog een wandelingetje. Op de terugweg reden we ook nog eens met de auto over de Glandon, zo had ik ook een idee over die col.

Zaterdagochtend reden we om ongeveer 6.45 naar de start. Ik stond samen met Steve in het laatste startvak. Twee keer een stressplasje, en rond 7.50 trok het peleton zich in gang. De eerste kilometers naar de voet van de Glandon zijn in licht dalende lijn, ideaal om al meteen zonder al te veel inspanning wat tempo te maken en warm te draaien. Voor we het wisten werd de Glandon aangevat. In de eerste km’s werden we voorbijgestoken door Eric en David. Op dat moment begon Steve ook een beetje te versnellen, ik liet hem rijden en reed mijn eigen tempo. Het gevoel was goed, ik haalde relatief veel mensen in, en amuseerde me.
De verkenning met de wagen de dag voordien had me geleerd dat de Glandon een heel onregelmatige col was, met af en toe een stuk waarop je kon recuperen. Het steilste stuk kwam net na halverwege na een kleine afdaling. Net voor de top stonden Dirk en Jeroen met nieuwe drinkbussen te wachten (waarvoor dank!). Zo moest ik niet aanschuiven bij de bevoorrading boven, wat handig was. Boven gekomen at ik 2 energierepen, deed ik een plasje en reed ik naar beneden. In de afdaling 3 keer een ambulance zien staan... Net voor de tijdsopname terug startte nog even gestopt om mijn jasje uit te trekken, en hup, weer verder.
Op het tussenstuk naar de Telegraphe toe zat ik af en toe in een groepje, af en toe alleen. Ik probeerde om toch het tempo er wat in te houden zonder teveel krachten te verspelen, het zwaarste moest immers nog komen. De Telegraphe werd relatief vlot verteerd, maar ik begon het toch te voelen in de beentjes, logisch natuurlijk. Aan de voet merkte ik dat het warmer begon te worden, er zaten ook een paar steilere kilometers in het begin. Boven de Telegraphe terug de bidons gevuld, iets gegeten en dan een korte afdaling naar de voet van de Galibier. Het echt zware werk kwam eraan! In het begin van de klim merkte ik dat ik af en toe mensen inhaalde met een zwart nummer (die dus in een vak eerder gestart waren) wat moed gaf. Naargelang de km’s vorderden werd het steeds zwaarder en was het afzien geblazen. Stoempen met verstand op nul en pijn in de dijbeentjes. De kilometers werden afgeteld, het tempo stokte, maar echt stilvallen deed ik gelukkig niet. De laatste 2 km waren superzwaar, extra steil en ik was blij dat ik boven was. Boven gekomen terug bidons gevuld en 2 gelletjes naar binnen gespeeld. Ik hoopte tijdens de lange afdaling wat te kunnen recupereren. Nog heel even genoten van het uitzicht, vlug een foto getrokken en naar beneden!

Na de 30-40 km lange afdaling volgde nog een tussenstuk waar ik het weer moeilijk had om een groepje te vinden. Af en toe toch wat in het wiel kunnen zitten, af en toe alleen gereden, en proberen niet teveel energie te verbruiken. De benen deden pijn, vooral tijdens de stukjes vals plat. Dichter naar de voet van Alpe d’Huez toe zat er nog een venijnig stuk in met tegenwind. Aan de voet nog maar eens de bidons gevuld, een cola gedronken en het laatste gelletje naar binnen gespeeld.

Tijdens de laatste klim naar Alpe d’Huez kreeg ik het superzwaar, het was echt aftellen en de kilometers gingen ellendig traag voorbij. Ik had het gevoel dat ik niet meer vooruit ging, maar iedereen had het zwaar en ik ging nog altijd af en toe mensen voorbij en werd weinig voorbij gestoken. Af en toe keek ik naar mijn achterband, het ging zo moeizaam dat ik dacht dat ik plat stond ;-) Tijdens het begin van de klim was het ook heel warm, het zweet druipte van me. Af en toe zag ik mensen langs de kant staan of aan hun fiets hangen om uit te blazen maar ik vertikte het om af te stappen. Ik verplichte mezelf om door te trappen, de benen stonden op ontploffen. Ik merkte dat ik mijn hartslag niet meer echt hoog kreeg, ik was leeg. Meer naar de top toe werd het minder warm, maar er stak een stevige bries op. Enfin, normaal gezien een flutwindje waarschijnlijk, maar door de vermoeidheid voelde het als 7 beaufort ;-)

Na 8u 41 kwam ik eindelijk boven, super content, en heel ruim zilver!! Al vlug zag ik Steve en David terug die het fantastisch hadden gedaan en al een tijdje aangekomen waren. Vlug wat recuperatiedrank naar binnen gewerkt, en ik begon er al snel terug wat door te komen. Heel tevreden over de prestatie reed ik terug naar het hotel. Al snel besliste ik dat ik volgend jaar graag opnieuw zou meedoen. Achteraf gezien blijkt dat ik relatief veel tijd verloren heb in de afdalingen en tussenstukken (positie bovenop Glandon 2218 - voet Galibier 2835 – bovenop Galibier 1546 – voet Alpe d’Huez 2751), dus daar kan ik zeker nog tijd winnen. Ook het feit dat ik nog niet zo lang fiets doet me geloven dat er nog progressie mogelijk is. Nu zal er terug iets meer gelopen worden, maar de fiets zal zeker nog regelmatig van stal gehaald worden!

Vincent

Marmotte 2011: Golden David

Ik hoef niet te vertellen hoelang ik al uitkeek naar La Marmotte van dit jaar. Vorig jaar niet kunnen deelnemen, misschien wel een geluk bij een ongeluk. De conditie was toen veel minder, en met de ervaring van vorig jaar zou ik dit me dit jaar nog beter voorbereiden.

De voorbereiding…

In de wintermaanden rustig aan, gewoon duurtraining. In de maanden maart en april ook niet overdrijven, nog steeds de kilometers malen maar nog niet diep gaan. Vanaf mei ben ik dan begonnen met wat intensiever te gaan trainen, een helling werd al wat rapper genomen, de hartslag ging ook hoger. Ook kwamen de Ardennen meer op het voorplan: een ritje met een collega, Landen – Trois Ponts – Landen, La Chouffe Classic, Fexhe – Barcy – Fexhe. Dit alles voor de Trois Ballons in de Vogezen als ultieme voorbereiding. Het resultaat in de Trois Ballons was positief, de moraal ging de hoogte in. Vanaf nu was het onderhouden en vooral aftellen tot de start in Le Bourg D’oisans

Na vorig jaar wou ik dit jaar toch wat langer vertoeven in de buurt van L’Alpe d’Huez. Ik besloot dan ook om samen met Sarah al op maandag te vertrekken richting hotel Mercure in Les Deux Alpes. Op dinsdag het volledige parkoers van La Marmotte met de auto afgereden, de col du Telegraphe deed ik als verkenning met de fiets. Lastig in het begin, maar na een kilometer of 3 verliep het toch beter. Daarna stak ik de fiets terug in de auto, om de col du Galibier te verkennen. Vanaf Plan Lachat kondigde deze zeer zwaar aan.

Op woensdag kwamen Eric en Corine toe. In de voormiddag had ik al de Alp bedwongen. Het ging vlot: 1u02 aan het brugje, 1u07 tot aan de aankomst van de Tour (nog 2km verder).

In de namiddag nog met Eric en Antoon een stuk van de Lautaret gedaan, dan met Eric nog de klim naar ons hotel in Les Deux Alpes. Het gevoel was hier al veel beter dan op de Telegraphe.

Op donderdag deden Eric, Antoon en ik nog col d’Ornon. Een rustig colletje om de benen nog wat los te gooien en om het klimmen nog wat gewoon te worden. Op vrijdag gingen we ons nummer ophalen, wat bevoorrading afgeven aan de Leierenners en voor de rest: rusten, rusten, rusten. Alhoewel, nog een terrasje met Dirk en Jeroen die afgekomen waren om te supporteren voor ons was nog mijn deel. Zou een pintje goed of slecht zijn?

Die ochtend…

Zaterdagmorgen was het dan eindelijk zover, om 4u30 ging de wekker. De koerskleren aan, fiets op het rek gaan zetten en gaan eten. Toen ik beneden kwam stond Johan Devroe al klaar om te vertrekken richting start, ja ja de Marmotte rijden als toertocht, maar toch vooraan willen staan? Daar schuilt toch een beetje ambitie denk ik dan. Na het ontbijt nog vlug de koffer gaan halen en weg naar de camping aan de voet van de Glandon. Daar stonden Antoon, Rita, Jeroen en Dirk ons al op te wachten. Er was nog wat tijd om nog wat extra voedsel binnen te nemen en de benen in te smeren voor we naar de start reden. In het naar de start rijden even kennis gemaakt met Hans Vanhaesebroeck die ook zijn eerste Marmotte zal rijden.

Het wachten…

…duurde lang. Bovendien was het ook niet warm, slechts 7°. Ik stond te rillen van de kou of van de zenuwen of van beide, ik kan het nog niet zeggen. Rond 7u50 was het dan eindelijk zover, er kwam beweging in het peloton.

Op weg naar de Glandon…

De eerste stukken richting voet van Glandon gingen rap, samen met Eric hield ik het tempo er goed in. Elke seconde die je al kan winnen op het vlakke is er één gewonnen. De eerste meters aan het stuwmeer gingen goed en vlot. Daarna terug een vlak stuk waar we Steve en Vincent tegen kwamen. Een groet en vlug nog succes wensen voor we verder de klim aanvatten. In het begin reden Eric en ik min of meer hetzelfde tempo. We reden links en rechts renners voorbij, tot ik Eric moest laten rijden. Ik was bang om in het begin al te diep te gaan. Eric reed meter per meter weg van mij. Ik had me voorgenomen om toch tot aan de afdaling niet diep te gaan. Na de korte afdaling krijg je een steil stuk, een stuk dat ik wel graag doe. Hierna ligt de rest van de beklimming me wel, ik kon hier dan ook wat versnellen en tot mijn eigenste verbazing zag ik Eric weer opduiken. Niet te vlug er naartoe, tempo blijven houden. Meter per meter kwam ik terug bij Eric. Ik bleef mijn tempo rijden, voelde dat Eric toch wat moest lossen. Op de top stond dan ook nog eens ons bevoorradingsteam: Sarah, Jeroen, Dirk en Corine. Vlug 2 nieuwe bidons, nog wat extra gellekes en repen in mijn zak en terug weg. Eric was er ook al, samen begonnen we aan de afdaling van de Glandon.

Tijd top Glandon: 1u46

Kiezen tussen doorgaan of wachten…

De gevaarlijke afdaling is geneutraliseerd. De tijd zal dus niet in de officiële uitslag staan, alleen, voor mij telt de tijd met de afdaling. Ik ging dus vlug naar beneden, zonder risico’s te nemen. Toen ik beneden kwam verschoot ik dat Eric niet mee was. Ik had in de afdaling af en toe omgekeken en zag hem niet rijden. Ik hield dus even wat in, in de hoop dat hij terug zou komen. Dit gebeurde niet dus besloot ik maar voort te maken. Achteraf vertelde Eric dat een platte band in de afdaling roet in het eten gooide.

Tijd na afdaling Glandon 02u16

In het tussenstuk reed ik eerst in een groepje, maar het tempo lag me toch iets te traag, ik ging er dan maar alleen vandoor in de hoop enkele wielertoeristen mee te krijgen. Ik kreeg enkel een Nederlander mee. Samen reden we naar een ander groepje, direct erop en erover. Van de verkenning met de auto wist ik dat dit stuk toch behoorlijk bergop liep zonder dat je het eigenlijk echt ziet. Ik besloot om toch maar even te verpozen in een groepje om daarna weer terug aan te pikken bij een sneller groepje dat ons voorbijstak.

Tweede col van de dag…

Aan de voet van de Telegraphe zag ik iemand staan van de bevoorrading van de Nieuwenhovespurters. Een aanbieding voor verfrissing sloeg ik af, want straks had ik er zelf via de Leierenners. De klim zelf verliep vlot, de eerste kilometers zijn de zwaarste, gelukkig vond ik vlug mijn tempo. Ik vond zelf dat ik vlot naar boven reed, haalde ook meer renners in dan dat er mij voorbij staken. Boven geen tijd om te stoppen, vlug de korte afdaling op weg naar de camionnet van de Leierenners. De bidons waren bijna uit, juist op tijd dus. Even buiten Valloir vond ik ze rechts van de kant. De korte babbel deed deugd. Nog eens bedankt en weg was ik.

Tijd Valoire na afdaling Telegraphe 03u56

Op naar de Galibier en vooral…Plan Lachat…

Het eerste gedeelte van de Galibier ging vlot. De hartslag bleef constant rond 175, de omwentelingen gingen ook vlot rond en ik moest zelfs nog niet op mijn kleinste verzet komen. De moraal ging weer nog een beetje de hoogte in. Eenmaal ik de borden zag met Plan Lachat begon ik toch wat schrik te krijgen. Ik had goed geluisterd vorig jaar en wist dus dat nu het zwaarste er zat aan te komen. Eigenlijk moet ik zeggen dat ik ook goed in mijn ritme bleef, wel ging het naar mijn kleinste tandwiel maar toch bleef ik renners inhalen. Af en toe een bekend gezicht die ik dan ook wat moed insprak. Eens boven op Galibier vlug een bidon bijgevuld om dan de afdaling aan te vatten richting Alpe D’Huez.

Tijd top Galibier 05u25

Afdalen naar de alp…

De afdaling is lang, meer dan 40km en enkele slecht verlichte tunnels. Gelukkig kon ik vlug aansluiten bij een groepje dat aan een goed tempo reed. Met twee sterke Noren die ons groepje op sleeptouw namen had ik nauwelijks last van de tegenwind. Op het stukje bergop samen met een Nederlander de groep gemend, we moesten zorgen dat we die twee Noren niet kwijt geraakten om het laatste stukje tegenwind nog te doen. Jammer voor de rest van ons groepje, maar we gingen te rap. Dan maar samen met de Nederlander door gereden tot aan de voet van de Alp. Beiden kwamen we tot de conclusie dat goud er nog inzat. Ik had nog 1u40min de tijd goud binnen te halen. Dit zou me moeten lukken, althans het gevoel was nog goed en in bocht 9 zouden de supporters er weer staan. Nog vlug een belletje naar Jeroen dat ik aan de voet stond en graag een dorstlesser zou krijgen.

Tijd voet Alpe d’Huez 06u41

Op weg naar goud…

Daar begon ik dan, aan de laatste beproeving van de dag. Deze week had ik mijn tijd op de Alp al verbeterd, ik nam nu zelf genoegen met een tijd van rond het uur half, wat me goud zou opleveren. In de eerste kilometers meteen op het kleinste verzetje, blijven ronddraaien was de boodschap. Het gevoel was goed, ik kwam de Nederlander terug tegen en we wensten elkaar succes en zouden op de top samen nen goeien drinken…”alleen geen Heineken”: zei ik nog vlug. Het werd aftellen tot aan bocht 16, vanaf daar wist ik dat het minder lastig werd. Na bocht 16 terug verder aftellen tot aan bocht 9, tot plots: “komaan David”. Ik keek rond mij en zag in de verte Jeroen staan met verse bidons. Als een echte prof werden de bidons gewisseld, Jeroen liep zelfs nog een tijdje mee. Even later stond ik aan bocht 9. Sarah stond al klaar met cola, vlug een slok en terug weg. Toch nog vlug even kijken met Dirk of een tijd van onder de 8u er nog zou inzitten. “Wedden” zei ik, Dirk wou niet. Ik reed verder, terug goed in het tempo. Het aftellen kon beginnen, nog 5km, nog 4km, kwam die dekselse wind niet meer blazen. Nog 3km, nog 2km, het einde is er, nog 1km, de aanmoediging van Johan vlak voor het brugje. Onder het brugje door, nog een laatste inspanning plaatsen, de ketting toch nog op een groter tandwiel leggen, nog enkele renners voorbij rijden tot dan de finish.

De beloning…

Ik had mijn eerste Marmotte tot een goed einde gebracht en meteen goud. Mijn geluk kon niet op, tot ik tien meters voorbij de finish het officiële tijdsbord zag staan met 8u49. Rekening houdend dat de klok gestart was om 7u en ikzelf later dan 7u50 gaf een vlugge berekening dat ik onder de 8u zat. Vlug een telefoon naar Sarah, met tranen in mijn ogen zei ik dat ik onder de 8u zat maar ik mijn officiële tijd nog niet wist. Toen ik later mijn diploma ging afhalen zag ik mijn tijd staan: 7u53min32sec. Ik had dus de klim van de Alp afgelegd in 1u13.



Na de vele arbeid van de laatste maanden een dikke beloning. Ik haal ook in mijn tweede cyclo een gouden diploma. Met een heerlijk gevoel deed ik de afdaling want ook de anderen waarmee we dit avontuur gestart waren haalden allemaal de finish zonder kleerscheuren.

Ik wil nog de bevoorraders bedanken: Sarah, Dirk, Corine en Jeroen bedankt!



David

Zon 10 juli 2011 : door de Vlaamse Ardennen, preparerend voor de Echte Ardennen...

Om 8h30 verzamelden we aan Machelen brug met zijn 5en : Jeroen, Maarten, Steven, David en ikzelf. David moest helpen met een wijkfeest van zijn schoonvader Dirk en reed aldus maar het eerste halfuurtje mee.

We vertrokken via de vrij gekende uitvalsweg richting Kruishoutem om vandaaruit de altijd lastige weg richting Wortegem te nemen. Al gauw werd op de hellingskes duidelijk dat Steven er zin in had… En Maarten trok graag mee. Jeroen en ikzelf zetten ons gasvuurtje ietske lager en bleven broederlijk en vooral eerder traag rijdend bij elkaar op de beklimmingen. Boven werd trouwens voorbeeldig en al even broederlijk op elkaar gewacht.

Klik voor grotere weergave

Vanuit Wortegem dan verder richting Kerkhove, om dan in Berchem niet de Kwaremont op te rijden, maar af te draaien richting de Kluisberg. We deden de beklimming via de parking van het zwembad, en dan verder naar de top door de bossen.

Bovengekomen een leuke afdaling om dan beneden linksaf te draaien richting Russignies, alwaar we wat verder de flanken van de Trieu deden, via de Karnemelkbeekstraat.

Daar kom je boven in de ronde van vlaanderenstraat. Wat verder de grote weg over en helemaal binnendoor langs de flanken van de Kortekeer naar de Koppenberg. Al deze hellingen deden we niet, enkel de glooiende stukken weg ertussen.

Op die manier kwamen we via het straatje genaamd ‘onderbos’ (onder het bos van de Koppenberg, een echte aanrader als je er nog eens passeert) in Oudenaarde terecht. Daar beklommen we nog de Edelaereberg.

Even verder boven, linksaf en vandaaruit nog een lus rond Oudenaarde om aldus vanuit die stad aan de definitieve terugweg te beginnen.

We deden niet de grote weg Oudenaarde-Kruishoutem, maar namen het binnenwegje links ervan dat naar Ooike leidt. Een vrij lange venijnige klim waar Steven nog eens deftig aan de boom schudde en iedereen zijn hartslag niet rood maar zwart kleurde…

Vanuit Kruishoutem zocht iedereen zijn weg terug naar huis : Jeroen was er al, Steven en Maarten trokken richting Deinze en verder en ikzelf nam de weg rechtstreeks naar Olsene en Zulte.

Een pittig ritje met eens terug een traject zoals in het voorjaar…

Michael

Zon 03-07-2011 : een geïmproviseerde zomerrit naar ardooie

Met een stralende zomerzon die echter maar weinig warmte uitstraalde trokken we vandaag op pad voor de gebruikelijke zondagse afspraak.

Door de Marmotte invloed verwachtten we minder opkomst en aldus werd na een rondvraag bij de resterende mogelijke deelnemers beslist om tegen 8.30 in zulte te vertrekken.
Tegen dat uur stond Maarten al present in Zulte vanuit Landegem, met al 20Km in de benen.

We vertrokken langs de Leie westwaarts, want we reden de a bloc formatie tegen, die waren vertrokken vanuit Wevelgem om 8.15.

Pal thv de sluis in ooigem kwamen we ze tegen : 5koppig : frederik + zijn vader luc, dominique, dieter en lieven (mijn vader). Samen met ons dus 7 man op pad.

We reden waar de wind ons richtte, namelijk tegen de wind in. Via binnenwegen ging het naar Bavikhove, Hulste, Izegem, Emelgem.

Via Ardooie veld geraakten we uiteindelijk dan in Ardooie zelf.

Daar draaiden we terug, met de windmee, gezien jullie verslaggever tegen 11uur terug thuis moest zijn.
Via Meulebeke keerden we terug naar Ooigem.

Daar splitste de groep terug uiteen : maarten en ikzelf reden terug huiswaarts oostelijk, de a bloc'ers reden terug naar Wevelgem.

Reageer maar op het verslag, hopelijk meldend dat jullie volgende week (ook terug) van de partij zullen zijn.
Een uitgestippelde route zal in de loop van de week op de site verschijnen.

Tot 10Juli!!

Michael

26-6-2011 : Zeerit : Naar Koksijde en terug.

Zondag heeft de Merijenniezere - A bloc zeetocht plaatsgehad.
Een rit die dit jaar door omstandigheden doorging zonder volgwagen, startte vanuit Zulte en ging -omwille van het ontbreken van de extra veiligheid van de volgwagen met signalisatie- over andere wegen.  Minder hoofdwegen en meer kleinere en rustiger wegen.

Ondanks wat kan gevreesd worden steeg het aantal kilometer hierdoor toch niet zó spectaculair.  Bovendien bezorgde het weer een soort ontdekkingsgevoel en niet het "déjà-vue"-gevoel.  Nu, zijn we daar niet allemaal naar op zoek, op één of andere manier ?

Er waren, ook door omstandigheden nogal wat Merijenniezere-thuisblijvers.  En zij konden, als ze wat wilden, net als alle andere bezoekers van de site via het Live Tracking systeem van Twins.IT in real time volgen waar de rijders zich op het moment van raadplegen van de site bevonden.

Voor een grotere weergave met meer mogelijkheden, klik op het kaartje

De tocht voer van Zulte naar Koksijde waar we opnieuw met open armen ontvangen werden ontvangen door Sandrine en Olivier in hun Gasterie Ten Duinen te Koksijde, dat deel uitmaakt van het domein van het Abdijmuseum aldaar.  Bij het binnenrijden van Koksijde werden we zelfs verwelkomd door een musicerende fanfare.

In de Gasterie werden we opnieuw vergast op een overheerlijke spaghetti.  De verse maatjes die als verrassingshapje voorzien waren, werden zeer gewaardeerd.  Het was wéér overheerlijk en fantastisch !

In de fotoreeks hieronder zie je nog een impressie van de opgegraven abdij die vanuit de Gasterie en haar terras zeer goed zichtbaar is.

Nadien werd de terugtocht aangevat.  Alleen werd dit niet gedaan langs het voorziene traject.






Het weer was een absolute meevaller, want tegen dat de zon er écht doorkwam en de hoge hitte zich liet gevoelen waren we terug thuis met een kleine 155 km op de teller.

Voor de afwezigen geldt weer helemaal het spreekwoord : de afwezigen hebben ongelijk.
Voor een volgende zeerit is het wéér lang wachten hé ;)

Reisverslag 3 ballons 2011

Nadat ik vorig jaar de Marmotte moest missen door een ongeval had ik direct afspraak gemaakt voor 2011. Wat ik ook wou rijden als “training” was de 3 Ballons. Zonder dat ik het echt door had kwam de datum dichterbij. Samen met Eric, Maarten, Dirk en Antoon zouden we starten. Scallie moest op het laatste moment afzeggen.

Donderdag 9 juni, 5.45u.
Het is zover, Eric en Corinne staan mijn deur, de fiets op fietsendrager, de koffers in de auto en op weg naar Maarten. Wat later stonden we ook in Landegem, zelfde ritueel hier. Koffers in de auto, fiets op de bagagedrager. Nu stond ons nog een lange reis richting ons verblijfplaats Belfort op het programma. Gelukkig konden we rekenen op de gps van Eric, want volgens Maarten was het rechtdoor, terwijl we 10m verder al rechtsaf moesten.

Eigenlijk ging de reis vlot, enkel in Brussel file had. Ik stond nog nooit in de ochtendfile richting Brussel, dus we weten nu ook wat het is. Lang leve uw geld verdienen in de buurt! Enfin, via Brussel ging het richting Luxemburg waar we een stop hielden. Een koffietje, een theetje en weg waren we terug. Toen we naar de auto terug liepen stonden enkele landgenoten onze fietsen te inspecteren, ze waren ook op weg richting 3 Ballons. Tussen 13 en 14u kwamen dan aan in Belfort. Het hotel zag er goed uit, alleen was een parkeerplaats vinden niet gemakkelijk.

Antoon was ondertussen in Champagney aangekomen met zijn mobilhome. We zouden samen met hem nog een ritje gaan rijden, de benen wat losrijden. Tevens was het ook eens kijken hoever de afstand tussen Belfort en Champagney was. Die afstand was niet te doen met de fiets, heb parkoer was ook niet vlak dus de auto was de beste keuze. Aangekomen vlug de fietsen van het fietsrek, Antoon kwam al aangereden. We vertrokken richting Champagney centrum, reden door het centrum op weg naar…wie weet dat? We bleven maar rijden, beetje op het goed komende uit, uiteindelijk deden we een deel van Ballon d’Alsace. Na enkele kilometers besloten we om rechtsomkeer te maken en nog wat vlak te gaan rijden voorbij de camping. Eerste ritje op Franse bodem was een feit, 2uurkes losrijden met een goeie 60km.

’s Avonds verkenden we nog een beetje de stad, Corinne had dit deze middag al gedaan. Eerst gingen we de nodige portie pasta gaan eten, daarna een bezoekje aan de Citadelle met bijhorende leeuw en reuzen cachou botten. Het uitzicht boven was ook wel prachtig.


Vrijdag 10 juni, The day before…
We besloten om niet vroeg op te staan, 8u30 ons ontbijt, om daarna met de auto in Champagney ons nummer voor morgen te gaan afhalen. Dirk was onderweg met de auto vanuit België, was al aardig opgeschoten en zal in Frankrijk toen we nog aan het ontbijt zaten.

Terug met de auto naar Champagney, eerst even de colruyt binnen achter water, bananen, … voor we ons nummer gingen halen. Het deed me wel iets, mijn eerste officiële cyclo nummer had ik mijn handen. Na de “ceremonie” terug naar Belfort gaan wachten tot de aankomst van Dirk. Eric en Corinne gingen wat gaan “chillen” in het park, Maarten en ik besloten om al het een en ander klaar te maken voor morgen.

Plots geklop op de deur, Dirk was aangekomen. We sprongen vlug in ons koerskleren, terug naar Antoon voor nog een uur los te rijden. We besloten om eens op zoek te gaan naar de laatste helling van morgen: La Planche des belles filles. Toen we er waren nog wat verder gereden, om dan straks met de auto nog eens terug te komen en eens naar boven te rijden.

Zo deden we het dan ook na ons ritje van een uur, de auto in op weg naar La Planche. Dat het niet van de poes ging zijn na 200km werd duidelijk. We waren niet alleen, wel veel met de auto, weinig met de fiets.

’s Avonds kozen we allemaal in de pizzeria voor spaghetti. Ik denk dat de helft van de aanwezige klanten daar waren om morgen allemaal de 3 ballons te rijden. Er werd zelf meer Nederlands gesproken dan Frans. Vroeg in bed, alhoewel er toch wat zenuwen waren, dus slapen ging niet direct. Wat zou het morgen worden…


Zaterdag 11 juni, D-day.
Om 5u gingen we gaan ontbijten, weten dat je veel moet en dat je dat vroeg in de ochtend niet goed kan is een probleem. Toch maar eten en eten en eten… Wat wel opviel is dat we de eerste waren, en we niet alleen in het hotel waren voor de 3 ballons. Toen wij al gedaan hadden waren de meeste nog bezig met hun ontbijt of moesten ze nog beginnen. De kleren aan, fietsen op de bagagedrager en weg naar de camping bij Antoon. We mochten onze auto’s daar parkeren, en achteraf nog een douche nemen ook. Toen we op weg reden begon het te zwaar te regenen. De moed zond in mijn schoenen, ik had echt geen goesting meer om aan te zetten. Gelukkig deden mijn kompanen wat aan goede peptalk en begon ik me toch verder aan te kleden.

Nog meer geluk toen rond 7u het ophield met regenen, Corinne werd aan de start bedolven met regenvestjes die plots overbodig leken. De hartslag ging de hoogte in, het startschot gegeven en het tempo de hoogte in. Al vlug waren we gescheiden, enkel Eric en Dirk zag ik nog in mijn buurt rijden. We reden over “bekende” wegen die we straks nog eens mochten doen. De voet van Planche voorbij op weg naar het eerste ballonnetje: Ballon de Servance. Wat die ons zou brengen wisten we niet, ik vond al vlug mijn tempo. Eric reed wat groter en moest ik laten rijden, het was nog ver dus niet te rap gaan. Toch reed ik rond hartslag 180 naar boven. Boven gekomen geen krant genomen, maar gewoon mijn vestje toe en hup, weg naar beneden.

De afdaling verliep vlot, op het gemak want het lag nog nat dus geen risico’s nemen. Toen we op het bredere stuk kwamen toch keer alles gegeven. Stoppen voor de rode lichten moeten we ook doen, ik was de eerste. Achter mij stond dus een pak volk, ik bleef in de voorste posities rijden, nam de Col du Ménil zonder dat ik het wist, want ik vroeg bij Col d’Oderen of dit de tweede was, neen dus, het was al de derde. Ik nam deze col redelijk vlot, in het groepje dat zich afgescheiden had met een man of 10.

Op de volgende: Col de Bramont reden we ook samen naar boven, de korte afdaling had me wel verrast. Direct stond ons de route des Américains te wachten, weet ik veel waar we nu zijn. De naam is ook maar van achter te horen. Ik moest de groep laten rijden, vond niet echt mijn tempo. Ik reed dan weer wat rapper, dan weer trager, haalde iemand in, moest die dan weer laten rijden. Hoja, parkoerskennis voor een volgende keer dan maar. Waar ik me wel begon zorgen over te maken was de bevoorrading die ik niet genomen had. Mijn 2 bidons waren bijna uit, en een bevoorrading op Le Grand Ballon was nog 20km van hier. Wat gellekes en proberen niet te veel krachten te verbruiken dan maar.

Op het stuk voor Le Grand Ballon werd het tempo de hoogte in gedreven, eerste reed ik mee vooraan, maar het water te kort begon me zuur op te breken. Bij het begin van de klim naar top van Le Grand Ballon liet ik de groep ook rijden. Eens boven gekomen zag ik Eric na 100km terug. Vlug en veel drinken, de bidons bijvullen en vooral: GENIETEN van het uitzicht. Prachtig en vergelijkbaar met het uitzicht op de Mont Ventoux. Na 4u boven, gaf me nog 5uur voor de laatste 100km af te leggen. Goud was zeker haalbaar.

De afdaling met Eric genomen, we bleven samen tot op de Col du Hundsruck. In het begin liep het goed, maar toch ging Eric te snel en moest ik hem laten rijden. Geen kennis van hoelang de klim was besloot me mijn eigen tempo te zoeken. Boven gekomen geen Eric meer te zien, dus alleen verder. Ik sloot al vlug aan bij een groepje, gelukkig want het stuk tussen de Hundsruck en de Ballon d’Alsace vond ik een klote stuk. Bij de bevoorrading aan de voet rustig mijn tijd genomen om wat te drinken, de bidons bij de te vullen en nog wat te eten.

De Ballon d’Alsace lag me wel. Ik zat al vlug in mijn ritme, haalde renner per renner in. Ik ging zelf rapper in de buitenbochten dan sommige in de binnenbochten. Dit is wel een klim die me duidelijk ligt, ik ben maar ingehaald door 5 renners, iets wat me wel een goede moral gaf: ik heb nog overschot.

In de afdaling moest ik een groepje voor mij laten rijden, zodat ik op weg naar Champagney eerst alleen zat, gelukkig toen ik omkeek zag ik iemand afkomen. Eventjes gewacht en samen met de Italiaan naar Champagney. Het was kicken, na 160km nog 40 zien staan op de metertje gaf me een goed gevoel. Toen er een groepje van drie man aansloot (sterk gereden van die drie) deed ik alsof ik het moeilijk had. Gelukkig was er iemand die ook eens wou overpakken. De Italiaan was duidelijk de sterkste en reed op laatste heuveltjes voor Champagney van ons weg. Ik reed op mijn beurt weg van de andere drie.

Bij de laatste bevoorrading nog bidons bijgevuld, nog wat snelle suikers naar binnen en dan op weg naar de Planche. Maar eerst nog 17km er naar toe. Gelukkig kon ik het wiel nemen van een Duitser. Waarvoor mijn dank. De klim van La Planche des belles filles is simpel: zwaar, steil, lastig, stampen, 1000 keer afvragen met wat je bezig bent, kortom aftellen tot aan de finish.

De finishstreep zag ik in 8u14minuten, achteraf nog bijgesteld tot 8u11min. Ruimschoots goud, iets wat mijn doel was. Tranen van blijdschap liepen over mijn wangen. Mijn eerste cyclo direct goud, een goed gevoel in de benen. De Marmotte mag eraan komen was het eerste wat in me opkwam.

Na de aankomst direct de pasta opgegeten, het nodige vocht tot mij gebracht en wachten op de andere. Eric was al aangekomen, Dirk en Antoon zouden beiden een 20tal minuten later aankomen. Omdat we niet wisten hoelang Maarten nog zou weg zijn, besloten we toch al naar de camping terug te rijden. In de afdaling zagen we Maarten klimmen, dus zo ver zat die nu niet meer.

Op de camping aangekomen was het verder genieten, nog eens bellen naar het thuisfront, en dan vooral die heerlijke warme douche. Maarten was ook al op de camping toegekomen toen de champagne flessen open knalden. ’s Avonds nog een restaurant zoeken in Belfort waar ze nog plaats hadden was niet simpel met de Belfortse Feesten. Na het eten nog wat rond gelopen in Belfort zelf, Dirk liet nog eens zien toch over de nodige talenkennis te beschikken alvorens we moe in ons bed kropen.

De zondag stond er niet veel meer op programma, ontbijt, inpakken en terug naar huis. Het einde van een mooie vierdaagse.

Wat heb ik geleerd: neem bevoorrading, ook al vul je maar 1 bidon bij. Had ik bij de bevoorrading aan de Ballon d’Alsace minder lang rond gelopen op de bevoorrading zat een tijd onder de 8u er zeker in. Maar vooral: het gevoel is goed, de vele trainingskilometer hebben geloond!!

David

Zat 14-5-2011: De sponsortocht 2011

Bij deze een heel, heel dik en groot woord van dank aan:

• in de eerste plaats onze sponsors waar we al weer véél te goed ontvangen werden.  Amai !
• alle deelnemers van Merijenniezere die toch in een knus pelotonnetje de bijna 70 km lange sponsortocht plezant maakten.
• aan Andy, de fotograaf die ook dit keer de sluiterknop van zijn toestel niet moest zoeken.  Ik ben al zeer benieuwd wat dat gaat geven
• aan die enkele merijenniezere die tijd in de voorbereiding staken en aan Sarah en Mieke voor het piloteren van de volgwagen.

Bedankt allemaal, en zeker onze goeie sponsors.

Ontwikkelde foto's zie je hieronder.  Wil je die groter zien, klik er op en kies dan eventueel voor diavoorstelling.  Veel kijkgenot.

Zon 19-6-2011: Eens naar Zwalm toe

De voorbije nacht goot het water.  De wegen waren dus mooi afgespoeld.  Tegen de morgen waren ze al weer droog of het scheelde niet veel.  Ideaal om onze rit te maken.

Vandaag was het ook de dag van de parochianenkoers te Grammene, waar er 3 van ons gasten aan deelnamen. In Deinze ontmoette ik Vincent al.  Aan de Kromme brug moesten wij niet meer wachten, we waren stipt op tijd.  Aan Machelenbrug stonden Maarten en Geert te wachten.  Vier man sterk dus, klaar om het gevecht met de wind aan te gaan.  David zou wat later zijn en we besloten hem tegemoet te fietsen.

Zou het extra ommetje langs Zulte ons later zuur opbreken ?

Klik op het kaartje voor een grotere weergave met meer mogelijkheden.

Nadat we David "opgepikt" hadden, zochten we het traject van de voorziene rit weer op.  Dat bracht ons via de Marolle van Kruishoutem naar Lozer. Zo naar Zingem, Zingem - Nederzwalm, op naar Meilegem, Paulatem, enz.

Eigenlijk valt het me steeds op dat het daar zo'n mooie streek is.  Tegelijk ook een naar mijn smaak lastiger streek.  Het zijn dat misschien niet de scherpste hellingen die je doet, maar ze zijn allemaal wel langer en die doen écht zeer op den duur. Plus, er zit ginds ook niet écht veel vlak waarop je kan recupereren.

En vandaag stond recupereren niet écht in het roadbook, want de wind kruidde de tocht wel heel extra.  Maarten zei me ook op den duur dat hij ferm aan het harken was.  Persoonlijk had ik daar bij hem nog zoveel niet van gezien, maar soit.

De Meersestraat in Sint-Maria-Horebeke (Peter Van Petegem) is ook best een lastig ding, zeker met wind op kop.  Als je daar dan nog voorbij gesnord wordt door het Scheldepeloton, weet je snel hoe en waar je staat hé.  Boven stonden mijn vier gezellen mij op te wachten.

We reden verder langs het parcours en de Varent kruiste ons pad.  Toch ook een zeer mooie helling die zijn rechten opeist.  Erop vliegen gelijk zotten is maar weinigen gegeven.  En toch doe ik hem nog redelijk graag.  Boven hebben we ons nog gespiegeld (deze zin zal later wel duidelijker worden, eens de foto's er zijn)

Via Volkegem en Ename zochten we Heurne op om zo een stukje traject uit de heenrit te doen in Zingem.  Een beetje verderop stond de Kolpaart nog op het programma.  Door de vele wind opperden stemmen om die te skippen, hem links te laten liggen ... De weg die ons naar Ouwegem zou leiden was echter afgezet en zo moesten we die Kolpaart met tegenwind wel afmalen.

Zo kwamen we in Huise en reden we richting Wannegem.  Even voor Wannegem keerden we richting Kruishoutem om zo ons start- en eindpunt op te zoeken.

Voldaan, maar zeer moe door en van de wind trokken we allen naar huis.  Er zal er wel eentje een ietsje te vroeg thuis geweest, maar zo bouwt een mens al eens krediet op hé.

Volgende week is er de zeerit.  Spijtig van al die afzeggingen, maar we gaan er iets unieks van maken voor zij die wel meekomen.  uuhuuuuuu !

Maa 13-06-2011 : naar Werviq Sud

We hebben opnieuw een feestdagrit op het programma staan, wat wil zeggen dat we reeds om 8 uur starten om zodoende een iets langere afstand te kunnen doen.
In tegenstelling tot gisteren was het vandaag qua weer véle minder.  Er was véél wind, heel veel zelfs.  Dat en wat dreigende wolken deed iets met de opkomst.  Andy, Vincent, Gunther en ikzelf waren van de partij.

Om 8 uur waren we schampavie, zoals ze dat zeggen.  Met eerst nog een ommetje langs het huis van Gunther om hem toe te laten zijn drinkflessen mee te nemen.  Grotendeels langs de Leie reden we, richting Kortrijk.

Klik op het kaartje voor een grotere weergave met meer mogelijkheden.

En dat het waaide hebben we geweten.  Ik weet niet hoe het komt maar naast sterke tegenwind-rijder Andy, mocht ik ook veel kop doen vandaag.  Men zat precies weer redelijk graag in mijn wiel.

Op dat traject langs de Leie kwamen we een duo tegen dat vanuit Waregem was vertrokken. Eén met een rood regenjasje en een met een Scapino outfit.  Deze laatste nam eens de kop om het werk in de heenrit wat te verdelen.  Gunther kwam ook op kop, ondanks zijn Tilff- Bastogne - Tilff van daags ervoor.

Met vereende krachten stonden we voor we het wisten in Kortrijk.  Maar we waren nog niet waar we moesten zijn.  Wervicq Sud moest en zou bereikt worden, wind of geen wind.  Via Bissegem en Wevelgem naderden we dan toch ons doel van de dag.  Na Bissegem komen we nog langs "Koekuit" en komen we in Wervik.

Een beetje wegdraaien naar links om zo niet zo veel last meer te hebben van de wind en we rijden naar de "schreve", oftewel de Belgisch-Franse grens.  Daar valt die schreven midden de Leie.  ... Een beetje verder, schoon in la douce France ligt dan Wervicq-Sud.  Eens het centrum door kwamen we aan een rond punt, waar we zogezegd rechtdoor moesten.  Een daar hadden we een toch wel heuse klim te verwerken hoor.  Laat ons zeggen de peper in onze rit, die een door wind gekruide heenrit kende.

Na de klim volgt altijd een afdaling en nadien konden we weer links wegdraaien, om zo stilaan de terugtocht naar Belgie aan te vatten.  En daar zagen we wéér met zijn allen dat ze in Frankrijk toch altijd een stapje verder staan in het verkeersbeheer dan alhier hé.  We reden daar op de D945 op een zeer mooi fietspad.  Maar eens een rond punt naderde werden de fietsers verplicht de rijstrook van de auto's te nemen om zo volledige deelnemer van het verkeer te zijn op de rotonde.  Hierdoor neem je als fietser helemaal deel aan de normale bewegingen op de rotonde en moet je geen rijstroken dwarsen, zoals dat hier spijtig genoeg maar al te vaak is.  Leerzaam, zo'n tripje naar het buitenland. :)


Een beetje verderop komen we in Halluin terecht en brengt het parcours ons naar Rekkem.  Vlak voordien kruisten we weer de "schreve".  Daar in de buurt lieten we ons vangen in een markt, en daar waar ik dacht dat het niet te lang ging duren, hebben we toch via een parallelle zijstraat moeten ontsnappen aan het marktgewoel en -geslenter.

 U ziet praktisch is dat niet tijdens een fietstocht.

Nadien bracht onze tocht ons nog langs Lauwe en Marke om zo in Kortrijk te belanden, waar we een hele tijd langs de spoorweg konden fietsen, lekker totaal afgescheiden van het autoverkeer.

Op den duur kwamen we op grondgebied Stasegem over een voetgangers- en fietsersbrug het Kanaal van Bossuit over.  Zo konden we Stasegem doorkruisen om verder via Deerlijk en Waregem stilaan de eindmeet te kunnen ruiken.
Op naar Zulte, het fameus brugje over de spoorweg dat zo steil er nog bij als toemaatje, zo langs binnenwegen naar Olsene, waar Gunther afscheid van ons nam.

Zo verder naar Machelen en Deinze en voor mij sloot de rit af met om en bij de 110 km.  Voor Vincent zullen er dat nog een beetje meer geweest zijn.

In elk geval was het wéér een uitermate mooie rit, zefls over de landsgrenzen dit keer.